Του Τάσου Παπαδόπουλου
Βεβαίως το σημαντικότερο όλων είναι ένας ιός, να κλείσει στα σπίτια τον μισό και πλέον πληθυσμό του πλανήτη, να σκοτώσει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και να τινάξει στον αέρα σε χρόνο μηδέν, την παγκόσμια οικονομία.
Σε αυτή την πανδημία είδαμε τον βαθμό της κυνικότητας ορισμένων πολιτικών, που πάνω από τις ζωές των ανθρώπων βάζουν την πολιτική επιβίωσή τους, δείχνοντας ότι δεν ορρωδούν μπροστά σε καμιά τραγωδία, αρκεί οι ίδιοι να κρατηθούν όρθιοι στο πολιτικό στερέωμα.
Το μικρόβιο της πολιτικής αποδεικνύεται ανθεκτικότερο του κορωνοϊού. Οι δήθεν έξυπνοι ηγέτες Τραμπ και Τζόνσον, που επιχείρησαν την ανοσία της αγέλης, είδαν τους νεκρούς να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο και δεν έχουν δει ακόμη την καμπύλη των θανάτων και των κρουσμάτων τους να κάμπτεται.
Και όχι μόνο δεν πέτυχαν να κρατήσουν την οικονομία τους και να ξεπεράσουν το πρόβλημα με μικρές απώλειες, αλλά την είδαν να πέφτει στα τάρταρα, παρά το γεγονός ότι και οι δύο έσπευσαν να βάλουν μπρος τις εκτυπωτικές τους μηχανές και να βγάζουν στην αγορά πληθωριστικό χρήμα.
Όταν για την ώρα υπάρχουν εγγραφές στο ταμείο ανεργίας των ΗΠΑ τριάντα εκατομμύρια άνθρωποι το ένα πέμπτο δηλαδή του ενεργού δυναμικού της χώρας καταλαβαίνει κανείς σε τι είδους ύφεση έχει ήδη περιέλθει η οικονομία της υπερδύναμης.
Η επιταγή των χιλίων δολαρίων με ονοματεπώνυμο Ντόναλτ Τραμπ δεν τον σώζει από την ζοφερή κατάσταση. Ούτε οι παρενοχληθείσες προ εικοσιεπταετίας κυρίες από τον Τζο Μπάιντεν τον σώζουν από την οργή των πολιτών για τους 64.000 θανάτους και τις δεκάδες εκατομμυρίων ανέργους.
Ανάλογη οργή υπάρχει και για τον Μπόρις Τζόνσον, που νόσησε κι ο ίδιος για να δει έτσι κατάματα όταν κινδύνευσε η ζωή του, τι σημαίνει ανοσία της αγέλης.
Σε αυτή την πανδημία κατέρρευσαν πολλοί μύθοι. Ένας από αυτούς είναι και το περιβόητο αγγλικό σύστημα υγείας, το NHS, που άφηνε τους ανθρώπους στα σπίτια τους μέχρι να πάνε ημιθανείς σε κάποιο νοσοκομείο ρισκάροντας έτσι την ζωή τους.
Αλλά και το κράτος πρόνοιας σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες κατέρρευσε. Οι άνθρωποι που βρέθηκαν σε γηροκομεία, έμειναν αβοήθητοι να καταλήξουν πάνω στα κρεβάτια τους. Και κάποιοι «έξυπνοι» δεν τους κατέγραψαν στα θύματα του κορωνοϊού, σε μια προσπάθεια να παραπλανήσουν την κοινή γνώμη για τον πραγματικό αριθμό των θυμάτων.
Σε όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου που παίζεται από κάποιους καιροσκόπους πολιτικούς ανά την υφήλιο, ήρθε η μικρή και λαβωμένη Ελλάδα από την δεκαετή οικονομική κρίση να τους βάλει τα γυαλιά, μια και ενεργοποιήθηκε η λέξη φιλότιμο να ανατρέψει προβλέψεις και αναμενόμενες εξελίξεις.
Και ήρθε η κυβέρνηση που πήρε έγκαιρα δύσκολες αποφάσεις, δεν ολιγώρησε και δεν το πέρασε το θέμα από κεντρικές επιτροπές ενεργώντας ως σύγχρονος μάνατζερ που καλείται να κάνει διαχείριση κρίσεων.
Είπε στοπ στα καρναβάλια, έκλεισε τα σχολεία και στη συνέχεια τα κάθε μορφής καταστήματα πλην σούπερ μάρκετ, φαρμακείων και τραπεζών και μας έκλεισε στα σπίτια μας.
Με τα οδυνηρά αυτά μέτρα, στα οποία πειθάρχησε ο ελληνικός λαός στο σύνολό του, πέτυχε να εγκλωβίσει την πανδημία μια και η εξάπλωσή της περιορίστηκε δραστικά.
Αποτέλεσμα η Ελλάδα συγκρινόμενη με έξι ευρωπαϊκές χώρες με αντίστοιχο πληθυσμό, δέκα συν πλην εκατομμυρίων, να είναι η τελευταία σε ανθρώπινες απώλειες με μόλις 143 νεκρούς έναντι του Βελγίου που κατέχει τα πρωτεία με 7.500 θανάτους.
Αλλά δεν είναι μόνο σε αυτό που η Ελλάδα πρωτοπορεί. Ενεργώντας μαζί με άλλες πλούσιες και πολυάνθρωπες χώρες συμμετέχει στις έρευνες, μια και μελέτες από την Ελλάδα προστίθενται στο καλάθι της επιστημονικής κοινότητας για την ανακάλυψη του συνδυασμού φαρμάκων, που θα σταματήσει την θανατηφόρα δράση αυτής νόσου.
Αν σε αυτό το πεδίο προστεθούν και οι 28 φαρμακοβιομηχανίες, που κατασκευάζουν το 75% της εγχώριας παραγωγής και εξάγουν τα προϊόντα τους σε 85 χώρες, μπορεί να βγάλει κανείς συμπεράσματα ιδιαίτερα κολακευτικά για την πατρίδα μας.
Τέλος αν προσθέσει και το γεγονός, ότι η καραντίνα στάθηκε αφορμή να δημιουργηθεί επιτέλους, το μέχρι χθες ζητούμενο ψηφιακό κράτος, με πρώτα βήματα την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, τις άυλες πάσης φύσεως βεβαιώσεις, την τηλε-εκπαίδευση και την τηλε-εργασία, μπορεί εύκολα να συμπεράνει, ότι οι κρίσεις γεννούν ευκαιρίες, που για πρώτη φορά μπόρεσε τάχιστα να εκμεταλλευθεί η χώρα μας.
Αλλά και η περίφημη πολιτική προστασία, που είναι σημαντικό κομμάτι του κράτους πρόνοιας, λειτούργησε δυναμικά και αποφασιστικά αποτρέποντας την διασπορά του ιού στην κοινότητα. Αν θυμηθούμε το Μάτι και την Μάνδρα μπορούμε αβίαστα να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.
Εξαιρούνται βεβαίως εκείνοι δεν βλέπουν και δεν ακούνε μια και βρίσκονται σε μια ιδιαίτερη κατηγορία, για του οποίους οι κοινωνιολόγοι λένε τη φράση «η βλακεία είναι ανίκητη»…