Δύο εβδομάδες πριν τις εκλογές της 21ης Μαΐου η κατάσταση είναι απολύτως ξεκάθαρη, τα πράγματα εξελίσσονται όπως ακριβώς σε ανύποπτο χρόνο ( στις σκληρές μέρες μετά την τραγωδία στα Τέμπη) τα περιγράψαμε, σε πείσμα όλων των αντίθετων προβλέψεων και εκτιμήσεων ειδικών και μη.

Οι εκλογές είναι κούρσα για έναν (Μητσοτάκης), οι υπόλοιποι παίζουν σε άλλη παραλία με τα δικά τους κουβαδάκια, για την νίκη και την καρέκλα του πρωθυπουργού ένας διαγωνίζεται με τον εαυτό του, μια (και μόνη) πρόταση διακυβέρνησης έχει κατατεθεί, οι υπόλοιπες είναι εκθέσεις ιδεών Γυμνασίου.

Η κοινωνία των πολιτών απέδειξε στην πορεία της προεκλογικής περιόδου πως έχει την ικανότητα να διαχωρίζει την ήρα από το στάρι και το ένστικτο αυτοσυντήρησης εξαιρετικά ανεπτυγμένο για να μην υποκύψει στις σειρήνες του λαϊκισμού για δεύτερη φορά, έπαθε κι έμαθε με την πρώτη.

Βεβαίως, αυτό που όλοι οι πολίτες έχουν αποδεχθεί εξακολουθεί να το αρνείται η ηγετική ομάδα του κ. Τσίπρα στην Κουμουνδούρου, όχι επειδή το πιστεύει, αλλά επειδή η άρνηση της πραγματικότητας είναι το βασικό της όπλο για να ξεφεύγει από την αμείλικτη πίεση που της ασκούν οι περιπλανήσεις της σε φαντασιακές διαδρομές προς κάποια επερχόμενη «επανάσταση», που, εκτός των άλλων, θα αλλάξει και την Ευρώπη!

Βάσιμα τεκμαίρεται, ήδη από το 2016 και την εκλογή Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, πως το υπό τον κ. Τσίπρα μόρφωμα της Κουμουνδούρου εξακολουθεί να υφίσταται σε ένα βασικό παραπληρωματικό ρόλο στην πολιτική σκηνή (αυτόν της δήθεν αξιωματικής αντιπολίτευσης), επειδή… δεν υπάρχει αντίπαλος να διεκδικήσει τον ρόλο κι επειδή η κοινωνία, όπως και η φύση, απεχθάνεται το κενό έχει αναθέσει προσώρας στους διάφορους Παππα-Πολάκηδες και στους Ραγκουσο-Σπίρτζηδες να κάνουν την δουλειά μέχρι να βρεθεί ο κανονικός «δεύτερος» και να κλείσει οριστικά αυτή η παρένθεση στην ελληνική πολιτική σκηνή.

« Όταν σημάνει εκείνη η ώρα» ο κ. Τσίπρας θέλει να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει την σκληρή αμφισβήτηση από τους κομματικούς αντιπάλους του, να συνεχίσει να ηγείται ενός κομματικού σχηματισμού έστω και κολοβού, να παραμείνει ο σφραγιδοκράτορας ( υπαρξιακή εξέλιξη στην ιστορική αριστερά η σφραγίδα και ο τίτλος) και να περιφέρει το σαρκίον του « εις ανάμνησιν στιγμών εξαιρετικών» για ένα πολύ απλό λόγο: δεν έχει τίποτε άλλο να κάνει στην μίζερη ζωή του, ούτε καν να δουλέψει δεν μπορεί!

Υπάρχει, λοιπόν, στο πολιτικό σκηνικό με ένα διπλό ρόλο: ως πολιτικός μπαμπούλας για να μην ξεχνάνε οι νουνεχείς πόσο ακριβά πλήρωσαν τις διάφορες «Δημητρούλες» του 2016 και της «υπερήφανης διαπραγμάτευσης» και ως εγγυητής της κυβερνητικής συνέχειας στο πρόσωπο του κ. Μητσοτάκη, δηλαδή στο πρόσωπο της κοινής λογικής.

Για τη Νέα Δημοκρατία και τον αρχηγό της ο κ. Τσίπρας είναι «πολύτιμο μέγεθος», ακόμη και όταν επιβεβαιώνει δημοσίως την έλξη που του ασκούν διάφορες αριστερόστροφες παλαβομάρες, όπως το «χαρίζω χρέη, χαρίζω οικόπεδα» (αυτό είναι το προεκλογικό του πρόγραμμα επί της ουσίας), πόσο μάλλον όταν κορδώνεται και νομίζει πως ασκεί αντιπολίτευση με διάφορες εξυπναδούλες και ακτιβίστικες ενέργειες, η εμμονή με το «ντιμπέϊ» (αθάνατε Αλέφαντε) είναι μια από αυτές.

Με τούτα και μ΄εκείνα ο κύβος έχει ριφθεί προ καιρού, ο Μητσοτάκης κερδίζει εκλογές που προετοίμαζε συστηματικά ήδη από την πρώτη εκλογή του, απέναντι του δεν διακρίνεται τίποτε πέρα από ένα μαύρο ή κατάμαυρο χάλι, αντίπαλος σοβαρός κανένας, ευτυχώς ή δυστυχώς η κατάσταση δεν προβλέπεται να ανατραπεί μέχρι το 2030, οι ίδιοι και οι ίδιοι θα νομίζουν πως μπορούν να τον ανατρέψουν, μαύρα μεσάνυχτα!

Σας το ξαναλέω για να μην μπερδεύεστε: Στις 21 Μαΐου 2023 και στις 02 Ιουλίου 2023 ο Κυριάκος Μητσοτάκης κερδίζει τις εκλογές του 2027, αυτές του 2023 τις κέρδισε το 2019 με το πρόγραμμα κοινής λογικής που παρουσίασε και τον τρόπο που πολιτεύθηκε στα τέσσερα χρόνια που πέρασαν.

«Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος» (αν ο ίδιος το επιθυμεί) ο Κυριάκος θα πρωθυπουργεύει στην Ελλάδα έως το 2031 εύκολα, αν μάλιστα υλοποιήσει στο μεγαλύτερο ποσοστό του το σημερινό του πρόγραμμα βλέπω ογκώδη συλλαλητήρια υπέρ της παραμονής ρου στην πρωθυπουργία, ακόμη και όταν θα έχει αποφασίσει να εγκαταλείψει το σπορ.

Αν όλα αυτά σας φαίνονται παράξενα ή υπέρ-αισιόδοξα ρίξτε μια ματιά ποιοι είναι απέναντι του και υποτίθεται τον απειλούν και τι περιμένει από αυτούς (όλους μαζί και τον καθένα χώρια) η κοινωνία των πολιτών στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης!