«Η γενιά του κοινωνικού εθελοντισμού»

Διαχρονικά οι νέοι αποτελούσαν τη πληθυσμιακή ομάδα, που αφενός έφερνε την ελπίδα και την αισιοδοξία για το μέλλον και αφετέρου ‘’κατηγορούνταν’’ για κοινωνική και πολιτική απάθεια, για τάση ωχαδερφισμού σε οποιοδήποτε ζήτημα του καθημερινού βίου.

Της Κατερίνας Ακριτίδη

Οι νέοι τη παρελθούσα δεκαετία στη χώρα μας ενηλικιώθηκαν, σπούδασαν και ξεκίνησαν την επαγγελματική τους σταδιοδρομία σε ένα οικονομικά ασταθές περιβάλλον, λόγω της οικονομικής ύφεσης.

Επιπλέον, ήταν αμφίβολο το αν οι κόποι τους θα μπορούσαν τελικά να ανταμειφθούν και αν οι ίδιοι θα κατόρθωναν να σταθούν μόνοι τους με τα εφόδια που είχαν αποκομίσει χωρίς το διαρκές οικονομικό έρεισμα των οικογενειών τους.

Πώς θα μπορούσε υπό αυτές τις συνθήκες ένας νέος άνθρωπος να τα καταφέρει; Πώς θα υπήρχε η δυνατότητα να νικήσει το άγχος της καθημερινότητας και της ψυχολογικής πίεσης και εν τέλει να ανθίσει; Πώς θα μπορούσε να διαχειριστεί με το βέλτιστο τρόπο τις απαιτήσεις της ζωής; Ερωτήματα που ταλάνιζαν και ταλανίζουν τους νέους.

Ερωτήματα που πολλές φορές δεν έβρισκαν απάντηση και οδηγούσαν τη σκέψη σε αδιέξοδα.

Κι όμως πολλοί τα κατάφεραν είτε εντός, είτε εκτός συνόρων. Κι ακόμα πιο πολλοί συνεχίζουν να παλεύουν καθημερινά σε αντίξοες συνθήκες για να επιτύχουν τους στόχους τους.

Δεν χάνουν την ελπίδα τους, δεν σταματούν να εργάζονται και να εξελίσσονται, δεν παύουν να αποτελούν παράδειγμα για τους υπόλοιπους νέους, που ίσως για λίγο έχασαν τη πίστη τους και απογοητεύτηκαν, δεν σταματούν να ονειρεύονται.

Σήμερα, κι ενώ ο πλανήτης πλήττεται από τη πανδημία, ενώ βιώνουμε αυτή τη πρωτοφανή κρίση, ενώ η αγωνία γιγαντώνεται για το τι μέλλει γενέσθαι σε κοινωνικό, οικονομικό και επαγγελματικό επίπεδο, μια χαραμάδα ελπίδας φαίνεται να υπάρχει.

Οι νέοι που τόσο καλά έμαθαν από τα πρώτα τους βήματα να ενεργούν υπό πίεση, αγωνία, άγχος και αβεβαιότητα, είναι αυτοί που πρώτοι έτρεξαν, να συνεισφέρουν σε εθελοντικά προγράμματα όπως το ‘’Βοήθεια στο σπίτι’’, όπως η αιμοδοσία για τη κάλυψη της μείωσης των αποθεμάτων αίματος.

Είναι αυτοί που αντιλήφθηκαν τους κόπους των ‘’γηραιότερων’’, δηλαδή των γονέων τους, των παππούδων, των γιαγιάδων, που συνέβαλαν τα μέγιστα για τη πραγμάτωση των σπουδών τους και τη γενικότερη πορεία τους.

Αυτοί που τώρα έχουν την ανάγκη μας και που οι νέοι συνειδητοποίησαν αυτήν την ιδιότυπη διαγενεακή ‘’χορηγία΄΄. Απέδειξαν, ότι μόνο απαθείς δεν είναι προς τη κοινωνία αλλά είναι έμπρακτα δίπλα στο συνάνθρωπο και αφουγκράζονται τις κοινωνικές ανάγκες καλύτερα από τον καθένα. Ήταν έτοιμοι να προσφέρουν τα μέγιστα, να αναλάβουν ευθύνες και ο καθένας να αφήσει το προσωπικό του στίγμα. Ήταν έτοιμοι να συνεισφέρουν με κάθε τους δύναμη.
Το μήνυμα της αναγέννησης έχει σταλεί από τους νέους, το ζήτημα είναι αν το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο είναι έτοιμο να το παραλάβει και να το ενισχύσει.

Να κατανοήσει, ότι το δίπολο Κατάρτιση-Εθελοντισμός είναι αυτό που χαρακτηρίζει τη νέα γενιά, με το σημαντικό επίπεδο εξειδίκευσης και το όλο και αυξανόμενο φαινόμενο της εθελοντικής προσφοράς.

Αμφότερα και σε συνδυασμό, δεν χαρακτηρίζουν καμία άλλη γενιά και είναι λόγος που η κοινωνία μπορεί να την εμπιστευτεί. Κι όσοι έχουν επαφή με τη ‘’νεολαία’’ θα βρουν εκατοντάδες ακόμα λόγους για να πιστέψουν σε αυτή και όλοι μαζί να οδηγήσουμε τη κοινωνία μας και τη χώρα μας στην ανάπτυξη και την ευημερία.

*Η Κατερίνα Ακριτίδη είναι πρόεδρος της Νομαρχιακής Επιτροπής Βόρειας Αττικής