Ο Στέφανος Κασσελάκης μάλλον δεν ήλθε τυχαία στην Ελλάδα για να ασχοληθεί με την πολιτική. Ως εκ τούτου, μάλλον δεν ήταν τυχαία και η επιλογή του να διεκδικήσει από το πουθενά την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ.
Όλες του οι πρωτοβουλίες, επιλογές, πολιτικές τακτικές και προσπάθειες ίσως να υπάγονται σε ένα συγκεκριμένο σχέδιο πολιτικού μάρκετινγκ το οποίο έχει αφετηρία μια μερίδα του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ και δεν αφορά μόνον την Ελλάδα, αλλά και άλλες χώρες της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου
Το σχέδιο αυτό εκφράζει ένα δυναμικό ακροαριστερό τμήμα του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ και στόχο έχει την είσοδο και διάδοση της «κουλτούρας της αφύπνισης» (wokism) σε ζωτικές αρθρώσεις των ανοικτών κοινωνιών.
Και ήδη σε συγκεκριμένες χώρες όπως η Γαλλία και το Βέλγιο για παράδειγμα, τα αποτελέσματα της τακτικής αυτής είναι θεαματικά Σχολεία και πανεπιστήμια κατακλύζονται από την περίφημη woke agenda, η οποία σήμερα είναι μέρος επίσης της κουλτούρας επώνυμων μεγάλων αμερικανικών πολυεθνικών επιχειρήσεων. Τι είναι όμως, αυτή η περίφημη woke agenda, που φιλοδοξεί να γίνει όπλο μαζικής πνευματικής και ηθικής καταστροφής;
Όπως γράφουν οι Γ. Καραμπελιάς και Γ. Ράκκας στο πολύ καλό βιβλίο τους «Woke» (Εναλλακτικές Εκδόσεις) «.......Το κίνημα των woke – αφυπνισμένων εκφράζει έναν μεσσιανισμό και μια φανατική προσήλωση στην ορθοπολιτική ορθοδοξία που παραπέμπει στις πιο σκοτεινές στιγμές ολοκληρωτικών καθεστώτων, χωρίς καμία διάκριση μεταξύ των θετικών και των αρνητικών στοιχείων του ευρωπαϊκού πολιτισμού…..
Εξελίσσεται ένα κυνήγι των μαγισσών που στοχοποιεί τη «λευκότητα» και τη δυαδικότητα των φύλων, εξισώνοντάς τα με το απόλυτο κακό….
Στις Η.Π.Α., η φυλετική αδικία εναντίον των Αφροαμερικανών και των Ινδιάνων, σε μια λογική συλλογικής ευθύνης, φέρνει στο εδώλιο του κατηγορουμένου ακόμα και τους λευκούς απόγονους των μεταναστών που κατέφθασαν πάμφτωχοι στον Νέο Κόσμο, και εργάστηκαν σκληρά για να διεκδικήσουν τη θέση τους. Παράλληλα, υποστηρίζεται πως το φύλο, ως βιολογική κατηγορία, δεν υπάρχει αλλά αποτελεί κοινωνική κατασκευή· επομένως, οι λευκοί άνδρες, άσχετα με τις όποιες πεποιθήσεις τους και την όποια κοινωνική τους θέση, είναι «αντικειμενικά» φορείς ενός διττού ρατσισμού: ενάντια στους έγχρωμους αλλά και ενάντια στο γυναικείο φύλο.
Στην Ευρώπη, αυτοί οι νέοι «ογκόλιθοι» του πνεύματος, επικεντρώνονται στη μαζική άφιξη και εγκατάσταση μεταναστών από τον πρώην αποικιοκρατούμενο κόσμο, την οποία οι λαοί της έχουν την υποχρέωση να ενθαρρύνουν («ανοικτά σύνορα») ώστε να ξεπλύνουν το άγος της αποικιοκρατίας. Ακόμα και η «ενσωμάτωσή» τους στηλιτεύεται ως έκφραση ρατσισμού, καθώς υπονοεί μια οικουμενικότητα των αξιών - ελληνοχριστιανικών στον πυρήνα τους. Στη θέση της προάγεται ο πολυπολιτισμός, λογιζόμενος ως επίθεση στην κεντρική ευρωπαϊκή πολιτισμική ταυτότητα: “Η αποαποικιοποίηση που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1950 δεν θα ολοκληρωθεί πάρα μόνο όταν οι λαοί της Ευρώπης γίνουν ξένοι στην πατρίδα τους”.....», υποστηρίζουν οι μηχανικοί πνευματικών κρεματορίων, για τους οποίους η πνευματική καταστροφή αποτελεί πιο αποτελεσματικό όπλο από οποιαδήποτε άλλη πολιτική υπόσχεση, όπως τα «οράματα» για ένα «χαρούμενο μέλλον».
