Νίκος Γκάτσος: Η Ελλάδα πάει μπροστά μόνον από τις εξαιρέσεις της

Η πολιτική ζωή στην χώρα μας είναι πάντοτε φορτισμένη ακόμα και από την εποχή που μεσουρανούσε η Αθηναϊκή Δημοκρατία. Οι έριδες και οι διαφορές ανάμεσα στις πόλεις- κράτη ήταν συνεχείς. Το αποτέλεσμα ήταν να διεξάγονται πόλεμοι, όπως ο Ληλάντιος (στα τέλη του 8ου αιώνα π.χ.) ανάμεσα στα δύο ισχυρά κράτη της Εύβοιας, την Χαλκίδα και την Ερέτρια για την διεκδίκηση του Ληλάντιου πεδίου μιας εύφορης κοιλάδας, ανάμεσα στις δύο πόλεις. Στον πόλεμο ενεπλάκησαν οι Σάμιοι (με τους Χαλκιδαίους) και με τους Ερετριείς οι Μιλήσιοι.

Του Γιάννη Μιχαήλ

Ο πόλεμος ήταν αμφίρροπος και προκάλεσε καταστροφές στις δύο πόλεις. Να θυμίσουμε τους δύο Μεσσηνιακούς πολέμους, ανάμεσα στους Σπαρτιάτες και τους Μεσσήνιους (743-724), καθώς και τον Μελιακό (650 π.χ.) ανάμεσα στις Ιωνικές πόλεις στην Χερσόνησο της Μυκάλης. Ακόμα και τον Μιλησιακό πόλεμο (624- 612 π.χ.), ο οποίος αφορούσε την προσπάθεια των Ληδών να καταλάβουν την Μίλητο. Και βεβαίως τους περσικούς πολέμους (492- 479 π.χ.), όταν η εκστρατεία του Δαρείου τερματίστηκε με την ήττα των Περσών στην μάχη του Μαραθώνα και του Ξέρξη στις Πλαταιές.

Υπήρξαν ακόμα ο πρώτος Πελοποννησιακός πόλεμος ( 460- 445 π.χ.) που τερματίστηκε με τις τριακονταετείς σπονδές. Ακολούθησε ο Πελοποννησιακός (431- 404 π.χ.) ο μεγαλύτερος πόλεμος ανάμεσα στις ελληνικές πόλεις, ο οποίος πήρε πανελλήνιες διαστάσεις, ενώ διήρκεσε 27 χρόνια. Άλλοι πόλεμοι ήταν ο Κορινθιακός ανάμεσα στην Σπάρτη και τους πρώην  συμμάχους της Κορίνθιους, Βοιωτούς, Αθηναίους και Αργείους. Ακολούθησαν και άλλες συγκρούσεις αλλά ένας από τους πιο σημαντικούς ήταν η εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου (334- 323 π.χ.) κατά των Περσών, τους οποίους κατενίκησε, φτάνοντας μέχρι την Ινδία. Ο κατάλογος των πολέμων ήταν ατελεύτητος στην αρχαία περίοδο, ανάμεσα σε πόλεις και συνασπισμούς.

Δεν θα αναφερθώ στην σύγχρονη Ελλάδα για να μην κουράσω τους φίλους αναγνώστες, αλλά θα θυμίσω την εκστρατεία στην Μικρά Ασία, τον ελληνοιταλικό πόλεμο, την Γερμανική εισβολή και τον εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στον κυβερνητικό ελληνικό στρατό και τις αντάρτικες δυνάμεις του Δημοκρατικού στρατού (1946- 1949). Στον τελευταίο αυτόν εμφύλιο πόλεμο σημειώθηκαν οι μεγαλύτερες απώλειες που γνώρισε η χώρα από την ελληνική επανάσταση κατά των Τούρκων το 1821 έως σήμερα. Το κόστος του εμφυλίου ήταν τεράστιο τόσο για την απώλεια Ελλήνων ενθεν- κακείθεν, όσο και για το γεγονός, ότι οι πληγές του εμφυλίου ακόμα δεν έχουν κλείσει, αφού οι σημερινοί συμπατριώτες μας είναι ακόμα διαιρημένοι σε εταίρους και ημετέρους.

Τεράστια ευθύνη για το γεγονός αυτό φέρουν τα πολιτικά κόμματα τα οποία δημιουργούν εμφυλιακό κλίμα, κάθε μέρα, με δηλώσεις εμπρηστικές, οι αντιπαραθέσεις δε ξεπερνούν τα παραδεκτά όρια που επιτάσσει ο πολιτικός πολιτισμός. Θεμιτό και δημιουργικό είναι η αντιπαράθεση των κομμάτων να γίνεται σε ήπιους τόνους, και όχι να ακούγονται οσημέραι αλαλάζοντα κύμβαλα τα οποία ενοχλούν ακόμα και την αισθητική των πολιτών.

Μέσα σε αυτό το σκηνικό του κουρνιαχτού που προκαλείται, οι νουνεχείς σοβαροί εργατικοί πολίτες, οι οποίοι σαφέστατα αποτελούν την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, παρακολουθούν εκ του μακρόθεν με ιώβειο υπομονή τα τεκταινόμενα με ηχηρή σιωπή. Είναι, όμως, αυτοί οι Έλληνες αποφασισμένοι να κρατήσουν την χώρα μας, αλώβητη απέναντι στους εσωτερικούς εχθρούς, γιατί αυτοί κυρίως ναρκοθετούν την κοινωνική ηρεμία και την πρόοδο. Γι’ αυτό και όταν φτάσουν μπροστά στην κάλπη με ψυχραιμία και σκεπτικισμό αποδίδουν «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι».

Ο μεγάλος ποιητής Νίκος Γκάτσος είχε πει την περίφημη φράση, ότι: «Η Ελλάδα πάει μπροστά μόνο από τις εξαιρέσεις της». Γι’ αυτό οι νέες γενιές πρέπει να γαλουχηθούν με τις παρακαταθήκες που μας άφησαν οι σοφοί αρχαίοι Έλληνες, προκειμένου να μπουν κι αυτοί στην χορεία των εξαιρέσεων. Ώστε να μην γίνονται άθυρμα (δηλαδή πιόνια, υποχείρια και μαριονέτες) καθοδηγούμενοι από τραμπούκους, οι οποίοι δεν σέβονται ακόμα και τον ιερό χώρο της Βουλής.

Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις