Του Παναγιώτη N. Κρητικού
Μπροστά σε αυτόν τον κυκεώνα που ολοένα πλησιάζει απειλητικά, αποτελεί Εθνική αναγκαιότητα η αποτροπή της πόλωσης των δύο κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ, η οποία εκπορεύεται με διχαστικούς όρους από την ηγεσία, αλλά και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (Πολάκης, Καρανίκας, Κυρίτσης, κ.ά), υποχρεώνοντας σε αντιπαράθεση τη Ν.Δ. Αυτή η πολιτική πρέπει να σταματήσει.
Η Εθνική συμφιλίωση, που έκανε πράξη ο Ανδρέας Παπανδρέου, απειλείται. Απειλήθηκε και το βρώμικο 1989, με την ανίερη συμμαχία μεταξύ των ίδιων κομμάτων. Απετράπη χάρις στη νηφάλια στάση του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ. Στόχος ήταν ο διαμελισμός του Κινήματος. Τον ίδιο στόχο έχουν και τώρα οι δύο νεομονομάχοι, (ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ).
Η ισχυροποίηση του ΚΙΝΑΛ αποτελεί τον κυματοθραύστη του νέου διχασμού.
Σ’ αυτόν τον διχαστικό λόγο υπάρχει ο λόγος της νηφαλιότητας, της Εθνικής συνεννόησης, του μέτρου και της ισορροπίας, ο οποίος εκφράζεται από την
ηγεσία του ΚΙΝΑΛ. Η κα. Γεννηματά δεν διακρίνεται από βερμπαλισμό και δημαγωγική έξαρση.
Άλλωστε δεν της χρειάζονται. Έχει στο DNA της τον ρεαλισμό, τη συναίσθηση της Εθνικής Ευθύνης και την εντιμότητα ενός Γιώργου Γεννηματά. Έτσι, δεν είναι «μειονέκτημα» η συγγενική σχέση, αλλά πλεονέκτημα. Όποιος έχει αντίρρηση, να μας υποδείξει έναν τέτοιο λόγο και τέτοια υπεύθυνη στάση.
Στόχος της Δημοκρατικής Παράταξης δεν πρέπει να είναι μόνον ο δήθεν «αριστερός» Τσίπρας, αλλά και η πολιτική της «επάρατης» δεξιάς, η οποία ασκείται από την κυβέρνηση του Μητσοτάκη.
Πρέπει το ΚΙΝΑΛ να αναδείξει το μεγάλο και ανεπανάληπτο πολιτικό, κοινωνικό, πατριωτικό και φιλολαϊκό έργο του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και το μεταρρυθμιστικό έργο του Κώστα Σημίτη.
Άλλαξε όψη η χώρα στα χρόνια της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Η κοινωνία τότε χαμογελούσε. Σήμερα… Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να καταγγείλει όλους τους επίορκους, που με τις ελεεινές πράξεις τους αμαύρωσαν την Παράταξη, πρόδωσαν τον Ηγέτη τους και καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη του Λαού. Ας ρίξουμε τώρα μερικές ματιές στην πρόσφατη
ιστορία για να διδαχθούμε:
Ο κατακερματισμός του Κέντρου, τη δεκαετία του 1950, κατέστησε την ΕΔΑ, τον Μάιο του 1959, αξιωματική αντιπολίτευση, με ποσοστό 24,42% και 72 έδρες. Χρειάστηκε επανασυσπείρωση του κέντρου υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου, για να επανέλθει η μεν ΕΔΑ στα φυσικά της όρια (14%), (εκλογές της 29/10/1961), και η Ένωση Κέντρου αξιωματική Αντιπολίτευση, παρά την ασκηθείσα βία και νοθεία από το Καραμανλικό κράτος. Χρειάστηκε στη συνέχεια Ανένδοτος Αγώνας εναντίον του αστυνομικού κράτους του Καραμανλισμού.
Ένας 73χρονος ηγέτης, ο Γεώργιος Παπανδρέου, ηγήθηκε αυτού του αγώνα, στο όνομα της αποκατάστασης της Αληθούς Δημοκρατίας. Ενέπνευσε τη νεολαία, η οποία πρωτοπόρησε και οδήγησε στην ήττα το αυταρχικό κράτος, στις 3 Νοεμβρίου 1963, και στον θρίαμβο τη Δημοκρατία, στις 16 Φεβρουαρίου 1964.
Αυτή την ιστορική διαδρομή οφείλει να έχει ως οδηγό του το ΚΙΝΑΛ. Και να αναδείξει τις ανεκτίμητες παρακαταθήκες της Δημοκρατικής παράταξης.
Ας διδαχθούμε από την Ιστορία μας, ας κινητοποιηθούμε όλοι. (Εξαιρούνται βεβαίως οι τυχοδιώκτες, οι επίορκοι και κάποια αδέσποτα).
Ο αγώνας της Δημοκρατικής Παράταξης πρέπει να είναι Διμέτωπος και Ανένδοτος.
Ιδεολογικό του πρόσημο: Η προστασία του Λαού από τον νέο διχασμό.
*Ο Παναγιώτης N. Κρητικός υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ και πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής