Η στιγμή του θανάτου είναι μοναδική. Είναι (άρα) και σεβαστή. Άρχισαν, εν τούτοις, οι μικροψυχίες. Επίκεντρο, εάν η ταφή θα τελεσθεί “δημοσία δαπάνη”: Βεβαίως και Ναι (!!!).
Υπήρξε, ο εκλιπών, νόμιμος Αρχηγός του κράτους. Έχασε τον θρόνο, οριστικά, με το δημοψήφισμα της 9.12.1974.
Όμως: χωρίς κομματική δικτύωση, (μάλιστα δια πολιτευτών κατά τόπους), εξασφάλισε το 30,82% του εκλογικού σώματος. Με εξαίρεση τον Καραμανλή, ουδείς των συγχρόνων του Αρχηγών γνώρισε τέτοια λαϊκή αποδοχή. Υπήρξε, έναντι αυτών, λαοφιλέστερος: Ο Κωστής Στεφανόπουλος ηγούμενος της Δημοκρατικής Ανανέωσης (ΔΗΑΝΑ) ουδέποτε υπερέβη το 1%. Ο Κάρολος Παπούλιας επιδίωκε δια του εκλογοδικείου επανείσοδό του στην βουλή. Τότε του προτάθηκε η Προεδρία. Στον Χρήστο Σαρτζετάκη δεν προτάθηκε, καν, δεύτερη θητεία.
● Ως άλλοτε νόμιμος ηγέτης του κράτους δικαιούται της αυτής τιμής, των λοιπών εξελθόντων της υπηρεσίας συναδέλφων του.
●● Είμαι δημοκρατικός κατά πεποίθηση και εκ καταγωγής, δισέγγονος γαρ της «γιαγιάς Κατίγκως», αδελφής του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Ακριβώς η δημοκρατική μου πεποίθηση υπαγορεύει ό,τι εδώ εκτίθεται.
●●● Οι μικρότητες των εμπαθών πλήττουν την σοβαρότητα του κράτους. Όχι την ιστορική υπόσταση του μεταστάντος.
Δύσκολα προβλήματα, εύκολη επιλογή…
Οι χρησμοί της Goldman Sachs και το νέο deal της Μytilineos
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
