Πως μπορεί κάποιος/α, φυσιολογικός ων/ούσα, να εμφανίζεται από τηλοψίας και να αραδιάζει, χωρίς αιδώ, μόνο ψέματα για τα πεπραγμένα μιας κυβερνητικής θητείας, τα οποία είναι τόσο νωπά και τόσο ισχυρά ακόμη;
Μπορεί (και παραμπορεί) αν λέγεται Παρθένα Τσαπανίδου, είναι «μη απόφοιτος Λυκείου», παριστάνει (με… αριστερή επιτυχία) την εκπρόσωπο τύπου της Κουμουνδούρου και φιλοδοξεί να εξακολουθήσει να σιτίζεται στο πρυτανείο, όπως συνέβαινε τις παλιές καλές εποχές της ΕΡΤ επί «επάρατης δεξιάς».
Η παράθεση, με επαγγελματική διαστροφή, ψεμάτων για όλα τα θέματα που θίχτηκαν στο χθεσινό ντιμπέϊτ με τον κ. Γιάννη Οικονόμου εκ μέρους της κυρίας Τσαπανίδου (του ευρύτερου κύκλου Βαξεβάνη) επιβεβαίωσαν, εκτός των άλλων, την αρχική πρόβλεψη όσων «δεν τσίμπησαν» με την επιλογή της «Πόπης» από τον κ. Τσίπρα για την δεύτερη, μετά τη δική του, κομβική θέση στον ΣΥΡΙΖΑ και εξαρχής διατύπωσαν την εκτίμηση πως σε αυτή τη σχέση απλώς «κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι».
Κακός ο οιωνός για την ίδια την κυρία Τσαπανίδου η εμφάνιση της και η εμμονική της σχέση με το ψέμα, ως πολιτική και προσωπική διαστροφή, ήταν βέβαιο πολύ γρήγορα πως «θα την πατούσε» κι έτσι έγινε εξαιτίας της πασίγνωστης ρήσης πως ο ψεύτης μετά από λίγο ξεχνάει πόσα ψέματα είπε και μπερδεύει στο μυαλό του (όσο έχει) το ψέμα με την σκληρή πραγματικότητα.
Η κυρία Πόπη της πάτησε άσχημα στην υπόθεση «σύνορα στην θάλασσα», η κινηματογραφική της «έκρηξη» προς το τηλεοπτικό κοινό να γκουγκλάρει το θέμα «για να δει τι ακριβώς είπε ο κ. Τσίπρας», ώστε να μην επικρατεί η παραπληροφόρηση, την έστειλε αδιάβαστη, μαζί της και τον «γίγαντα πρόεδρα» που τα έλεγε από μικροφώνου το μακρινό 2015 κι εκεί κάπου η σεμνή αναρώτηση «ποια είναι η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την αλήθεια;» έλαβε τέλος.
Μια γρήγορη, απλή αναζήτηση στο google έκανε την «αγωνία» της Πόπης υπέρ της αλήθειας θρύψαλα, κατέστρεψε όλο το υπόλοιπο αφήγημα ψεμάτων, εν πολλοίς «αθώων» στο μυαλό της, που αράδιαζε (κανένας δεν έχει όρεξη να αντικρούει ένα-ένα τε ψέματα των Τσιπραίων) με μια παροιμιώδη ευκολία (κάποιος είπε πως έμαθε το μάθημα παπαγαλία και το έλεγε νεράκι απέξω), όλες οι προετοιμασίες για να εξαγνιστεί η χειρότερη περίοδος στην πολιτική ιστορία της χώρας ανατινάχτηκαν.
