«Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση» ή σε απλά ελληνικά «ΣΥΡΙΖΑ ήταν και πάει καλιά του», να ζήσουμε να τον θυμόμαστε και να ανάβουμε καντήλι κάθε μέρα σε όσους αντιστάθηκαν στο οργανωμένο σχέδιο διάλυσης της χώρας στο πρώτο εξάμηνο του 2015, που είχαν επεξεργαστεί ο Τσίπρας και τα τσιράκια του και στον Κυριάκο Μητσοτάκη που δεν λέει «να χάσει» από τον Τσίπρα και τον έστειλε να παριστάνει « τον ανήσυχο Βούδα του Λαυρίου» σε ενοικιασμένη βίλα με 500 ευρώ το μήνα.

Του Χρήστου Υφαντή

Κι επειδή όσα συνέβησαν στην συνεδρίαση της δήθεν Κεντρικής Επιτροπής είναι ήδη παρελθόν (για το οποίο είχατε προειδοποιηθεί εγκαίρως με σειρά άρθρων), ας επιχειρήσουμε μια προβολή στο άμεσο μέλλον για τις εξελίξεις στην Κουμουνδούρου με ορίζοντα την εκλογή νέου προέδρου, έως ότου αποφασίσει ο Αλέξης Τσίπρας να επανεργοποιηθεί και τυπικά και εγκατασταθεί και πάλι στον 7ο όροφο του σπιτιού με τους κόκκινους τοίχους.

Συνέδριο, έστω και έκτακτο ή «περιορισμένης ευθύνης» δεν πρόκειται να διεξαχθεί αν η συμμορία της «μποτοξαρισμένης γραίας» δεν είναι απολύτως βέβαιη πως μπορεί να το ελέγξει, ανεξάρτητα από τι θα απαιτηθεί για να το διασφαλίσει, ακόμη και ένα καινούργιο αριστερό πραξικόπημα. Στην προοπτική αυτή, με τις Οργανώσεις Μελών (ΟΜ) σε όλη τη χώρα διαλυμένες και σε πλήρη αποσύνθεση, ενός τύπου διορισμός των συνέδρων με αποφάσεις ή εντολές άνωθεν ή με κάποια διαδικασία που θα βρεθεί στην πορεία, δεν είναι καθόλου κακή ιδέα. 

Παραμένει ελκυστική στην νομενκλατούρα της Κουμουνδούρου μια αριστερή «Πράγα» με τον διορισμό κάθε διαβάτη σε θέση «συνέδρου», όταν «κινδυνεύει ο σοσιαλισμός από τις αντεπαναστατικές δυνάμεις», αν υπήρχε διαθέσιμο και κανένα τανκ με τις κάνες του να σημαδεύουν την αντίδραση, ακόμη καλύτερα.

Με δεδομένο τον σχεδόν απόλυτο έλεγχο της «βάσης» από την ομάδα Κασσελάκη είναι λογικό ο τέως πρόεδρος να προσβλέπει στη δυναμική των μελών και των φίλων για να ανατρέψει την σε βάρος του απόφαση μιας περιθωριακής ομάδας ανεπάγγελτων άεργων ιδεοληπτικών και εμμονικών της καρέκλας (και όσων ωφελημάτων την συνοδεύουν), σενάριο το οποίο «η χαρωπή Όλγα και οι ΖαχαριαδοΣπίρτζηδες» δεν πρόκειται να επιτρέψουν να συμβεί, επειδή διόλου δεν επιθυμούν να αυτοκτονήσουν.

Συνεπώς οι επιλογές τους είναι δύο: Ο έλεγχος του συνεδρίου με διάφορες παραπολιτικές διαδικασίες και αντίστοιχες αποφάσεις των «κεντρικών οργάνων του κόμματος» ή η ακύρωση της διεξαγωγής του και πάλι με διάφορες προφάσεις εν αμαρτίαις. Θα επιδιωχθεί με κάθε «πρόσφορο μέσο» η ακύρωση, αν δεν μπορεί να ικανοποιηθεί αυτή η συνθήκη η συμμορία θα βγει στο κουρμπέτι προ άγραν συνέδρων με διορισμούς από το παράθυρο και άλλες, ανάλογες αριστερές και δημοκρατικές διαδικασίες, ώστε να προκύψει ένα συνέδριο φίλων και κολλητών πλήρως ελεγχόμενο. Παλιά και δοκιμασμένα κόλπα αυτά στην σταλινική αριστερά, εγγεγραμμένα στο dna κάθε στελεχάρας που σέβεται τον εαυτό της και την ιδεοληψία της.

