Η νέα πραγματικότητα, η επιστροφή και το… θετικό της πανδημίας

Η Κυβέρνηση ξεδίπλωσε το σχέδιό της για την επάνοδο, εντός δύο μηνών, στη νέα πραγματικότητα. Η επανεκκίνηση των δραστηριοτήτων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα δεν περιλαμβάνει μαζικές συναθροίσεις, που αφορούν εκδηλώσεις και αθλητισμό.

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Οι αντιρρήσεις, που ήδη ακούστηκαν, αφορούν το άνοιγμα των Γυμνασίων και της Α’ και Β’ τάξης του Λυκείου, με εξαίρεση την Γ’ Λυκείου, λόγω των επικείμενων πανελλαδικών εξετάσεων. Και βέβαια, μπορεί στα σχολεία να τηρηθούν οι κανόνες των αποστάσεων, όμως τι θα συμβεί με τα φροντιστήρια, που θα ανοίξουν κι αυτά;

Το άνοιγμα των σχολείων σταδιακά γίνεται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Η καθεμία, πάντως, με διαφορετική αφετηρία, μια και άλλοι ξεκινούν από τη Γ’ Λυκείου και άλλοι από το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό. Αυτό δείχνει ότι υπάρχουν διαφορετικές εκτιμήσεις και απόψεις.

Πάντως οι εξαγγελίες, που θα εκκινούν σταδιακά οικονομία και κοινωνική ζωή, γίνονται κατόπιν υποδείξεων της επιστημονικής κοινότητας και τελούν υπό αίρεση.

Πράγμα που σημαίνει ότι θα μετρηθούν τα αποτελέσματα της κάθε κίνησης και αν υπάρξει νέα έξαρση του κορωνοϊού, θα επανέλθουν και πάλι τα μέτρα προστασίας.

Κι επειδή ανάλογες κινήσεις και μετρήσεις του αποτελέσματος γίνονται σε ολόκληρη την Ευρώπη, αυτό σημαίνει ότι το όλο πείραμα προσφέρεται για ανταλλαγή εμπειριών με αυτές τις χώρες.

Το νέο σύνθημα, «μένουμε ασφαλείς», μεταθέτει σημαντικό μέρος της ευθύνης του θετικού αποτελέσματος στους πολίτες, που οφείλουν να πάρουν μέτρα αυτοπροστασίας.

Πέρα από τις μάσκες, όταν κινούνται σε ΜΜΜ και χώρους υψηλού συχνοτισμού, συνιστάται να αποφεύγονται οι άσκοπες μετακινήσεις, κυρίως των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού.

Όμως, παρά τις προσεκτικές αυτές ενέργειες επανεκκίνησης της οικονομίας, υπάρχουν ακόμη πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Κι αυτά αφορούν τον τουριστικό κλάδο, τις αερομεταφορές και γενικά ό,τι κινείται άμεσα ή έμμεσα γύρω με την διακίνηση και παραμονή ξένων στη χώρα μας.

Με ποιούς πελάτες, άραγε, θα κινηθούν τα ξενοδοχεία δωδεκάμηνης λειτουργίας, που θα ανοίξουν την 1η Ιουνίου, αν δε έχει λυθεί το θέμα του ανοίγματος των συνόρων και των αερομεταφορών;

Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τα ξενοδοχεία και καταλύματα εποχικής λειτουργίας, που θα ανοίξουν την 1η Ιουλίου.

Τι είδους κρατήσεις θα γίνουν, όταν υπάρχει αδυναμία εξασφάλισης της μετακίνησής τους;

Και με ποιο σύστημα θα ελεγχθούν οι εισερχόμενοι για ολιγοήμερες διακοπές;

Αν ακολουθηθεί η θερμομέτρηση, που γίνεται σήμερα και θα υπάρξει και η καραντίνα των 14 ημερών;

Και τι διακοπές θα κάνουν οι άνθρωποι αυτοί, αν οφείλουν να μείνουν κλεισμένοι στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου για δεκατέσσερις ήμερες, όταν συνήθως η παραμονή τους στη χώρα μας διαρκεί ένα επταήμερο;

Ακόμη θα υπάρξουν επιλογές χωρών, από τις οποίες θα δέχεται η Ελλάδα επισκέπτες;

Με απλά λόγια, ποιά θα είναι η ασφάλεια, τόσο των επισκεπτών, όσο και των εργαζομένων στις μονάδες που θα καταλύσουν;

Αλλά και ποιά θα είναι η ασφάλεια των κατοίκων μικρών νησιών, που σήμερα είναι «καθαρά» από κορωνοϊό και δε διαθέτουν τις νοσοκομειακές υποδομές των μεγάλων πόλεων, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τέτοια περιστατικά;

Στα θέματα αυτά, που χρειάζονται πανευρωπαϊκές αποφάσεις, δεν υπάρχουν ασφαλείς προσεγγίσεις. Για την ώρα, οι «27» βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση για τον τρόπο, που θα χρηματοδοτηθεί η επανεκκίνηση των οικονομιών τους, οι οποίες έχουν υποστεί μεγάλη καθίζηση από το lockdown των δύο τελευταίων μηνών.

Στα αρνητικά, που έφερε η πανδημία, την οποία η χώρα μας την πέρασε ξώφαλτσα, υπάρχουν και τα θετικά, όπως η απρόσμενη νέα σχέση κράτους - πολίτη.

Η αισιοδοξία, η σιγουριά και η αυτοπεποίθηση πήραν τη θέση της ανασφάλειας, του θυμού και της απογοήτευσης.

Αποκτήσαμε, στο παρά πέντε των 200 ετών της ίδρυσης του νέου Ελληνικού κράτους, εμπιστοσύνη στους θεσμούς, μια και το κράτος πρόνοιας, παρά τις ελλείψεις του, μας έβγαλε ασπροπρόσωπους και η διεθνής κοινότητα εξέφρασε τον θαυμασμό της, για τα επιτεύγματα της μικρής και περιφρονημένης, μέχρι χθες, χώρας μας…