Αυτά που εκφράζει ο φίλος της Ελλάδας, αν μη τι άλλο, θα πρέπει να αποτελέσουν τροφή για σκέψη για κάθε προοδευτικό Νεοέλληνα, που θέλει να βλέπει μπροστά και όχι να αγωνίζεται για να πάει πίσω η σκληρή μηχανή του χρόνου
Στην εποχή μας, πολλά σοβαρά προβλήματα, όπως η πανδημία Covid-19 για παράδειγμα, έχουν πλανητικό χαρακτήρα και σίγουρα δεν αντιμετωπίζονται με αστείες θεωρίες κλεισίματος συνόρων
Γεννημένος στη Βαρκελώνη το 1962, από πατέρα ζωγράφο και μητέρα φιλόλογο, ο Μανουέλ Βαλς είναι μία ανήσυχη και γοητευτική προσωπικότητα με κύριο ατού την ευρεία μόρφωσή του. Πολιτογραφημένος Γάλλος από το 1980, ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας (2014-2016), εντάχθηκε στο Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΓΣΚ) το 1981 και ανέπτυξε δραστηριότητα στο πλευρό τόσο του μεταρρυθμιστή Μισέλ Ροκάρ, κορυφαίου στελέχους του κόμματος, όσο και του Λιονέλ Ζοσπέν, πρωθυπουργού της συγκατοίκησης με τον Ζακ Σιράκ το 1996.
Τοποθετημένος στη φιλελεύθερη πλευρά του ΓΣΚ, ο Μανουέλ Βαλς, χρημάτισε δήμαρχος του Ευρύ από το 2001 έως το 2012, έγινε επί προεδρίας Φρανσουά Ολάντ υπουργός Εσωτερικών από το 2012 έως το 2014 και προήχθη σε πρωθυπουργό την περίοδο 2014-2016.. Όμως ,το 2017 παραιτήθηκε από το ΓΣΚ αφού προηγουμένως είχε αποτύχει για λίγους ψήφους να εκλεγεί επικεφαλής του.
Σήμερα είναι φιλικός προς το κόμμα του Γάλλου Προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν και δηλώνει ότι παραμένει "ελεύθερος, προοδευτικός αριστερός".
"Ο πολιτικός και κοινωνικός ρόλος της κεντροαριστεράς, μάς είπε, είναι να προσφέρει και να επεξεργάζεται αποτελεσματικές και εφαρμόσιμες λύσεις σε συγκεκριμένα προβλήματα ανισότητας, κοινωνικής αβεβαιότητας και δημοκρατικής διακυβέρνησης.
Στην εποχή μας, πολλά σοβαρά προβλήματα, όπως η πανδημία Covid-19 για παράδειγμα, έχουν πλανητικό χαρακτήρα και σίγουρα δεν αντιμετωπίζονται με αστείες θεωρίες κλεισίματος συνόρων και άλλα παρόμοια. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για την προστασία του περιβάλλοντος, ένα από τα σοβαρότερα θέματα του καιρού μας.
"Με δεδομένο τον διεθνή χαρακτήρα των περιβαλλοντικών προβλημάτων, ο στόχος μιας αειφόρου από περιβαλλοντική άποψη ανάπτυξης είναι σημαντικός για όλες τις περιφέρειες και τις χώρες του κόσμου. Στην πράξη, απαιτεί την εκτεταμένη διασπορά των σχετικών τεχνολογιών και των θεσμών που τις υποστηρίζουν. Ο πολυεθνικός χαρακτήρας τόσο των προβλημάτων όσο και των λύσεων τους συνεπάγεται έναν ισχυρό ρόλο για νέους υπερ-εθνικούς οργανισμούς. Ταυτόχρονα η εντοπισμένη φύση πολλών από τις πηγές ρύπανσης και οι διαφορές μεταξύ θεσμών και λύσεων που έχουν αναπτυχθεί για την επίλυση περιβαλλοντικών προβλημάτων απαιτούν εκτεταμένη εμπλοκή σε περιφερειακό, εθνικό και τοπικό επίπεδο.
Όλα αυτά επιβάλλουν τη δημιουργία - μέσω της συνεργασίας των εθνικών κρατών - ενός ολόκληρου νέου συνόλου θεσμών, οι οποίοι θα ανταποκρίνονται στα κριτήρια διαφάνειας και μη γραφειοκρατικοποίησης που είναι σήμερα κοινές στις περισσότερες χώρες".
Αυτά μεταξύ άλλων μας υπογράμμισε ο πρώην Γάλλος Πρωθυπουργός, τονίζοντας ότι την ώρα που εντείνονται οι ανισότητες, οι θεωρίες περί αποανάπτυξης δεν είναι τίποτε περισσότερο από κυνική περί εξουσίας αντίληψη.
"Αν η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία αφήσει τον εαυτό της να παγιδευτεί στη ρητορική του φαιοκόκκινου μετώπου της άρνησης και του παραλογισμού, τότε πραγματικά θα την περιμένουν δύσκολες μέρες". Υπό τις συνθήκες αυτές, ο Μανουέλ Βαλς πιστεύει ότι το μέλλον της ελληνικής κεντροαριστεράς συνδέεται με τον τρόπο που αυτή η τελευταία θα καταλάβει και θα ερμηνεύσει τη σύγχρονη πραγματικότητα, που είναι αυτή του ψηφιακού μετασχηματισμού και της τεχνητής νοημοσύνης». Η ελληνική σοσιαλδημοκρατία πρέπει να γίνει δύναμη εκσυγχρονισμού και όχι επιστροφής στα παλιά», τονίζει και μάλλον ξέρει πολύ καλά τι θέλει να πει.
Στην κατηγορία των επικριτών του ότι παρόμοιες αντιλήψεις τον κατατάσσουν στο "νεοφιλελεύθερο χώρο", ο κ. Βαλς τονίζει: "Για τον προοδευτικό άνθρωπο, η αληθινή ελευθερία τον καλεί να σταθεί έξω από το πλήθος και αν χρειαστεί, κατά περίπτωση να υψώνει το ανάστημά του και να σκέφτεται πως μπορεί να αποφύγει λάθη, που άλλοι έκαναν για λογαριασμό του στο παρελθόν".
Λόγια μεστά σε περιεχόμενο, αυτά που εκφράζει ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας και φίλος της Ελλάδας, αν μη τι άλλο, θα πρέπει να αποτελέσουν τροφή για σκέψη για κάθε προοδευτικό Νεοέλληνα, που θέλει να βλέπει μπροστά και όχι να αγωνίζεται για να πάει πίσω η σκληρή μηχανή του χρόνου. Η οποία έτσι κι αλλιώς μόνο μπροστά πηγαίνει... Κάθ´ όσον ο χρόνος που φεύγει χάνεται και άρα δεν υπάρχει για να επιστρέψει.