Τελικά, συμβαίνει όντως, η υπόθεση Νίκου Παππά επιτάχυνε τις αποκαλύψεις. Στην Κουμουνδούρου αποφάσισαν- προϊόν ομαδικής παράκρουσης;- να εγκαταλείψουν όλες τις μέχρι τώρα δηθενιές «για το σύνταγμα και τους νόμους» και να παρουσιάσουν στην ελληνική κοινωνία αυτό που στην πραγματικότητα είναι: ένας εσμός περιθωριακών ιδεοληπτικών, εμμονικών της καρέκλας, που ζουν με ένα δικό τους τριτοδιεθνιστικό αξιακό πολιτικό σύστημα, έξω και πέρα από την έννομη τάξη και τα προτάγματα της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Αυτά τα περίεργα, ψιλοπαραβατικά τυπάκια που κατοικοεδρεύουν στην ιστορική πλατεία δεν αντέχουν την λογική του αστικού κράτους, δεν νταγιαντούν με τις δημοκρατικές κατακτήσεις, δεν αισθάνονται κανονικά με την διάκριση των εξουσιών, αδυνατούν να καταλάβουν ακόμη και εκείνες τις διατάξεις νόμου που οι ίδιοι προώθησαν και ψήφισαν, ζουν, όπως λένε, για να τις αλλάξουν επειδή τώρα τους βολεύουν άλλες!
Προεξάρχοντος του λειτουργικά αγράμματου που τους κουλαντρίζει πολιτικά και οργανωτικά και έχει επιβάλλει μια τρομακτικά υποτιμημένη ομοιομορφία απόψεων και χαρακτήρα- ακόμη σε καθηγητές πανεπιστημίου έχουν καταντήσει σαν τα μούτρα του- εξεγέρθηκαν απέναντι στην ίδια την ουσία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, την απόλυτη κυριαρχία του νόμου επί των πάντων, αμφισβητούν συνταγματικές και νομικές διευθετήσεις, όπως είναι η δημόσια κλήρωση της σύνθεσης του Ειδικού Δικαστηρίου (την έκανε η κυρία Σακοράφα ενώπιον της Ολομέλειας της Βουλής), παραληρούν με κάποιες αόριστες και ανύπαρκτες «συνταγματικές ρυθμίσεις» που κανένας άλλος στη χώρα δεν κατανοεί και υιοθετούν ψεκασμένες θεωρίες για «στημένα δικαστήρια».
Στην ουσία, προαναγγέλλουν «την λαϊκιά δικαιοσύνη» προς την οποία πάντοτε προσβλέπουν, στη δικαιοσύνη που απονέμει ο λαός, ένας λαός που ταυτίζεται με τους ψηφοφόρους τους και τα κομματικά τους μέλη, την εκπροσώπηση των οποίων έχει αναλάβει εργολαβικά το άχραντο και αμόλυντο κόμμα, του οποίου ηγείται ένας «πρόεδρας-αυθεντία» για χάρη του οποίου ένας νέος Βισίνσκι παρέα μ΄έναν Γερζώφ κι έναν Μπέρια θα καθαρίσει την κοινωνία από όλα τα αντεπαναστατικά στοιχεία κ.λ.π. και θα διευκολύνει την εγκαθίδρυση της ελληνικής εκδοχής της νέας βενεζουελανής δημοκρατίας στην καρδιά της αντιδραστικής Ευρώπης!!!
Σε αυτή την «δικαιοσύνη» κανένας Ντογιάκος, κανένα Ειδικό Δικαστήριο δεν δικαιούται να δικάζει «ήρωες- επαναστάτες υπουργούς που έφεραν λεφτά στο κράτος από τους καναλάρχες», ειδικά μάλιστα όταν η εισαγγελέας της έδρας τους αθωώνει με την πρόταση της απολύτως, καθόσον τα βρήκε όλα καλώς καμωμένα!
Μέχρις ότου, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ ξαναγίνει κυβέρνηση και επιβάλλει αυτή τη «λαϊκιά δικαιοσύνη της πλέριας επαναστατικής κανονικότητας», ο κ. Νίκος Παππάς είναι ένας «ήρωας», η απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου (ομόφωνη παρακαλώ, 13-0) «δεν έχει καμία σημασία», ο λαός με την ψήφο του θα κρίνει την νομιμότητα ή μη των ενεργειών του κολλητού του προέδρου Αλέξη, καμία χρεία αποδείξεων της αθωότητας δεν έχουμε, έχει αποφανθεί επ΄αυτής ο θυρωρός της Κουμουνδούρου, συνεπώς και τα σκυλιά δεμένα ακροδεξιοί νεοφιλελεύθεροι κούληδες…
Ότι και στην δίκη της «Χρυσής Αυγής» η εισαγγελέας «αθώωσε» ουσιαστικά τους κατηγορούμενους για εγκληματική οργάνωση, αλλά το δικαστήριο τους καταδίκασε είναι μια απλή λεπτομέρεια που ικανοποιεί το αφήγημα του Κούλη, φαίνεται ότι εξ αυτού του λόγου άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ απόφυγε, όπως ο διάολος το λιβάνι, να ψηφίσει τη διάταξη για τον αποκλεισμό όλων των κομμάτων - Κασιδιάρη από την μελλοντική είσοδο και παρουσία τους στη Βουλή.
Όλα αυτά και πολλά περισσότερα, που θα εξελιχθούν ενόψει και της απόφασης για την υπόθεση Παπαγγελόπουλου-Τουλουπάκη (παρά το ψαλίδισμα της αρχικής κατηγορίας από το δικαστικό συμβούλιο), δεν συνιστούν μια απλή παραδοξότητα, μια πολιτική παθογένεια, μια ιστορική κληρονομιά μερικών καβαλημένων νεοστάλιν που περιφέρονται και δηλητηριάζουν τμήματα του πληθυσμού με τις ανιστόρητες και κατασκευασμένες παραμυθίες τους.
Πρόκειται για κάτι σημαντικότερο, ου μην και απειλητικότερο για την ίδια την δημοκρατία! Πρόκειται για την ανάδειξη εντός του αστικού κοινοβουλευτισμού μιας δηλητηριασμένης από ακραίο μίσος, για τον μέσο πολίτη και τις κατακτήσεις της αστικής κοινωνίας, ομάδας πολιτικών ζόμπι άλλων εποχών που βιώνουν ομαδοποιημένα τις ψυχικές τους καταβυθίσεις στην σταλινική εκδοχή της δικτατορίας του προλεταριάτου για χάρη της επανόδου τους στις καρέκλες της εξουσίας και όσα αυτές προσφέρουν ως παροχές!
Η «λαϊκιά δικαιοσύνη» είναι η επιτομή της προσδοκώμενης προλεταριακής εξουσίας απέναντι στην κίβδηλη αστική εκδοχή της, την οποία τώρα βιώνουν οι ήρωες – επαναστάτες τύπου «Νικολάκης Παππάς», επειδή φρόντιζαν νυχθημερόν τα λαϊκά συμφέροντα και πάλευαν με Καλογρίτσες και Μιωνήδες για τον σοσιαλισμό με τσιπραίϊκο πρόσωπο!!!
Ο κ. Νίκος Παππάς είναι ένας νέος «Μπελογιάννης» που καταδικάζεται από ένα σύγχρονο στρατοδικείο σε πολιτικό «θάνατο δια τυφεκισμού», το κίνημα χρειάζεται να σπεύσει όλο προς υποστήριξη της αθωότητας του, στον αγώνα στρατεύονται και καθηγητές πανεπιστημίου (παρέα με γεφυρατζήδες ανεπάγγελτους), όλοι και όλα για τον Νικόλα (ωραία ρίμα κάνει), η κανονική δικαιοσύνη των δικαστών είναι μια πομφόλυγα την οποία η λαϊκή οργή θα συντρίψει στον σοσιαλισμό!
Καληνύχτα σας όσοι ακόμη πιστεύετε πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κομμάτι του συνταγματικού τόξου …