Kαι περί Δικαιοσύνης ουδείς λόγος…

Την ώρα που ο Αλ. Τσίπρας και οι περί αυτού αυλικοί του ασχολούνται με τρία πουλάκια που κάθονται, το ΚΙΝΑΛ θα μπορούσε να δείξει ότι ενδιαφέρεται ενεργά για τα πραγματικά προβλήματα των Νεοελλήνων. Και ένα από αυτά, ίσως και το πιο σοβαρό στη σχετική κατάταξη, να είναι αυτό της απονομής δικαιοσύνης.

Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου

Οι καθυστερήσεις στον τομέα αυτόν έχουν υψηλό κοινωνικό και οικονομικό κόστος, δημιουργούν τεράστιες ανισότητες και, σε τελική ανάλυση μέσω της αποθαρρύνσεως των επενδύσεων, είναι τροφοδότες της ανεργίας και της υποαπασχόλησης.

Κατά συνέπεια, όσο στο επίπεδο αυτό δεν γίνεται τίποτε, οι επισκέψεις του πρωθυπουργού για την προσέλκυση ξένων κυρίως επενδύσεων στην ουσία είναι χάσιμο χρόνου. Ποιος θα έλθει για σοβαρή επένδυση στην Ελλάδα, γνωρίζοντας ότι η προσπάθειά του θα χρειαστεί 20 και πλέον χρόνια για να ολοκληρωθεί. Αν τελικά αυτό συμβεί.

Πέραν όμως από την επενδυτική του διάσταση, το θέμα της δικαιοσύνης έχει και άλλες σοβαρές πτυχές στη χώρα μας. Μία από αυτές, έτσι, είναι ο τρόπος απονομής της δικαιοσύνης και το περιεχόμενό της, ενίοτε.

Στην Ελλάδα, γράφει ο Γιάννης Μαρίνος σε βαρυσήμαντο άρθρο του στο «Βήμα της Κυριακής», η απουσία κράτους δικαίου δεν απεικονίζεται μόνον από τις αφάνταστα επιεικείς ποινές που προβλέπει η ολοένα και πιο φιλική προς τους ενόχους ποινική νομοθεσία μας, με αποτέλεσμα τις ποινές χάδι που επιβάλλουν κατά κανόνα οι δικαστές μας και σχεδόν πάντα με ανασταλτικό αποτέλεσμα.

Η ανεπίτρεπτη αυτή εικόνα συμπληρώνεται και από την ουσιαστική αρνησιδικία, στην οποία επί δεκαετίες επιδίδεται η ελληνική δικαστική εξουσία με τη συνέργεια της αδιάφορης έως συνένοχης πολιτικής εξουσίας, η οποία, αν δεν συμπράττει, τουλάχιστον αδρανεί, μη αποτολμώντας τις αναγκαίες επείγουσες τομές, ώστε να δικαιώνονται εγκαίρως οι αδικούμενοι και να μην αισθάνονται στο απυρόβλητο οι αδικούντες.

Διότι στις περισσότερες περιπτώσεις εκκρεμών δικών η απονομή της δικαιοσύνης ξεπερνά τα όρια της ανθρώπινης αντοχής. Και από αυτή την οπτική γωνία τα σχετικά νούμερα προκαλούν ίλιγγο.

Η Ελλάδα μετρά πάνω από 400 καταδίκες από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και βρίσκεται από καιρό στην πρώτη πεντάδα για πολύχρονες καθυστερήσεις στην απονομή της δικαιοσύνης ανάμεσα στις 47 χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Με προ διετίας στοιχεία, περισσότερες από 1 εκατομμύριο υποθέσεις βρίσκονται στα συρτάρια των δικαστηρίων της χώρας όλων των βαθμών. Μόνο στα Ειρηνοδικεία είχαν φτάσει τις 445.000, ενώ στα Πρωτοδικεία τις 225.000 οι υποθέσεις που δεν είχαν εκδικαστεί.

Επίσης, 376.000 υποθέσεις εκκρεμούσαν στα Διοικητικά Πρωτοδικεία και 60.000 στα Διοικητικά Εφετεία. Οι αδίκαστες υποθέσεις στον Άρειο Πάγο ήταν πάνω από 2.500 και στο Συμβούλιο Επικρατείας 27.000! Υπολογίστηκε ότι περίπου 5.000.000 πολίτες, δηλαδή ο μισός πληθυσμός της χώρας, έχει κάποια υπόθεση σε εκκρεμότητα στη δικαιοσύνη.

Ειδικά στη διοικητική Δικαιοσύνη ο χρόνος των 13 ετών για την ολοκλήρωση μιας δικαστικής διαδικασίας είναι συνηθισμένος. Χιλιάδες είναι όσοι πεθαίνουν αναμένοντες μάταια επί χρόνια να δικαιωθούν.

Πόσο λοιπόν θα κρατήσει αυτή η απαράδεκτη από κάθε άποψη κατάσταση, η οποία ταλαιπωρεί τους πολίτες και υπονομεύει την οικονομία και την κοινωνική συνοχή;

Και το ερώτημα είναι σε ποιο βαθμό ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και έγκριτος νομικός κ. Παναγιώτης Πικραμμένος αξιοποιείται από τον κύριο πρωθυπουργό;