Ο κορωνοϊός δεν τρομάζει την ενδοοικογενειακή βία

Και ενώ όλα φαίνονται σαν ένα ρολόι που έχει σταματήσει, από την Ημέρα που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κήρυξε πανδημία τον Covid-19, μια άλλη μορφή πανδημίας έρχεται να δείξει πόσο δυνατή είναι για αυτούς που την ασκούν, άλλη μια αρρώστια που δεν κάνει εξαιρέσεις, και δεν υπολογίζει συνέπειες. Και αυτή δεν είναι άλλη από την ενδοοικογενειακή βία.

Της Μάνιας Οικονομάκη*

Με μια πρώτη σκέψη σε κάνει να πιστεύεις πως υπάρχει μείωση των κρουσμάτων έμφυλης βίας κι όμως για πολλές γυναίκες ο φόβος είναι μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Η ενδοοικογενειακή βία μας θυμίζει πως για κάποιες γυναίκες το σπίτι είναι η φυλακή τους, τίποτα δεν μπορεί να την σταματήσει, δεν υπολογίζει πανδημίες, ούτε περιόδους κρίσης, ίσα ίσα αυτές την δυναμώνουν.

Σε άλλες χώρες, όπως η Κίνα μετά την ελάττωση των μέτρων περιορισμού της κυκλοφορίας ήρθαν στο φως στοιχεία τα οποία απέδειξαν τριπλασιασμό των κρουσμάτων της ενδοοικογενειακής βίας, σε σχέση με το ίδιο διάστημα του περσινού έτους.

Στην Ελλάδα σήμερα που τα μέτρα κατ οίκον περιορισμού συνεχίζονται, η εικόνα δεν μπορεί να είναι ξεκάθαρη. Αυτό που θέλουμε να τονίσουμε σε όλους, είναι πως η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα φαινόμενο υπαρκτό και πως με το να μένουν όλοι σπίτι περισσότερες ώρες, η κατάσταση επιδεινώνεται, ακόμα κάποιες περιπτώσεις η παρουσία των παιδιών επιβαρύνει την κατάσταση.

Σε κάθε περίπτωση οι Οδηγίες που έχουν δοθεί για την εξάλειψη της βίας σε περίοδο Covid-19, είναι πολύ συγκεκριμένες.

Όταν το θύμα κάνει καταγγελία για το περιστατικό, υπάρχει δυνατότητα να εξετάζεται εντελώς δωρεάν σε δημόσια Ιατροδικαστική δομή που θα ου υποδείξει η Αστυνομία, ενώ σε περίπτωση που δεν επιθυμεί να καταγγείλει το περιστατικό, αλλά θέλει να έχει μια πιστοποίηση σωματικών βλαβών, θα πρέπει να επισκεφθεί ένα ιατροδικαστικό ιατρείο.

Δυστυχώς αυτή η μορφή βίας, ποτέ δεν φαινόταν και ποτέ δεν μιλούσε. Είναι τόσο ντροπαλή, που έχει μάθει να κρύβεται καλά πίσω από χαμόγελα και αγκαλιές, αλλά μόλις κλείσει η πόρτα του σπιτιού εμφανίζεται σαν εφιάλτης, και όσο μένει αμίλητη, τόσο πιο συχνά εμφανίζεται ξανά και ξανά.

Η τροφή της ενδοοικογενειακής βίας είναι η σιωπή. Δεν σιωπάμε στα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Αν είμαστε θύματα τέτοιων περιστατικών δεν πρέπει να φοβόμαστε να ενημερώσουμε τις αρμόδιες αρχές.

Και αν είμαστε μάρτυρες τέτοιων περιστατικών βοηθάμε τα θύματα με όποιο τρόπο μπορούμε υποστηρίζοντάς τα ψυχολογικά και πρακτικά. Δεν σιωπάμε. Η φωνή μας έχει δύναμη.

*Μέλος Εκτελεστικού Γραφείου Ο.Ν.ΝΕ.Δ. Υπεύθυνη Γυναικείων Θεμάτων και Ισότητας των φύλων