Του Αθανάσιου Παπανδρόπουλου
Μιλώντας προς τη γαλλική στρατιωτική ηγεσία, ο Γάλλος πρόεδρος, Εμ. Μακρόν ξεκαθάρισε ότι η Τουρκία είναι σήμερα εχθρική προς την Ευρώπη δύναμη και αποσταθεροποιητικός παράγοντας για τη Μεσόγειο, ζωτικό χώρο για τη Γαλλία.
Υπό αυτή την έννοια, ο Γάλλος Πρόεδρος αναρωτήθηκε τι γυρεύει η Τουρκία στην Ατλαντική Συμμαχία και ιδιαίτερα στο ΝΑΤΟ, το οποίο κατά την εκτίμησή του είναι «εγκεφαλικά νεκρό».
Το ίδιο ερώτημα θέτουμε κι εμείς ως προς το ΝΑΤΟ και συμφωνούμε με την ανάλυση του Γάλλου προέδρου αναφορικά με τον ρόλο και τις προθέσεις της Τουρκίας στη Μεσόγειο. Διατηρούμε επιφυλάξεις ωστόσο ως προς τις πραγματικές δυνατότητες της Τουρκίας να προκαλέσει θερμό επεισόδιο στην περιοχή μας. Δεν έχει ούτε έγκυρους συμμάχους ούτε τις απαραίτητες δυνάμεις για κάτι τέτοιο.
Κατά συνέπεια, ο Ταγίπ Ερντογάν θα χρησιμοποιεί τις ύβρεις, τις απειλές, τα υπονοούμενα και ενέργειες όπως η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί για εσωτερική κατανάλωση, στην προσπάθειά του να εξαφανίσει ιδεολογικά τον κεμαλισμό από την τουρκική πολιτική ζωή.
Ωστόσο γνωρίζει ότι το εγχείρημα δεν είναι εύκολο. Κάπου 100 χρόνια ιστορίας, όσο ασήμαντα και αν είναι μπροστά στο άπειρο του χρόνου, δεν διαγράφονται ως διά μαγείας.
Παράλληλα, δεν είναι διόλου εύκολη και η πλήρης αποδυτικοποίηση της χώρας, εκτός και αν ο ισλαμιστής πρόεδρός της αποφασίσει να την καταβυθίσει στην πλήρη φτώχεια. Διόλου πιθανή μια παρόμοια εκδοχή, γιατί θα ισοδυναμούσε με οικονομική αυτοκτονία του συστήματος Ερντογάν.
Των προσωπικών του συμφερόντων, με άλλα λόγια.
Κατά συνέπεια, στην παρούσα φάση, η τουρκική πολιτική, στο μεν εσωτερικό, θα είναι αυτή της αναβίωσης της πάλαι ποτέ κυρίαρχης οθωμανικής αυτοκρατορίας και του ευρασιατισμού, στο δε εξωτερικό, θα συνεχίζονται οι διεκδικήσεις στο Αιγαίο, οι προκλήσεις στη Μεσόγειο και η ισλαμική προπαγάνδα στη Βόρεια Αφρική.
Στο πλαίσιο αυτής της τακτικής, η Τουρκία θα παίζει έναντι της Δύσης τα χαρτιά της Ρωσίας και του Ιράν, γεγονός θετικό για την Ελλάδα όμως.
Διότι όσο ο Τούρκος πρόεδρος χαϊδεύει τους μουλάδες και τους Ρώσους, τόσο πιο αντιπαθής γίνεται σ’ ένα μέρος του αραβικού κόσμου, στο Ισραήλ και στην Αίγυπτο.
Και επειδή στην εποχή μας δεν είναι και πάρα πολλά τα κρυφά υπό τον ήλιο πράγματα, οι Άραβες και οι Ισραηλινοί γνωρίζουν πολύ καλά τα εναντίον τους παιγνίδια του Ερντογάν, με τους χυδαίους δολοφόνους του Ισλαμικού Κράτους.
Αυτόν τον εσμό δολοφόνων, ναρκεμπόρων και υπανθρώπων, η ερντογανική Τουρκία τον χρησιμοποίησε κατά των Κούρδων, στη συνέχεια όμως κάποιους από αυτούς τους «πούλησε» στη Δύση και στους Ρώσους για να μη χαλάσει ολότελα τις σχέσεις του μαζί τους.
Δεν θα πρέπει από την άποψη αυτή να ξεχνάμε ότι η Τουρκία έχει στη διάθεσή της και περί τις 2.000 τζιχαντιστές, ήτοι αφοσιωμένους δυνητικούς δολοφόνους. Είναι δηλαδή μέρος του άτυπου στρατού της, όπως και οι μισθοφόροι της που χρησιμοποιούνται στη Βόρεια Αφρική.
Για αρκετό καιρό ακόμα, λοιπόν, θα παίζει το παιχνίδι της γάτας και του ποντικού με την Ευρώπη και τη Δύση, φροντίζοντας ταυτοχρόνως το παίγνιον αυτό να έχει και τα ανάλογα οικονομικά οφέλη για κάθε ενδιαφερόμενο μέρος.
Βέβαια, η όλη σούπα θα μπορούσε να χαλάσει, αν κάποιοι μέσα στην Τουρκία αποφάσιζαν να «ξεφορτωθούν» τον διψασμένο για εξουσία Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ιδιαίτερα πριν τις προσεχείς αμερικανικές εκλογές ή και μετά από αυτές, αν τις χάσει ο «φίλος» του Τούρκου προέδρου Ντόναλντ Τραμπ.
Στην περίπτωση αυτή, η ένταση στη Μεσόγειο θα ήταν κάτι πολύ παραπάνω από επικίνδυνη… Ιδιαίτερα, δε, στην παρούσα φάση, όπου η Κίνα αναπτύσσει περίεργες σχέσεις με το Ιράν.
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
