Μεγάλος περίπατος ή πολύ μεγάλη ταλαιπωρία

Δεν γνωρίζουμε ποιοι είναι οι μελετητές που έπεισαν το δήμαρχο της Αθήνας να υιοθετήσει τη μετατροπή του κέντρου σε χώρο περιπάτου και άθλησης, αλλά τα αποτελέσματα ίσως του επιφυλάσσουν πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις.

Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Πριν είκοσι χρόνια περίπου, ήμουν στο Στρασβούργο, έδρα του Συμβουλίου της Ευρώπης, μιά Δευτέρα του 2000, όταν η δήμαρχος της πόλης και το δημοτικό της συμβούλιο, αποφάσισαν να μετατρέψουν το κέντρο της σε «μεγάλο πεζόδρομο».

Από τη μια μέρα στην άλλη έτσι απαγορεύτηκε η πρόσβαση των ΙΧ στο κέντρο και η δήμαρχος ανήγγειλε ότι «η πόλη γίνεται πιο ανθρώπινη και φιλική προς το περιβάλλον».

Επισημαίνω ότι η δήμαρχος κυρία Κριστίν Τρωτμάν, μέλος του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, είχε προετοιμάσει άψογα το σχετικό σχέδιο αστικός στόχος του οποίου ήταν τελικά,η εισαγωγή του Τράμ στις μεγάλες πόλεις.

Μιά λύση που όντως κάνει τις μεγάλες πόλεις πιο ήρεμες, αλλά όχι πάντα και περισσότερο εμπορικές εκτός και αν αλλάξουν καταναλωτικές συνήθειες.

Σίγουρα επίσης, η απόφαση αυτή, τότε, δεν είχε εφαρμοστεί σε εποχή πανδημίας, για την εκθετική εξάπλωση της οποίας τεράστιος είναι ο ρόλος του συνωστισμού. Προφανώς όμως, αυτό το θέμα δεν ανησυχεί τον δήμαρχο της Αθήνας και τους συμβούλους του.

Ίσως έχουν επιστημονικές πληροφορίες που λένε ότι η ενίσχυση των μέσων μαζικής μεταφοράς στην Αθήνα εις βάρος των ΙΧ, κάνει καλό στην υγεία.

Αναμένουμε να το διαπιστώσουμε αυτό σε λίγες εβδομάδες από σήμερα. Το ότι ένα μέρος του κέντρου της πρωτεύουσας πάντως παραδίδεται στους πεζούς, υπό το φως της επιφυλακτικότητας που διακατέχει μεγάλο μέρος πολιτών να χρησιμοποιήσουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς για τις μετακινήσεις, κανέναν δεν ενοχλεί.

Η παράμετρος αυτή, άραγε, δεν αποτέλεσε τμήμα του προβληματισμού των ιθυνόντων στον Δήμο Αθηναίων; Ο συνωστισμός στον οποίο αναπόφευκτα θα οδηγούνταν όσοι ενδεχομένως συνέρρεαν στα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν αντίκειται στις πλέον θεμελιώδεις των προβλέψεων για την αποτροπή εξάπλωσης της πανδημίας;

Ακριβώς αυτός δεν είναι ο λόγος για τον οποίο τα πρόστιμα «πέφτουν βροχή» και τα λουκέτα διαδέχονται το ένα το άλλο, ανά τη χώρα, στα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος που παραβιάζουν αυτές τις προβλέψεις;

Η σπουδή, όμως, του όλου εγχειρήματος κατασκευής του «Μεγάλου Περιπάτου» καθίσταται σαφής και από την απουσία προβλέψεων σε ό,τι αφορά στις στάσεις επιβίβασης – αποβίβασης επιβατών από τα αστικά λεωφορεία, στην οδό Πανεπιστημίου, τουλάχιστον κατά την κατασκευή του έργου.

Εκπλήσσει επίσης και η αδιαφορία για τους ανθρώπους οι οποίοι επιχειρούν καθημερινά να κερδίσουν το ψωμί τους στο κέντρο της πόλης, υπαλλήλους, επαγγελματίες αλλά και μαγαζάτορες και οι οποίοι στερήθηκαν οποιουδήποτε εσόδου κατά την διάρκεια του διαβόητου «lockdown» και αδημονούν να έχουν μερικά εσοδα, είτε από τους εγχώριους, είτε από τους αλλοδαπούς αγοραστές των οποίων προϊόντων τους.

Για την ιστορία πάντως θα πρέπει να επισημάνουμε ότι στο Στρασβούργο, τα χρόνια που ακολούθησαν την πεζοδρόμηση του κέντρου της, έκλεισαν τρία μεγάλα καταστήματα και δύο εμπορικά κέντρα, πτώχευσαν δύο μεγάλα βιβλιοπωλεία, αντιθέτως όμως άνοιξαν εξειδικευμένα καταστήματα και αίθουσες με ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Από την άποψη αυτή, θα μας ενδιέφερε πολύ η ύπαρξη μιας οικονομικής μελέτης σκοπιμότητας για την καθιέρωση του «Μεγάλου Περιπάτου», ο οποίος για την ώρα έχει εξελιχθεί σε «μεγάλη ταλαιπωρία» με άγνωστες ακόμα επιπτώσεις στη δημόσια υγεία.

Ο υπογράφων είναι υπέρμαχος των μέτρων που κάνουν τις μεγάλες πόλεις βιώσιμες, φιλικές και συμβιωτικές. Αυτό όμως θα πρέπει να γίνεται με ορθολογισμό και μεγάλες δόσεις ευθύνης σε περιόδους όπως η παρούσα.