της Θάλειας Χούντα – δημοσιογράφου
Παρ’ ότι περάσαμε από την σκληρή δεκαετή οικονομική κρίση, κατά την διάρκεια της οποίας επλήγη σοβαρά η έως τότε φαινομενική ευδαιμονία μας, με άμεσες κοινωνικές συνέπειες σε πολλούς θεσμούς, η ανθρώπινη φύση και το να θέλουμε, να βλέπουμε τα πράγματα θετικά και να σχεδιάζουμε το μέλλον, δειλά δειλά μας είχε βάλει σε άλλες παρελθοντολογικές ατραπούς και στοχεύσεις.
Αίφνης, το σοβαρότατο πρόβλημα του κορωναϊού μας επανέφερε στην πραγματικότητα και ανέδειξε τις διαχρονικές αξίες, που όλοι γνωρίζουμε και πρεσβεύουμε ή οφείλουμε να πρεσβεύουμε. Ο σεβασμός στον συνάνθρωπο, η αλληλεγγύη, η αναγνώριση του έργου, η υπακοή σε κανόνες στα πλαίσια της οργανωμένης Πολιτείας είναι μερικές από αυτές, τις οποίες … κάπου μέσα μας είχαμε παραμελήσει αλλά τώρα, θυμηθήκαμε εκ νέου.
Παράλληλα, η ηθική και ο μέγιστος επαγγελματισμός κάποιων συνανθρώπων μας και ειδικότερα των απασχολούμενων στον χώρο της υγείας, μας έδωσαν την ευκαιρία, να αναγνωρίσουμε το έργο τους και τη δύναμη ψυχής, που έχουν. Οι εικόνες από τα νοσοκομεία της χώρας μας αλλά και από τις υπόλοιπες χώρες που πλήττονται από τον κορωναϊό, μιλούν από μόνες τους και δεν επιτρέπουν παρερμηνείες. Οι ιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό εκτελούν στο ακαίρεο το ιατρικό τους έργο αλλά παράλληλα, εκτελούν και χρέη ψυχολόγου, εξομολογητή και του ανθρώπου που τελευταίος θα πιάσει με αληθινή ζεστασιά το χέρι των ασθενών ή αυτών που ετοιμάζονται να φύγουν.
Αυτό πρέπει να είναι το πρότυπο της εποχής μας και αυτοί οι άνθρωποι το προσωποποιούν. Αυτούς πρέπει, να τοποθετήσουμε στο υψηλότερο βάθρο και να αποτελέσουν το φωτεινό παράδειγμα για εμάς και τα παιδιά μας. Αυτούς οφείλουμε, όταν περάσει η πανδημία, να μην τους ξεχάσουμε αλλά να τους προβάλλουμε συνεχώς. Αυτούς πρέπει, να ακούσουμε, όταν με συναίσθηση θα μας αναφέρουν ιστορίες σκληρές αλλά αληθινές, για να θυμόμαστε. Η μνήμη και ειδικότερα η συλλογική μνήμη, είναι ο καλύτερος οδηγός για το μέλλον μας και την διασφάλισή του.
Ας αφήσουμε στην άκρη όλα τα ανούσια πρότυπα, που τόσο καιρό προβάλλαμε, προσπαθώντας να καλύψουμε τις δικές μας ανάγκες ή προσπαθώντας να κρύψουμε τις δικές μας ατέλειες. Η σημασία των καταστάσεων βρίσκεται στην ουσία, την πραγματική ουσία και όχι την ψευδεπίγραφη. Είναι απαραίτητο, κάποιοι συνάνθρωποί μας να ξεχωρίσουν για το ουσιαστικό έργο τους και να εμπνεύσουν, όσο περισσότερους μπορούν, για να τους μιμηθούν. Οι κοινωνίες προοδεύουν με την αέναη προσπάθεια ανόδου τους μέσω ανθρώπων και αξιών. Η όποια μετριότητα δεν πρέπει να έχει θέση μεγαλύτερη από αυτή που της αναλογεί, στο αύριο που θα προκύψει και δεν πρέπει, επ’ ουδενί να αποτελέσει «έμπνευση».
Από καρδιάς, ένα μεγάλο «Ευχαριστώ» σε όλους αυτούς τους Επαγγελματίες αλλά κυρίως Ανθρώπους.