Τι απόμεινε; Μια Πόπη να «παρακαλάει» γονυπετής για ένα γκουγκλάρισμα κι ένας ανίερος Τσίπρας από το 2015 να αναρωτιέται, ο δυστυχής στο μυαλό, « έχει η θάλασσα σύνορα και δεν το ξέρουμε;», ένας Οικονόμου με ένα σαρδόνιο χαμόγελο για την μπανανόφλουδα που πάτησε η Πόπη, μια Ν.Δ. να αναρτά αμέσως το σχετικό απόσπασμα από ένα γρήγορο γκουγκλάρισμα και το διάσημο «αντίΣΥΡΙΖΑ» μέτωπο να επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά για την απέχθεια (πολιτική και προσωπική) με την οποία αντιμετωπίζει το φαινόμενο «Τσιπραίοι και άλλες αριστερές δυνάμεις».
Γιατί την πάτησε έτσι η, και « γατόνι» αποκαλούμενη από τους θαυμαστές της, Πόπη; Σε τελευταία ανάλυση επειδή «τόσο μυαλό έχει, αυτά λέει».
Η κυρία Τσαπανίδου υπήρξε θύμα της δομικής ανικανότητας του πολιτικού χώρου, τον οποίο κλήθηκε να υπηρετήσει, να διακρίνει με σαφήνεια μεταξύ της πραγματικότητας και των φαντασιώσεων του, ου μη και ονειρώξεων, να διαχωρίσει το κανονικό από το «ημιτασιόν», να περιγράψει την αντικειμενική αλήθεια από το υποκειμενικό ψέμα, να αναγνώσει την ακραία δύναμη της εικόνας και του αποτυπώματος που αυτή αφήνει διαχρονικά.
Με άλλα λόγια έπεσε θύμα αυτού του «περίπου» με το οποίο στην Κουμουνδούρου αντιμετωπίζουν τα πράγματα και τοποθετούνται απέναντι στα γεγονότα, ένα «περίπου» που είναι η απόλυτη αντιγραφή του μυαλού που διαθέτουν και της ικανότητας τους να διαχωρίζουν την αλήθεια από την πολιτική ανάλυση.
Για να φτάσει στο σημείο να «παρακαλάει» δημοσίως για ένα γκουγκλάρισμα σε μια υπόθεση τόσο γνωστή, τόσο δεδομένη και με τόσο ισχυρό αποτύπωμα από έναν Τσίπρα στα ντουζένια του, είναι ξεκάθαρο πως κάποιοι την έπεισαν πως «τα πράγματα δεν είναι όπως τα λένε οι ακροδεξιοί της Νέας Δημοκρατίας και οι κυρ Παντελήδες», πως όντως ο κ. Τσίπρας δεν είπε όσα του καταλογίζουν, πως είναι άλλη η κανονική αλήθεια από αυτή που μια χώρα ολόκληρη είδε, άκουσε και έχει καταλάβει.
Ας πρόσεχε! Συμβαίνουν αυτά όταν ένας εξ φύσεως αμετροεπής συναντάται με κάποιους εκ φύσεως ιδεοληπτικούς, το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικό των κινδύνων που θα προκύψουν αν ποτέ αυτοί οι εμμονικοί της καρέκλας κερδίσουν και πάλι την πλειοψηφία.
Η κυρία Τσαπανίδου είναι το ζωντανό παράδειγμα τι μπορεί να πάθει κάποιος με λίγες προσωπικές αντιστάσεις «στα κελεύσματα των καιρών» (όπως αυτός τα καταλαβαίνει ή του τα λένε) όταν συγχρωτιστεί με την εγχώρια αριστερή υποκουλτούρα και τον εσμό των ψεκασμένων που την διαχειρίζονται.
Εννοείται πως η κοινωνία ανταποκρίθηκε στην αγωνιώδη έκκληση της κυρίας Τσαπανίδου, γκούγκλαρε την επίμαχη φάση και επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά πως έχει απόλυτο δίκιο για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τον κ. Τσίπρα και τις «αλήθειες του».
Ο Πούτιν και οι αμνησίες της ουτοπίας
Ηγήτωρ και πολιτικάντης
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
