Η 7η Οκτωβρίου θα είναι μια μαύρη μέρα για το κράτος του Ισραήλ, το μοναδικό στον κόσμο, το οποίο κάποιοι γείτονές του, συνειδητά ανιστόρητοι, θέλουν να εξαφανίσουν. Πενήντα χρόνια πριν, τον Οκτώβριο του 1973, μια αιφνιδιαστική επίθεση αραβικών κρατών λίγο έλειψε να πετύχει το στόχο της διάλυσης του Ισραήλ.
Ξεκίνησε έτσι ο πόλεμος του Γιόμ Κιπούρ, με την ήττα των Αράβων να μεταφράζεται σε τριπλασιασμό της τιμής του πετρελαίου διεθνώς.
Για τη διεθνή οικονομία άρχιζε έτσι μια νέα περίοδος, φαινόμενο που δεν αποκλείεται να επαναληφθεί εκ νέου.
Διότι η τελευταία τρομοκρατική επίθεση της χρηματοδοτούμενης από το Ιράν ισλαμικής οργάνωσης Χαμάς κατά του Ισραήλ, σηματοδοτεί εξελίξεις με ήδη απρόβλεπτο χαρακτήρα.
Και αυτή τη φορά έχουμε να κάνουμε με μια παταγώδη αποτυχία των ισραηλινών υπηρεσιών, σε όλα τα επίπεδα, να προλάβουν τρομοκρατική εισβολή πρωτοφανούς βαρβαρότητας στη χώρα τους. Υπό αυτή την έννοια, η επίθεση της Χαμάς απέδειξε ότι το Ισραήλ είναι τρωτό και ευάλωτο, γεγονός με ύψιστη σημασία για τους γείτονές του. Αλλά και για τον ισραηλινό πληθυσμό, που σήμερα αισθάνεται να βρίσκεται σε κίνδυνο.
Ο ισραηλινός πληθυσμός είναι σοκαρισμένος, αποπροσανατολισμένος, τραυματισμένος. Οι σκηνές λαϊκής αγαλλίασης που ξέσπασαν στη Ναμπλούς, στη Χεβρώνα, στη Ραμάλα αλλά και στη Βηρυτό, τη Βαγδάτη και την Τεχεράνη, αυξάνουν το αίσθημα της απομόνωσης και της εγκατάλειψης. Ενισχύεται η πεποίθηση ότι η ειρήνη με τους Παλαιστίνιους είναι ένας αντικατοπτρισμός εντελώς απατηλός ως επιδίωξη.
Το τέλος των ψευδαισθήσεων
Γενικότερα, ολόκληρη η αμυντική στρατηγική του Ισραήλ τίθεται σε δοκιμασία. Οι ηγέτες της χώρας βαυκαλίζονταν ότι το Παλαιστινιακό ζήτημα θα μπορούσε να αφεθεί στην άκρη. Νόμιζαν ότι θα μπορούσαν να ανεχθούν να αφήσουν τη Λωρίδα της Γάζας και τα 2 εκατομμύρια κατοίκους της στα χέρια της Χαμάς. Θεωρούσαν ότι σε περίπτωση χτυπήματος, η αντιπυραυλική ασπίδα και τα μέτρα ασφαλείας των συνόρων θα ήταν επαρκή για την προστασία του ισραηλινού πληθυσμού. Πίστευαν ότι οι συμφωνίες εξομάλυνσης με αραβικά κράτη, όπως η Σαουδική Αραβία, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια νέα Μέση Ανατολή όπου το εβραϊκό κράτος θα έβρισκε τη θέση του. Όλα κατάρρευσαν μέσα σε λίγες ώρες, σαν χάρτινος πύργος.
Και οι Ισραηλινοί δεν ήταν οι μόνοι που είχαν ψευδαισθήσεις. Ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του προέδρου Τζο Μπάιντεν, Τζέικ Σάλιβαν, δήλωσε μια εβδομάδα πριν από την επίθεση ότι «η Μέση Ανατολή δεν ήταν ποτέ τόσο ήρεμη εδώ και είκοσι χρόνια». Στην Ουάσιγκτον όπως και στην Ιερουσαλήμ, επικράτησε η εσφαλμένη εντύπωση ότι η Χαμάς ενδιαφέρεται περισσότερο για τη διατήρηση της δύναμής της στη Γάζα παρά για την έναρξη ενός πολέμου που θα μπορούσε να την καταρρίψει. Επρόκειτο για στάχτη στα μάτια.Μοναδικό σχέδιο του παλαιστινιακού ισλαμιστικού κινήματος, είναι η υπέρτατη φιλοδοξία να εξολοθρεύσει τον Σιωνισμό και να ρίξει τους Εβραίους στη θάλασσα.
Τριάντα χρόνια μετά τις Συμφωνίες του Όσλο που είχαν γεννήσει τόσο μεγάλες ελπίδες, η διαφθορά και η απαξίωση της Παλαιστινιακής Αρχής του Μαχμούντ Αμπάς - επιδοτούμενη σε μεγάλο βαθμό από τους Ευρωπαίους - άφησε ανοιχτό το δρόμο στους μηδενιστές. Το Ισραήλ γνωρίζει ότι οι εχθροί του, που δεν βρίσκονται μόνο στη Γάζα, είναι σε επιφυλακή για το παραμικρό σημάδι αδυναμίας. Οι ένοπλες ομάδες στη Δυτική Όχθη, η σιιτική Χεζμπολάχ στο Λίβανο, το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία, οι αγιατολαχ στο Ιράν, είναι έτοιμοι να συμμετάσχουν στο χορό αν μυρίσουν τη μυρωδιά του αίματος.
Από την άλλη, ο ισλαμο-φασισμός κερδίζει έδαφος και στην Ευρώπη σε χώρες με υπέρογκο μουσουλμανικό στοιχείο και αυτό το είδαμε με τους χορούς και τα τραγούδια υπέρ της Χαμάς στη Γαλλία, στο Βέλγιο, στο Ηνωμένο Βασίλειο και τη Σουηδία.
Πανηγυρισμοί υπήρξαν και στη γειτονική μας Τουρκία, η οποία με περισσή υποκρισία τάσσεται υπέρ των εισβολών τρομοκρατών και στρατιωτικών δυνάμεων σε τρίτες χώρες.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο πόλεμος του Ισραήλ κατά της Χαμάς, πάει πολύ πιο μακρυά από μια τοπική διένεξη. Ο πόλεμος αυτός έχει στο πίσω μέρος του και μια τεράστια πολιτιστική διάσταση. Όπως αυτή που ο καθηγητής Σάμιουελ Χάντινγκ του περιέγραφε πριν 30 χρόνια στο διάσημο βιβλίο του «Η σύγκρουση των πολιτισμών».
Ας το έχουν υπόψη τους όσοι τότε έσπευσαν να ειρωνευθούν τον Αμερικανό καθηγητή.
Ε.Ε.: Το δικαίωμα στην ασφάλεια και η διεύρυνση
Πώς μπορεί να γίνει πυριτιδαποθήκη η Μέση Ανατολή
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
