Η εικόνα μίας επαιτούσας Ελλάδας υπό τους τακτικισμούς ενός ανιστόρητου πρωθυπουργού είναι ίσως για την χώρα πολύ σοβαρότερο πλήγμα από την κρίση χρέους…
Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Χ. ΠΑΠΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ
Στο ελληνικό πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα, ο πρόεδρος της κυβέρνησης είναι και θα έπρεπε να είναι ένα πρόσωπο που, πέρα από πολιτικές και άλλες σκοπιμότητες, εκπροσωπεί προς τα έξω τόσο την ιστορία όσο και τον πολιτισμό της χώρας του. Πρέπει λοιπόν να έχει γερές πλάτες, ευρύτατο πεδίο γνώσεων και ισχυρά πνευματικά ερείσματα.
Το επαναλαμβάνουμε: Η Ελλάδα δεν είναι μία οποιαδήποτε χώρα. Δεν είναι ένας απλός γεωγραφικός χώρος. Είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο και άρρηκτα συνυφασμένο με τον άνθρωπο και την πνευματική του ανάπτυξη.
Υπό αυτή την έννοια, ο Ελληνισμός είναι τρόπος ζωής, συμπεριφοράς και αντίληψης.
Η αναδρομή στο παρελθόν δείχνει ότι η ιστορική παρουσία της Ελλάδος έχει μία έντονη πολυεδρικότητα. Και από αυτήν, κορυφαία είναι η πνευματική παρουσία του Ελληνισμού, η οποία συναρπάζει, γοητεύει και δημιουργεί προδιάθεση σεβασμού προς ό,τι υποδηλώνει. Όπως δε έχει γράψει και ο καθηγητής κ. Τάκης Τζαμαλίκος, «ο Ελληνισμός είναι το γεγονός της ιστορικής και πνευματικής υπάρξεως των Ελλήνων κατά έναν “τρόπο” ορισμένο εν χώρω και εν χρόνω».
Ως τρόπος υπάρξεως, λοιπόν, ο Ελληνισμός περιέχει το ελληνικό πνεύμα, προϋπόθεση ανάπτυξης του οποίου είναι η ελευθερία.
Το ερώτημα που τίθεται σήμερα είναι κατά πόσον η Ελλάδα εκπροσωπείται προς τα έξω από ανθρώπους που τής προσδίδουν κύρος, νόημα και αίγλη, ως χώρου γένεσης και κορυφώσεως του Ελληνισμού. Πολύ φοβούμεθα ότι τον τελευταίο καιρό η χώρα δεν βιώνει μόνον την έβδομη χρεοκοπία της. Δεν υφίσταται μόνον μία δραματική διαρθρωτική και πνευματική κατάρρευση.
Οι άνθρωποι που την εκπροσωπούν πάνε πολύ πιο μακρυά. Διακυβεύουν σε υπερθετικό βαθμό το κύρος και την αξιοπρέπεια της χώρας.
Με επιστολές και ανιστόρητες αναφορές τους, εξευτελίζουν τον ελληνισμό. Διαπομπεύουν μία πολλών αιώνων Ιστορία.
Τυφλωμένοι από το πάθος της εξουσίας, δέσμιοι ενός χυδαίου λαϊκισμού και των ιδεοληψιών που αυτός συνεπάγεται, αποκομμένοι από την πραγματικότητα και αδαείς περί το ευρωπαϊκό και διεθνές γίγνεσθαι, οι άνθρωποι αυτοί έχουν καταφέρει σοβαρότατα πλήγματα στην εικόνα της χώρας.
Με τους δήθεν τακτικισμούς τους και τις φαιδρές κινήσεις τους, έχουν από καιρό δείξει στην Ευρώπη και στους εταίρους-δανειστές μας ποιο είναι το πραγματικό τους πρόσωπο και ποιες οι ανομολόγητες προθέσεις τους.
Στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο, ακόμα και πέτρες γνωρίζουν πλέον ότι ο κ. Αλ. Τσίπρας και η παρέα του δεν πρόκειται να κάνουν ούτε μία μεταρρύθμιση στην Ελλάδα. Γιατί δεν θέλουν, αλλά και δεν μπορούν.
Γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα οι εταίροι ότι, πέρα από την περίφημη δημοσιονομική εξυγίανση, η οποία απαιτεί οριζόντια κατά κύριο λόγο μέτρα, στο θέμα των διαρθρωτικών αλλαγών για την προσέλκυση επενδύσεων η κυβέρνηση των Συριζανέλ απλώς ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ούτε το μικρό της δακτυλάκι να κουνήσει. Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που η δημοσιονομική εξυγίανση που έχει επιτευχθεί δεν οδηγεί σε ανάπτυξη. Το επενδυτικό περιβάλλον είναι πέρα για πέρα αρνητικό και αυτό απομακρύνει την δυνατότητα να γίνει βιώσιμο το χρέος μας.
Παράλληλα, όμως, τα οριζόντια μέτρα συνεχίζονται, με ατμομηχανή την φορολογία. Σε μία εποχή που η ελληνική οικονομία χρειάζεται περισσότερο από ποτέ προσέλκυση επενδύσεων και τόνωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, οι ελληνικές επιχειρήσεις συνθλίβονται υπό το βάρος της υπερφορολόγησης που υπερβαίνει το ήμισυ της κερδοφορίας τους, όπως διαπιστώνεται στην έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας για την διευκόλυνση του επιχειρείν (Doing Business 2017).
Σύμφωνα με την έκθεση, οι συνολικοί φόροι και οι ασφαλιστικές εισφορές που καλούνται να πληρώσουν οι ελληνικές επιχειρήσεις ανέρχονται στο 50,7% επί των κερδών τους, υπερβαίνοντας κατά πολύ τον αντίστοιχο μέσον όρο (40,9%) μεταξύ των υπολοίπων χωρών μελών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ).
Στην ευρύτερη κατάταξη μεταξύ 189 χωρών, με βάση την διευκόλυνση του επιχειρείν, η θέση της Ελλάδος επιδεινώθηκε κατά τρεις θέσεις, καταλαμβάνοντας φέτος την 71η θέση (από την 58η, πέρυσι) –εξέλιξη ιδιαιτέρως ανησυχητική τόσο για τις προοπτικές των ελληνικών επιχειρήσεων όσο και για τις μελλοντικές επενδύσεις, αναγκαίες για την επιστροφή της ελληνικής οικονομίας στην ανάκαμψη. Επίσης, σημαντική επιδείνωση για την Ελλάδα κατά επτά θέσεις παρατηρείται και στο κριτήριο της ενάρξεως μίας επιχειρήσεως. Στην χώρα μας απαιτούνται 14 ημέρες, έναντι 8 που είναι ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αν δε στα παραπάνω προσθέσουμε την φυγή ανθρώπινου δυναμικού και την απαράδεκτη κατάσταση στην Παιδεία και την Δικαιοσύνη, τότε η απώλεια κύρους και το έλλειμμα σοβαρότητος προσλαμβάνουν καταστροφικές διαστάσεις.
Από την άποψη αυτή, το θέαμα ενός απαίδευτου πρωθυπουργού να επαιτεί αξιολογήσεις και ρυθμίσεις επί ρυθμισμένου δημοσίου χρέους, κάθε άλλο παρά τιμητικό είναι για την χώρα.
Υπό αυτές τις συνθήκες. θα πρέπει να θεωρείται βέβαιον ότι το ευρωπαϊκό τοπίο θα σκοτεινιάσει για την Ελλάδα. Όπως ήδη γράψαμε, ο πρωθυπουργός μας θα είναι μόνος και απομονωμένος στα διάφορα Ευρωπαϊκά Συμβούλια και δεν θα έχει την αμερικανική στήριξη που είχε έως σήμερα. Ειδικά δε μετά τον Μάϊο, που θα απωλέσει και την γαλλική στήριξη, η θέση του κ. Αλέξη Τσίπρα θα είναι η χειρότερη δυνατή για τα ελληνικά συμφέροντα.
Διότι όλοι πλέον στην Ευρώπη έχουν ξεχάσει την Ελλάδα και τη ιστορία της και βλέπουν μπροστά τους έναν ικέτη πρωθυπουργό, που αναζητεί τρόπο να κρατηθεί στην εξουσία.
Ο ελληνισμός, έτσι, ως ιδέα και αντίληψη για την ζωή, έχει πάει περίπατο. Η χρεοκοπία είναι πλέον ηθική κα πνευματική και αυτό είναι το χειρότερο που μπορούσε να συμβεί. Για έναν πολύ απλό λόγο: σε αυτού του είδους τις χρεοκοπίες εδράζονται ιστορικά οι αυταρχικές εξουσίες και οι βιασμοί της δημοκρατίας.
Ας γρηγορούν λοιπόν όσοι ακόμα σκέπτονται.
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
