Για να εμπεδώσουμε μια λέξη και να κατανοήσουμε την έννοια της, πρέπει να ανατρέξουμε στην πηγή γνώσεων, η οποία αναβλύζει από την αρχαία Ελλάδα. Αναφέρομαι στην λέξη κωμωδία, η οποία χαρακτηρίζει κάθε έργο, το οποίο έχει σκοπό να διασκεδάσει τους θεατές. Στο αρχαίο ελληνικό θέατρο η κωμωδία σατιρίζει- συνήθως- ένα πολιτικό θέμα, δηλαδή είναι ένα έργο γέλιου.
Του Γιάννη Μιχαήλ
Το ανεπανάληπτο φαινόμενο, εμφανίστηκε στην αθηναϊκή δημοκρατία, την εποχή της ακμής, το οποίο κανένας λαός, σε καμία εποχή, δεν κατάφερε να την μιμηθεί. Οι γνώσεις μας για την αρχαία κωμωδία, στηρίζονται- κυρίως- στα έργα του Αριστοφάνη, ο οποίος διαμόρφωσε το κωμικό θέατρο. Τα έργα, όπως οι Αχαρνείς, Ειρήνη, Όρνιθες, Βάτραχοι, Σφήκες, Ιππείς, Νεφέλαι, Εκκλησιάζουσες, Πλούτος, τα έχουν παρακολουθήσει χιλιάδες Έλληνες- ιδιαίτερα- στα αρχαία θέατρα- και διαπίστωσαν ότι πρόσωπα και καταστάσεις εμφανίζονται και σήμερα, με τα ίδια χαρακτηριστικά, τις ίδιες νοοτροπίες και αντιλήψεις με την αρχαία Ελλάδα. Σαν μην πέρασε ο χρόνος.
Στην πολιτική ιστορία της χώρας μας, εμφανίστηκαν κατά καιρούς, κάποιοι πολιτευτές, οι οποίοι ζήτησαν την ψήφο του εκλογικού σώματος. Όμως το πρόγραμμά τους και το ύφος τους παρέπεμπαν σε γραφικές φιγούρες, προκαλώντας την θυμηδία των πολιτών. Αναφέρω κάποια ονόματα για να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νεότεροι.
Πρώτος τη τάξη ο Αρμάνδος Δελαπατρίδης, ο οποίος στα μέσα της δεκαετίας του ’20, πρωτοεμφανίστηκε στην πλατεία Συντάγματος, ως πρόεδρος των κυανόλευκων και το πρόγραμμά του, περιελάμβανε τη σύσταση υπουργείου έρωτος. Ο Αρμάνδος, την εποχή της ακμής του, συντηρούνταν από πλούσιους Αθηναίους, ενώ παράλληλα διασκέδαζαν μαζί του οι θαμώνες των καφενείων του Συντάγματος, χωρίς όμως να ξεπερνούν τα όρια της ευπρέπειας. Ο Δελαπατρίδης, πέθανε το 1960, ξεχασμένος στο Δαφνί.
Άλλες γραφικές φιγούρες που ήθελαν να πρωταγωνιστήσουν στην πολιτική σκηνή, ήταν ο Μπάμπης Κωνσταντόπουλος που απέκτησε και την νεολαία του κόμματος. Το 1974 γνωστή ως ‘’νεολαία του Μπάμπη’’. Σημειώνω άλλους δύο, τον γραφικό του Κίτς Δημοσθένη Βεργή και τον Ευστάθιο Πατσαντζή, με το κόμμα ‘’Χριστοπιστία’’. Οι γραφικές αυτές προσωπικότητες, δεν πέρασαν απαρατήρητες από τις γραφίδες υπέροχων Ελλήνων συγγραφέων.
Ο Αλέκος Σακελλάριος- μαίτρ της κωμωδίας, μαζί με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο είχαν γράψει το σενάριο της κωμωδίας ‘’Υπάρχει και φιλότιμο’’, με πρωταγωνιστή τον Λάμπρο Κωνσταντάρα στο ρόλο του υπουργού ‘’Μαυρογιαλούρου’’. Το όνομα εκείνο έχει γίνει μέρος της πολιτικής ορολογίας στην χώρα μας, γιατί ο γραφικός εκείνος υπουργός, μιλώντας στην Πλατανιά, έλεγε ότι ‘’αναπνέω τον ζωοκτόνον αέρα της Πλατανιάς'' και θα σας εξαφανίσωμεν (ήθελε να πει ‘’εξασφαλίσωμεν’’).
Θυμήθηκα όλες αυτές τις ιστορίες, καθώς ακούω από κάποιους νεόκοπους πολιτικούς, οι οποίοι καθημερινά τάζουν στους πολίτες ‘’λαγούς με πετραχήλια’’. Αλλαγές στην χώρα, αυξήσεις στους εργαζομένους, νέα παιδεία, νέα υγεία, νέα ναυτιλία, νέα εξωτερική πολιτική και ότι άλλο παράγει ο πολιτικός μπαξές του ΣΥΡΙΖΑ.
Έχω άδικο κύριε Στέφανε Κασσελάκη;
Το ελληνικό success story και η πικρή αλήθεια που δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει η αντιπολίτευση
Στον απόηχο της Πρότασης Δυσπιστίας – Το κράτος δικαίου και οι ευθύνες για το δυστύχημα στα Τέμπη
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