Υπό αυτές τις συνθήκες, στις σημερινές δυτικές κοινωνίες, από πλευράς πολιτικού μάρκετινγκ, για την κατάκτηση της εξουσίας, η πνευματική καταστροφή είναι εξαιρετικό όπλο, μέσω του οποίου παγιώνεται στις κοινωνίες μας η «τυραννία του ψεύδους».
«.....Εάν τίποτε δεν είναι αληθινό τότε κανείς δεν μπορεί να επικρίνει την εξουσία, επειδή δεν υπάρχει μία βάση πάνω στην οποία να πατήσει για να το πράξει. Εάν τίποτε δεν είναι αληθινό, τότε όλα είναι θέαμα. Το μεγαλύτερο πορτοφόλι πληρώνει για τα πιο εκτυφλωτικά φώτα». Αυτά γράφει ο Αμερικανός ιστορικός Timothy Snyder στο μικρό αλλά πολύτιμο βιβλίο του «Απέναντι στην Τυραννία» (εκδόσεις Παπαδόπουλος) και φέρνει στο προσκήνιο ένα καυτό πρόβλημα της εποχής μας.
«Υποτασσόμαστε στην τυραννία όταν δεν βλέπουμε την διαφορά ανάμεσα σε αυτό που θέλουμε να ακούσουμε και σε αυτό που ισχύει πραγματικά. Αυτή η αποποίηση της πραγματικότητας μπορεί να φαίνεται φυσιολογική και ευχάριστη, όμως έχει ως αποτέλεσμα τον αφανισμό του ατόμου - και, κατά συνέπεια, την κατάρρευση κάθε πολιτικού συστήματος που βασίζεται στην ατομικότητα», επισημαίνει.
Γίνονται έτσι εξόχως επίκαιρες οι θέσεις και απόψεις κορυφαίων και άγνωστων στην Ελλάδα ελεύθερων στοχαστών, που πολλές δεκαετίες πριν είχαν επισημάνει τις ζημιές που προκαλούνται στην δημοκρατία και την ελευθερία από την ολοκληρωτική γλώσσα και τις εικόνες που αυτή διακινεί. Για παράδειγμα, ο Victor Klemperer (1881-1960) στα βιβλία του για τον ρόλο της εθνικοσοσιαλιστικής γλώσσας (την οποία χειριζόταν άψογα ο Χίτλερ) καταγράφει συγκεκριμένους τρόπους που οδηγούν στον θάνατο της αλήθειας. Ένας από αυτούς, είναι η ανοιχτή εχθρότητα προς την αλήθεια, η οποία εκδηλώνεται με το να παρουσιάζονται επινοήματα και ψεύδη σαν να ήταν γεγονότα. Οι κορυφαίοι λαϊκιστές της εποχής μας, εντός και εκτός Ελλάδος, επιβεβαιώνουν του λόγου το ασφαλές. Με τον τρόπο αυτόν προωθείται ο ευτελισμός του κόσμου και έπεται η προσπάθεια της δημιουργίας ενός επινοημένου αντικόσμου.
Στο πλαίσιο αυτό, κατά τον Klemperer, η ατέρμονη επανάληψη λέξεων και εννοιών, είναι ένας άλλος τρόπος. που στόχο έχει να καταστήσει απτό το φανταστικό και επιθυμητό το εγκληματικό. Επιτυγχάνεται έτσι η από μέρους του κοινού αποδοχή της μη – αληθείας βασική προϋπόθεση για κραυγαλέα εγκατάλειψη της λογικής. Και αυτή η τελευταία, είναι το μέγα ζητούμενο για την εμπέδωση της τυραννίας του ψεύδους. Πολύτιμη πρώτη ύλη της ακυρωτικής κουλτούρας, πάνω στην οποία στηρίζεται η εφαρμογή της woke agenda.
Μόνο έτσι θα σωθούν από τον ενεργειακό στραγγαλισμό οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις
Ο πόλεμος των δεδομένων (data) είναι εδώ
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
