Ο κ. Παύλος Πολάκης δεν είναι σύμπτωμα, δεν είναι «κακό σπυρί στον κ@λο του Τσίπρα», ώστε μια θεαματική, προς χάριν της επικοινωνίας, διαγραφή του (αν ποτέ συμβεί) να αποκαταστήσει τις χαμένες ισορροπίες και να εκτονώσει την δυσαρέσκεια του κεντρώου χώρου, προς τον οποίο δήθεν προσβλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ και την εκλογική σχέση με τον οποίο δήθεν υπονόμευε «ο τρελός Κρητικός» με τις διάφορες παλαβομάρες του περί «προγραφών» ανάκατες με κοντοσούβλια στο τραπέζι συνεδριάσεων του υπουργείου υγείας με τον Βελουχιώτη να παρατηρεί αγέρωχος και του φεύγουν τα σάλια από τις μυρωδιές!!!
Τρίχες και δη κατσαρές! Όλοι αυτοί οι «πολακισμοί» δεν ήταν (εξακολουθούν να παραμένουν) τίποτε άλλο (και παραμένουν) παρά συστατικά στοιχεία μιας συγκεκριμένης ιδεολογικής και πολιτικής κουλτούρας, οργανικά ενταγμένοι στη λογική κάθε συνεπούς αριστερού, που σέβεται τον εαυτό του και τις ιστορικές παραδόσεις του χώρου, δηλαδή την «λαϊκιά δημοκρατία» (και όλα τα υπόλοιπα «λαϊκά» που την συγκροτούν) και την «δικτατορία του προλεταριάτου», η επίσημη μορφή της οποίας τροποποιείται αναλόγως της εποχής με την ουσία της να παραμένει πάντα ενεργή!
Ο Πολάκης δεν αποτέλεσε ποτέ πολιτικό πρόβλημα με την ηγετική παρουσία του στον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η Κουμουνδούρου είχε ποτέ αμφισβητήσει το πολιτικό του εκτόπισμα και την προστιθέμενη για το κόμμα εκλογική αξία διείσδυση του σε χώρους παλαβών και φαντασιόπληκτων, αντίθετα υιοθέτησε πλήρως την μπρουτάλ προσωπικότητα του «αψύ Κρητικού» και την χρησιμοποίησε ασύστολα όποτε μπορούσε, οι περιπτώσεις των ψεκασμένων και των εμβολίων στην πανδημία και των Κουφοντινάκηδων στις πορείες υπέρ του κατά συρροή δολοφόνου είναι κλασικές και τόσο πρόσφατες!
Ο Παύλος Πολάκης είναι η ψυχή του ΣΥΡΙΖΑ! Περί αυτού δεν προκύπτει καμία αντίρρηση, φτάνει μια απλή περιδιάβαση στα social media για να κατανοήσει κανείς την ειδική σχέση του με την ζώσα αριστερή συνείδηση. Μια ψυχή τόσο αρμονικά δεμένη με την αριστερή εκλογική δεξαμενή, που κάθε στέλεχος (ιστορικό ή εκ μετεγγραφής) του κόμματος θεωρούσε «μεγάλη ευκαιρία» και «ακριβή συνεισφορά» στις προσωπικές του φιλοδοξίες έναν καλό λόγο εκ μέρους του Κρητικού ή, πολύ περισσότερο, την παρουσία του σε μια εκδήλωση.
Ο κ.Πολάκης είχε (εξακολουθεί να έχει) μια τρομακτική ικανότητα να απελευθερώνει από την αριστερή ψυχοσύνθεση τις χειρότερες ιδιότητες και τις εγκληματικότερες προσδοκίες, να τις αμπαλάρει σε μια δικής του εκδοχής «λαϊκιά επαναστατικότητα», να τις φέρνει στο προσκήνιο με την μορφή του «βασικού αριστερού ένστικτου» και να συγκινεί βαθύτατα όλες τις απελπισμένες αριστερές «πσυχούλες», που ζουν με το όνειρο να τις φροντίζει το κράτος, ως κομισάριους ή κρατική νομενκλατούρα!
