Του Δημητρίου Λ & Π Λαμπράκη*
Οιαδήποτε απρεπή [ή αήθης] μεταχείριση ενός ατόμου από ένα ή περισσότερα άτομα είτε αυτή είναι στιγμιαία είτε διαρκής θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως κακοποίηση, η οποία μπορεί να εκδηλώνεται τόσο με θετική ενέργεια όσο και με παράλειψη παροχής βοήθειας και φροντίδας σε οικείο ή μη πρόσωπο, ανήλικο ή ανήμπορο κατά τον χρόνο εκείνο.
Στη ζωή βεβαίως δεν συναντούμαι μόνον την λεκτική, σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση αλλά συναντούμαι και την ψυχολογική, την συναισθηματική, την πνευματική ακόμη και την ψηφιακή διαμέσω των Η/Υ. Πόσοι άραγες σύζυγοι διαβάλλουν ο ένας τον άλλον στα παιδιά τους, πόσοι αγαπήθηκαν χωρίς να αγαπηθούν ή το αντίθετο, πόσοι εσκεμμένα κακοποίησαν την αλήθεια στην ζωή, στην ιστορία, στην θρησκεία.
Είτε η κακοποίηση γίνεται με δόλο είτε με αμέλεια είναι σοβαρό και δεν επιτρέπεται σε κανέναν να βιώνει οποιαδήποτε μορφή κακοποίησης πολύ δε περισσότερο της κακοποίησης με δόλο ενώ εάν τη βιώνει είναι ανεπίτρεπτο αυτή η κακοποίηση να μην κολάζεται, σε εύλογο χρόνο, από τον ποινικό νόμο ο οποίος σήμερα διαθέτει αποτελεσματικό οπλοστάσιο.
Την κακοποίηση την συναντούμε όλοι και όλες όσο μεγαλώνουμε ολοένα και περισσότερο και δη στους χώρους του σπιτιού, της εκπαίδευσης, της άθλησης, της στρατιωτικής θητείας, της εργασίας, της διασκέδασης, της αναγκαστικής κράτησης αλλά και σε κάθε παρέα ανηλίκων και ενηλίκων ακόμη όμως και σε κάθε εκδήλωση της κρατικής εξουσίας απέναντι στους συναλλασσόμενους με αυτή πολίτες αλλά και το αντίθετο.
Αραγες ανάμεσά μας φίλες & φίλοι αναγνώστες είναι κάποιος ή κάποια που είτε ως θύτης δεν άσκησε… είτε ως θύμα δεν βίωσε… έστω μία φορά, την κακοποίηση στην ζωή του με οποιαδήποτε μορφή π.χ της εξύβρισης, της απειλής, του εκβιασμού, του χαστουκιού, του σπρωξίματος, της κλοτσιάς, του φτυσίματος, της απειλής με όπλο ή μαχαίρι, της επικίνδυνης οδήγησης, της καταστροφής αγαπημένων και χρηστικών αντικειμένων, της στέρησης πολύτιμων αγαθών διαβίωσης, του αποκλεισμού έξω από την οικία, της αρπαγής των παιδιών από τον ή την σύζυγο, της αλλαγής της κλειδαριάς στην κοινή οικία, της κακομεταχείρισης των κατοικιδίων ζώων, της παρενόχλησης ή προσβολής στον εργασιακό χώρο ατόμων που έχουμε ανάγκη να βρούμε εργασία και να εργασθούμε, του bullying σε οιαδήποτε εκπαιδευτική βαθμίδα, της υποτίμησης στον χώρο άθλησης λόγω υπολειπόμενης σωματικής ικανότητας, του καψονιού στο στρατόπεδο αλλά και αυτής ακόμη της προσβολής με έργο ή λόγο του νέου επαγγελματία, του τεχνίτη ή του επιστήμονα από παλαιότερο συνάδελφο ή από έναν εύπορο και εγωιστή πελάτη ή ακόμη και από έναν «κακό προιστάμενο» που μπορεί να ακούει στο όνομα προιστάμενος δημόσιας υπηρεσίας, καθηγητής, δικαστής, αστυνομικός αλλά και εργοδότης στο χώρο του εργοστασίου, της βιοτεχνίας, του εργαστηρίου, στο λιανεμπόριο, στο κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος, διευθυντής ιδιωτικής εταιρίας, κλινικής κα.
Κάθε πράξη κακοποίησης και από όπου εάν εκλύεται προκαλεί τις περισσότερες φορές απογοήτευση, χαμηλή αυτοεκτίμηση, έλλειψη συγκέντρωσης, κατάθλιψη, αυτοκτονική διάθεση, ανορεξία ή και βουλιμία, εξαρτήσεις και τόσες άλλες δυσμενείς συνέπειες για το θύμα που -πολλές φορές- δυσκολεύεται να φύγει από μία κακοποιητική σχέση είτε από φόβο, είτε από ντροπή, είτε από αγάπη, είτε από έλλειψη χρημάτων είτε από αναπηρία, είτε από ανάγκη που έχει και εξακολουθεί να βιώνει για μεγάλο διάστημα ακόμη και για μία ολόκληρη ζωή την κακοποίηση.
Ας μην μένουμε βουβοί και δέσμιοι ενός ωχαδερφισμού και ας βοηθήσουμε όσο μπορούμε όλα εκείνα τα άτομα που γνωρίζουμε ότι κακοποιούνται είτε είναι μικρά παιδιά, είτε ανήμποροι ηλικιωμένοι, είτε γυναίκες, είτε άνδρες, είτε γνωστοί, είτε άγνωστοι και που μπορεί να είναι ο καθένας από εμάς αλλά και ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας.
*Ο Δημήτριος Λ & Π Λαμπράκης είναι δικηγόρος Άρτας
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
