Ένα αποκαλυπτικό άρθρο του Ηλία Κανέλλη στα «ΝΕΑ» της Πέμπτης 10 Αυγούστου,για τις περιπτώσεις Α.Γεωργίου και Γιάννου Παπαντωνίου

 Αν το άρθρο του έγκριτου συναδέλφου Ηλία Κανέλλη που ακολουθεί δεν αποτελεί πλήρη επιβεβαίωση των όσων από πενταετίας γράφουμε απευθυνόμενοι σε ώτα μη ακουόντων, τότε οι λέξεις στην Ελλάδα έχουν χάσει κάθε εννοιολογικό περιεχόμενο

Πολλοί έχουν συγκλονιστεί από τη μακρά δικαστική περιπέτεια του Ανδρέα Γεωργίου, προέδρου μετά το 2010 της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, που κατηγορήθηκε για τη χρεοκοπία της χώρας! Δήθεν αύξησε τεχνικά το έλλειμμα, περιλαμβάνοντας στο έλλειμμα του προϋπολογισμού 2009 και εκείνο των ΔΕΚΟ.

Ο Γεωργίου υπήρξε ο αίρων τας αμαρτίας του ασύδοτου πελατειακού κράτους. Πλήρωσε τον επαγγελματισμό του και την ανεξαρτησία του με μια μακρά δικαστική περιπέτεια που του διέλυσε τη ζωή. Οι δημοσιογραφικές καταγραφές περιγράφουν τον καφκικό εφιάλτη του.

Εναν εφιάλτη χωρίς τέλος, που οφείλεται στην αδυναμία του ελληνικού δικαστικού συστήματος να εξασφαλίσει δίκαιη δίκη για έναν πολίτη. Και στον δικαστικό λαϊκισμό, που δήθεν απαντά σε ένα βαθύ λαϊκό αίτημα για την απόδοση ευθυνών σε όσους ευθύνονται για την πρόσφατη περιπέτεια της χώρας.

Ο Γεωργίου δεν είναι ο μόνος που πλήρωσε βαρύ τίμημα σε ένα απάνθρωπο σύστημα δημόσιας εξόντωσης, προκειμένου να μετατεθούν κρίσιμες ευθύνες για την ελληνική τραγωδία της περασμένης δεκαετίας. Ανάμεσα στα πρόσωπα που φορτώθηκαν το βάρος του δικαστικού λαϊκισμού είναι και ο Γιάννος Παπαντωνίου.

Υπουργός Εθνικής Αμυνας το διάστημα 2001 - 2004, ο Παπαντωνίου προφυλακίστηκε το 2018, τα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ, κατηγορούμενος για μίζα ύψους 2,8 εκατομμυρίων ελβετικών φράγκων, που φέρεται να έλαβε παράνομα στη διάρκεια της υπουργικής του θητείας, προκειμένου να υπογραφεί σύμβαση εκσυγχρονισμού έξι φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού με συγκεκριμένη ανάδοχο εταιρεία. Μαζί προφυλακίστηκε η σύζυγός του.

Αποφυλακίστηκε έπειτα από 17 μήνες, το 2020. Η σύζυγός του είχε μείνει στη φυλακή πέντε μήνες. Εξι χρόνια μετά, οι άνθρωποι αυτοί, που χωρίς δίκη διασύρθηκαν ως εγκληματίες, συνεχίζουν να ταλαιπωρούνται.

Η εισαγγελέας, το 2022, αποφάνθηκε ότι «δεν προκύπτει εγκληματικό προϊόν που να χρειάζεται να αποκτήσει νομιμοφανή υπόσταση και δεν μπορεί να γίνει κατηγορία για νομιμοποίηση εσόδων με βασικό αδίκημα την πράξη αυτή όπως αποδίδεται». Ωστόσο, το δικαστικό συμβούλιο παρέκαμψε την εισαγγελική εισήγηση και παραπέμπει σε δίκη την υπόθεση.

Η δίκη θα γίνει με μεγάλη καθυστέρηση έξι χρόνια μετά. Εστω και έτσι, θα είναι μια ευκαιρία να αποδοθεί δικαιοσύνη.

Επειδή το διάστημα που μεσολάβησε, ό,τι συνέβη στον Παπαντωνίου δεν έχει σχέση με δικαιοσύνη. Ποδοπατήθηκε το τεκμήριο αθωότητάς του, προφυλακίστηκε (όπως επισημαίνει ο συνταγματολόγος Κώστας Μποτόπουλος) χωρίς αποδείξεις ή ενδείξεις ή παραπεμπτικό βούλευμα, οι αιτήσεις του για αποφυλάκιση απορρίπτονταν χωρίς ουσιαστική εξέταση των λόγων που προέβαλλε… Ο Κάφκα θα αποθέωνε την ιστορία του.

Ο Παπαντωνίου υπήρξε υπουργός στις κυβερνήσεις Σημίτη. Το lifestyle του πιθανόν δεν αρέσει σε πολλούς, δεν συμπεριφέρεται σαν «παιδί του λαού». Αδιαμφισβήτητα, όμως, ως υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών την περίοδο 1994 - 2001 συνέβαλε αποφασιστικά στην ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Κι οι φρεγάτες για τις οποίες κατηγορείται συνεχίζουν να είναι η αιχμή του δόρατος της ελληνικής άμυνας.

Εντέλει, ως πολίτης, δικαιούται δίκαιη αντιμετώπιση από την πολιτεία. Αντί της σπίλωσης και της μακράς ηθικής εξουθένωσης, διεκδικεί την κρίση του κράτους δικαίου. Ζητάει πολλά;