Συμπληρώθηκαν ήδη 50 χρόνια από την κατάληψη της βόρειας Κύπρου από την Τουρκία. Κι' ακόμα βρισκόμαστε στην αναζήτηση μιάς μόνιμης και "δίκαιης" λύσης. Σύμφωνα βέβαια με το πως βλέπουμε εμείς τα πράγματα. Στο Κυπριακό υπάρχει ένα πρόβλημα που εμείς δεν φαίνεται να το συνειδητοποιούμε.
Η κατάληψη μέρους του νησιού από μιά ξένη δύναμη, απο την Τουρκία, έγινε σαν αποτέλεσμα πολεμικής δράσης. Χάσαμε δηλαδή έναν πόλεμο. Είναι τελείως εξωπραγματικό να περιμένουμε να κερδίσουμε διαπραγματευόμενοι στην ειρήνη όσα χάσαμε στο πεδίο της μάχης. Λογικό λοιπόν είναι όταν μιλάμε για λύση του Κυπριακού να μην περιμένουμε να βρεθούμε στις συνθήκες που ίσχυαν πριν από την τουρκική εισβολή.
Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Σιγουρά κάποια πράγματα θα είναι χειρότερα από πριν. Το ζήτημα είναι να σωθεί η ενιαία κυριαρχία της Κύπρου και να προστατευθούν κάποια ζωτικά συμφέροντα. Γι αυτό κι έχει επιλεγεί η ομοσπονδιακή λύση.
Πολλές φορές επίσης δεν βλέπουμε το πρόβλημα καθαρά. Κι' έτσι αδυνατούμε να δούμε σοβαρά τις δυνατότητες επίλυσής του. Τέτοιο παράδειγμα είναι η για τόσα χρόνια αδυναμία επίλυσης του Κυπριακού προβλήματος με εμμονές σε λύσεις που δεν υιοθετούν οι διεθνείς φορείς και η αντίπαλη πλευρά.
Η διεκδίκηση μιάς λύσης μέσω του ΟΗΕ με στόχο την διζωνική διακοινοτική ομοσπονδία έχει πάντα μιά αδυναμία. Δεν έχει ποτέ ερωτηθεί ο ελληνοκυπριακός λαός αν επιθυμεί μιά τέτοια λύση. Αν υπάρχει δηλαδή πρόθεση συμβίωσης με τους Τουρκοκύπριους συμπολίτες τους πάνω στη βάση ίσων δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Όσες φορές ζητήθηκε, έστω και έμμεσα, η γνώμη των ελληνοκυπρίων είναι φανερό πως προτίμησή τους είναι μιά εθνικά καθαρή Κύπρος.
Αν δεν υπάρξει μιά ξεκάθαρη λαϊκή ετυμηγορία ποτέ δεν πρόκειται να υπάρξει οριστική τελική λύση. Και θα συνεχίζεται το αδιέξοδο. Όταν η πλειοψηφία των Κυπρίων αυτό που ουσιαστικά ενδόμυχα επιθυμεί είναι να μην υπάρχουν τούρκοι πουθενά δεν είναι δυνατόν να υπάρχει η όποια προοπτική για συμφωνημένη λύση.
Τι λοιπόν μπορούμε να περιμένουμε; Αυτό που μέχρι τώρα έχουν δείξει τα πράγματα πως η διαμορφωμένη κατάσταση έχει βολέψει πολύ κόσμο στο νησί. Στο περίφημο δημοψήφισμα επί Προέδρου Παπαδόπουλου για το Σχέδιο Ανάν, οι δυνάμεις που είχαν επιστρατευθεί για το "όχι" και χρηματοδοτούσαν την σχετική εκστρατεία ησαν μεγάλα οικονομικά κέντρα του νησιού. Κάνοντας φανερή την απέχθεια της εκεί κοινωνίας για λύσεις που αλλάζουν το status quo και δίνουν δικαιώματα και στους Τούρκους. Κάτω όμως από τέτοιες συνθήκες διζωνική, δύο κοινοτήτων κλπ, λύση είναι εντελώς ανέφικτη. Γιατί λοιπόν γίνονται τέτοιες προσπάθειες στο κενό;
Αυτό πoυ θα έπρεπε να προηγηθεί πάντων είναι η διενέργεια δημοψηφίσματος στην Κύπρο για το είδος της λύσης που προκρίνεται. Είναι αποδεκτή μια Κύπρος με σημαντικά δικαιώματα Ελλήνων και τούρκων; Αν η αντίληψη είναι πως δεν θέλουμε καθόλου τούρκους κάθε προσπάθεια πάνω στην σημερινή γραμμή είναι χωρίς αποτέλεσμα. Αν μοναδική επιδίωξη του ελληνοκυπριακού στοιχείου είναι μια καθαρή εθνικά λύση, τότε θα πρέπει να αλλάξει εντελώς ο προσανατολισμός. Είτε να αναζητηθεί λύση δύο χωριστών εθνικών κρατών είτε να περιμένουμε κάποια μελλοντική καινούργια αναμέτρηση που να δώσουν την λύση τα όπλα. Για να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Και να μην ζούμε με αυταπάτες...
Οι αγορές αποτίμησαν θετικά την απόσυρση του Τζο Μπάιντεν από την προεδρική κούρσα
Ευρωπαϊκή ενεργειακή ουτοπία
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
