Παρακολούθησα την τηλεοπτική εικόνα και διάβασα το πλήρες κείμενο της πρώτης (ως υποψήφιας) δημόσιας εμφάνισης της κυρίας Έφης Αχτσιόγλου στην κούρσα διαδοχής του «άχαστου ηγέτη», θα ακολουθήσουν, όπως μετά βεβαιότητας λέγεται, και άλλες υποψηφιότητες, Ευκλείδης, Νίκος Παππάς, ίσως Παύλος Πολάκης.
Άνθρακες ο θησαυρός! Η πρώην υπουργός Εργασίας της «πρώτης φοράς αριστεράς» είναι σαφές πως δοξάστηκε κρυπτόμενη, ο μύθος της είναι μια απλή (και τόσο βαρετή) επικοινωνιακή κατασκευή σε κενό αέρος, στην ανοιχτή θάλασσα της εικόνας και του δημόσιου λόγου υποφέρει σημαντικά, τα πολιτικά και επικοινωνιακά ελλείμματα της είναι τεράστια, δεν κρύβονται με χαμογελάκια, καρδούλες και αγκαλίτσες και δεν είναι από το άγχος του πρωτάρη!
Η κυρία Αχτσιόγλου μας ενημέρωσε πως «αυτή είναι με το δίκιο και με τους πολλούς», λες και υπάρχει πολιτικός στον πλανήτη που να διακηρύσσει πως « είναι με το άδικο και τους λίγους». Η συστηματική, πλην πασιφανής, προσπάθεια της να ψαρέψει παντού και να μην αφήσει κανένα ακροατήριο παραπονεμένο την οδήγησε να υιοθετήσει μια τακτική « Ζωής Κωνσταντοπούλου» επί το συριζαιικότερο, για να καταλήξει σε μια χριστιανικού τύπου προσέγγιση των πραγμάτων, προφανώς αναντίστοιχη με την κανονική πολιτική και τις προτεραιότητες της.
Εκεί δε, που κατέληξε να αυτοαποθεώνεται για την υποψηφιότητα της και να την συνδέει με την Ελλάδα και την Ευρώπη, τις οποίες υποτίθεται πως «αφορά», λύγισα! Δεν θυμάμαι κανένα έως τώρα επίδοξο ή κανονικό αρχηγό κόμματος να διαλαλεί πως η υποψηφιότητα του είναι υπόθεση ολόκληρης της χώρας και πολύ περισσότερο μιας ολόκληρης ηπείρου, εκτιμώ πως η κυρία Αχτσιόγλου θα έχει μια καλή απάντηση για την αμετροέπεια αυτή.
Ειλικρινής απορία: πως γίνεται ένα τόσο ελκυστικό πρόσωπο να επικοινωνεί ένα τόσο ξύλινο και παλαιολιθικό λόγο και ταυτόχρονα να πιστεύει πως καταθέτει πολιτικές σοφίες και πρωτοποριακές προσεγγίσεις; Που πήγε η γυναικεία διαίσθηση στην πολιτική και η φρεσκάδα που θα περίμενε κανείς από μια θηλυκή ματιά στα πράγματα;
Άβυσσος η ψυχή του Συριζαίου! Είναι ξεκάθαρο πως ακόμη και η κυρία Αχτσιόγλου έχει υποκύψει ολοκληρωτικά στις απόψεις και τις αντιλήψεις αυτού του πολιτικά παρανοϊκού μορφώματος που υπηρετεί, με αποτέλεσμα η δημόσια εικόνα της να καταλήγει αποκρουστική πολιτικά κι ο στερεότυπος και αναχρονιστικός λόγος της να μεγεθύνει ακόμη περισσότερο την τεράστια απόσταση από την προσωπική της παρουσία.
Λέγεται, μετ΄επιτάσεως, πως η κυρία Αχτσιόγλου είναι «το αδιαφιλονίκητο φαβορί» για να διαδεχθεί τον κ. Τσίπρα, στην πολιτική τίποτε δεν είναι απίθανο, εδώ ο κ. Μηταράκης ξύπνησε κι είχε δει όνειρο με την έφιππη αστυνομία, μέχρι που κατάλαβε πως αυτά που έβλεπε δεν ήταν άλογα, μουλάρια ήταν κι έμεινε με τις «σβουνιές» στο χέρι!
Η «κόκκινη Έφη» μπορεί να κερδίσει την κούρσα της διαδοχής, απέναντι της δεν προβλέπεται να προκύψει κάποια σοβαρότερη υποψηφιότητα, ο Ευκλείδης είναι κανονικός «λαγός», ο κ. Παππάς προς «κουνέλι» φέρνει, ενώ ο κ. Πολάκης δεν είναι βέβαιο πως θα ολοκληρώσει αυτό που επικοινωνιακά ξεκίνησε με την υποψηφιότητα του.
Δεν είναι απίθανη η νίκη της, ειδικά αν κλείσει στην κουζίνα τον κ. Τζανακόπουλο και του αναθέσει να ασχολείται με τα ψώνια του super market και τις πάνες του παιδιού, αυτή την περίοδο ο τσαμπουκαλεμένος Δημητρός δεν είναι για κάτι περισσότερο. Ότι απουσίαζε από την εκδήλωση είναι μεγάλη υπόθεση, πόσο μεγαλύτερη θα γίνει (αν εξελιχθεί) αφορά στο ζεύγος και σε κανένα άλλο.
Στην μεγάλη πολιτική κονίστρα όμως η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Εκεί βασικός αντίπαλος είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και περιφερειακός ο Νίκος Ανδρουλάκης, οι ευγένειες θα φύγουν από το τραπέζι ( η αστική ευγένεια εκτιμώ πως θα παραμείνει) και το ακροατήριο θα είναι εθνικό κι όχι μερικές χιλιάδες (όχι παραπάνω από τριάντα) «πολιτικά πυροβολημένοι» που φιλοδοξεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μετάσχουν στην διαδικασία εκλογής αρχηγού.
Με βάση την πρώτη παρουσία της εκτιμώ πως «η κόκκινη Έφη δεν μπορεί»! Κουβαλάει στη σκέψη και στον λόγο της τεράστια ιδεολογικά και πολιτικά βαρίδια που δεν της επιτρέπουν να αναγνώσει ορθά την πραγματικότητα και να επιχειρήσει, σε δεύτερο χρόνο, να την ερμηνεύσει.
Αυτή η εμμονική πολιτική λειτουργία με βάση δευτερεύουσες και τριτεύουσες αναλύσεις και αντιθέσεις είναι βέβαιο πως θα καταναλώσει πολύ γρήγορα το όποιο πολιτικό κεφάλαιο διαθέτει η κυρία Αχτσιόγλου κι επειδή η ίδια δηλώνει ευθέως «της αριστεράς και της προόδου», σωτηρία δεν προβλέπεται.
Στο ίδιο κενό θα οδηγήσουν και οι διάφορες συμφωνίες «κυρίων και κυριών» που αναγκαστικά θα προκύψουν μετεκλογικά με τις διάφορες τάσεις, τις ομάδες και τα κάθε είδους γκρουπούσκουλα που φύονται στην πλατεία Κουμουνδούρου και στους πέριξ δρόμους, είναι ιστορική επιταγή σε αυτό το είδος της αριστεράς οι ομαδοποιήσεις και οι συσπειρώσεις, που οδηγούν πάντα σε μια συγκυβέρνηση του κόμματος από διάφορους πολιτικούς τιμαριούχους, δηλαδή από άεργους που δεν έμαθαν τίποτε άλλο στη ζωή τους εκτός από το να επιβιώνουν (πολλές φορές πλουσιοπάροχα) από τις ίντριγκες στο όνομα μιας δήθεν κομματικής δημοκρατίας.
Κακώς μπήκε στην κούρσα διαδοχής η κυρία Αχτσιόγλου! Δεν νομίζω πως «κάνει» γι’ αυτή τη δουλειά! Όλα θα ήταν διαφορετικά, αν «η κόκκινη Έφη» προέκυπτε ως η μοναδική διάδοχος του κ. Τσίπρα και κληρονομούσε το δαχτυλίδι …
H διακριτική γοητεία της αριστερίλας και ο ρόλος του ΠΑΣΟΚ
Ξένα Πανεπιστήμια - Εδώ
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