Ο κ. Τσίπρας που τον απειλεί με διαγραφή ενώπιον της Επιτροπής Δεοντολογίας του κόμματος είναι (και θα παραμείνει) «σώγαμπρος», ένας απλός good looking λειτουργικά αγράμματος καταληψίας λυκείων, μπροστινός μιας ομάδας επαγγελματιών της ιδεοληπτικής αριστεράς που βρήκε την ευκαιρία, καβάλησε το κύμα των αντι-μνημονίων κι έγινε πρωθυπουργός! Τίποτε περισσότερο!
Ο κ. Πολάκης μιλάει στην καρδιά του πονεμένου από την καταπίεση της αστικής τάξης αριστερού, όποια μορφή κι αν έχει λάβει αυτός, όπως και να θεωρεί ότι καταπιέζεται, όπως και να ονοματίζει αυτή την καταπίεση από υποχρεωτική μάσκα στην πανδημία έως στημένες δικαστικές αποφάσεις για την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών.
Προς τι τότε οι διάφορες καθαιρέσεις από κομματικά αξιώματα, η αποπομπή από το ψηφοδέλτιο Χανίων και οι απειλές περί διαγραφής από το κόμμα; Έχουν όλα αυτά σχέση με την προοπτική της εκλογικής νίκης για τον κ. Τσίπρα, με την συγκρότηση της «μπροοδευτικής κυβέρνησης», με το phising στον Ανδρουλάκη, με τις εντολές από διάφορα πασίγνωστα επιχειρηματικά κέντρα, με μια ορατή στροφή του κ. Τσίπρα προς μια εξορθολογισμένη εκδοχή της κυβερνητικής αριστεράς;
Αστειότητες! Ο Πολάκης βγαίνει (αν ποτέ αυτό συμβεί) από το παιχνίδι, όχι επειδή χαλάει την προεκλογική μόστρα του κ. Τσίπρα, αλλά επειδή είναι ισχυρότατη απειλή για τον λειτουργικά αγράμματο μετά τις εκλογές, όταν μετά από μια ακόμη βέβαιη ήττα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη θα κληθεί το κόμμα να απαντήσει για τις αιτίες αυτών των ηττών και θα δείξει με το δάχτυλο τον βασικό υπεύθυνο, τον «άχαστο ηγέτη» κ. Τσίπρα.
Την επόμενη μέρα της καρέκλας του στην Κουμουνδούρου φροντίζει να διαχειριστεί ο κ. Τσίπρας με όσα συμβαίνουν δήθεν με δική του πρωτοβουλία τις τελευταίες μέρες, εξελίξεις απολύτως αναγκαίες μετά την επιβεβαιωμένη νέα ήττα του στις εκλογές!
Ο Πολάκης, με όσα εκφράζει, όχι ως πρόσωπο, αλλά ως ιδεολογική και πολιτική πλατφόρμα θα είναι ο βασικός αντίπαλος της ομάδας Τσίπρα στην μετεκλογική περίοδο στην Κουμουνδούρου, αν μάλιστα επιβεβαιωθούν οι φήμες που τον θέλουν να έχει προσεγγίσει την «Ομπρέλα» με την άποψη «ο Αλέξης τα έφαγε τα ψωμιά του», τότε η κατάσταση για τον κ. Τσίπρα γίνεται εξαιρετικά δυσκοίλια.
Που εμπλέκεται σε όλη αυτή την υπόθεση ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Έχει βασική την ευθύνη για όσα ζει η Κουμουνδούρου για ένα απλό λόγο: εξαφάνισε την εικόνα Τσίπρα από την κεντροαριστερά και το κέντρο, κατέλαβε πολιτικά τον χώρο και παίζει κυρίαρχο πολιτικό παιχνίδι.
Μετά τις εκλογές και την νέα ήττα ο ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγηθεί αναγκαστικά σε πιο «αριστερές» επιλογές, ο Πολάκης είναι ο βασικός εκφραστής τους στην πρωτόγονη, πλην τόσο ελκυστική, μορφή τους, ο Τσίπρας δεν χωράει σε αυτή την εικόνα καθότι «έπαιξε και έχασε», νέα δυνάμεις αναμένουν να πρωταγωνιστήσουν, αν τώρα δεν «καεί» ο Πολάκης ο κ. Τσίπρας θα δει την πλάτη του το πρωί της Δευτέρας των εκλογών.