Με καταργημένη την υποψηφιότητα του Στέφανου Κασσελάκη και εξαφανισμένο τον φόβο τη συντριβής των υπόλοιπων δήθεν υποψήφιων (μεταξύ των οποίων και ο πολυτραγουδισμένος Αλέξης Τσίπρας) οι εκλογές για τον νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αποκτούν διαδικαστικό χαρακτήρα: αναμένεται, με μεγάλο ποσοστό ο εκλογικός διορισμός του κ. Φάμελλου στην θέση του προέδρου, Πολάκης, Φαραντούρης και Γκλέτσος (!!!) είναι απλώς γλάστρες και ντεκόρ σε μια εκλογική διαδικασία, στην οποία το ποσοστό εκλογή του προέδρου θα προκύψει με απόφαση τη Κεντρικής Επιτροπής, δηλαδή της συμμορίας που την ελέγχει. Ωραίες στιγμές αριστερής δημοκρατίας!

Γιατί Φάμελλος; Επειδή είναι ο μόνος που στο ορατό μέλλον θα δεχθεί, χωρίς καμία αντίρρηση, να παραμερίσει για να επανέλθει στην θέση του ο γίγαντας της αριστερής πολιτικής σκέψης και μόνιμος «μέγας τιμονιέρης» του χώρου, κατά κόσμον Αλέξης Τσίπρας, όταν οι γενικότερες συνθήκες στην «μεγάλη κεντροαριστερά» το επιτρέψουν ή, ακόμη καλύτερα, το επιβάλουν.

Πότε θα συμβεί αυτό; Μόλις το ΠΑΣΟΚ (με ή χωρίς Χάρη Δούκα) και άλλες διάσπαρτες δυνάμεις της άλλοτε κυβερνώσας σοσιαλδημοκρατίας χρειαστούν ένα χέρι βοήθειας για να αμφισβητήσουν εκλογικά την μονοκρατορία Μητσοτάκη. Σε αυτή την υποθετική εξέλιξη αλλιώς ακούγεται μια συμμαχία με τον Τσίπρα κι αλλιώς με έναν Φάμελλο.

Βεβαίως, από ότι μέχρι τώρα προκύπτει κανένας δεν ρώτησε το ΠΑΣΟΚ αν ενδιαφέρεται για μια ανάλογη προοπτική που οδηγεί στην υπονόμευση της πρωτοκαθεδρίας του, αλλά σιγά τώρα μην αφήσει η Κουμουνδούρου μια ασήμαντη λεπτομέρεια να χαλάσει μια υπέροχη ιστορία, που πολύ γουστάρουν οι διάφοροι Σπίρτζηδες, Θεοχαρόπουλοι και Ζαχαριάδηδες να την πουλάνε, πιστοί στο δόγμα Τσίπρα « η δύναμη είναι στο παραμύθι».

Με τούτα και με εκείνα, εκεί κατά τον Ιανουάριο του 2025 ο ΣΥΡΙΖΑ θα αγγίξει και πάλι το ιστορικό ποσοστό του 3% και έμπλεος υπερηφάνειας και αριστερής φαντασιοπληξίας θα αναμένει « τον Μόσκοβο να φέρει το σεφέρι» για να αποκτήσουν τα φαντάσματα ρόλο και πάλι και να δικαιωθεί ο αγώνας της «μποτοξαρισμένης γραίας» να ικανοποιήσει στο ακέραιο τις εντολές του «Βούδα του Σουνίου».

Στον Κασσελάκη απομένει αυτό που από την πρώτη στιγμή οι σώφρονες υπέδειξαν. Ένα νέο κόμμα, αποκλειστικά δικό του με δυνάμεις τόσο από τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ όσο και από την κοινωνία των πολιτών με προοπτική να ξεφτιλίσει την Κουμουνδούρου σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και να εγκατασταθεί στην κεντροαριστερά ως βασικός παίκτης.

Όσοι στην Ελλάδα τον έφεραν για να κατασκευάσουν ένα αντίπαλο στον Μητσοτάκη πολιτικό δέος και να αμφισβητήσουν την μονοκρατορία του, έχουν τα λεφτά να στηρίξουν το εγχείρημα και μάλλον θα το πράξουν.

Οπότε, καναπές, τηλεόραση και ποπ κορν για όσα πρόκειται να συμβούν.