Οι Κυβερνήσεις στην Ελλάδα και αλλού, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι πέρα από την κλιματική αλλαγή, οι φωτιές στα δάση αποτελούν και μια νέα μορφή πολέμου.
Περίμενε κανείς ότι την 11η Σεπτεμβρίου 2001 μια συμμορία – αυτοκτονίας τζιχαντιστών θα έκανε επίθεση τους δίδυμους πύργους της Ν.Υόρκης και στο αμερικανικό πεντάγωνο; Την 14 Ιουλίου 2017 είχε προβλέψει κανείς ότι ένας μαστουρωμένος τζιχαντιστής θα σκοπούσε το θάνατο σκοτώνοντας 80 άτομα στην Κυανή Ακτή, την ημέρα της γαλλικής εθνικής εορτής, οδηγώντας ένα τρελό βαρύ όχημα κατά συγκεντρωμένου κόσμου που γιόρταζε;
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Και ερωτώ: συμμορίες ψεκασμένων, τζιχαντιστών, πρακτόρων και λοιπών κακοποιών έχουν πρόβλημα να κάψουν την μισή Ελλάδα;
Θα φοβηθούν μήπως και τους κάνει «ντα» η ελληνική δικαιοσύνη, αυτή που ψάχνει ακόμα τους δολοφόνους της Marfin και που αποφυλακίζει, τα εκτρώματα της «17 Νοέμβρη»; Ποιον κίνδυνο διατρέχουν άραγε οι εμπρηστές δασών, όταν κάποια «προοδευτικά» ανθρωποειδή το Δεκέμβριο του 2008 έκαιγαν χωρίς κιχ τη μισή Αθήνα;
Για μια χώρα όπως η Ελλάδα, οι εμπρησμοί δασών θα πρέπει να χαρακτηρισθούν ως ιδιαίτερα ειδεχθές έγκλημα και σε ορισμένες περιπτώσεις πράξη εσχάτης προδοσίας. Μια χώρα που έχει σοβαρό πρόβλημα με επιθετικό γείτονά της, δεν επιτρέπεται να είναι ξέφραγο αμπέλι. Σε όλα τα επίπεδα.
Στο βιβλίο του «οι πόλεμοι του αύριο», ο διευθυντής του ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων στο Παρίσι, Πασκάλ Μπρινφάς, αναφέρει μια σειρά πιθανών πολέμων στη διάρκεια του 21ου αιώνα, οι οποίοι δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις παραδοσιακές πολεμικές συρράξεις. Πόλεμοι για το νερό, για την υγεία, για τα ναρκωτικά, για το διάστημα και για το περιβάλλον, είναι μερικοί από αυτούς με κάποιους να βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη. Έστω και σιωπηρά.
Μπορεί οι κυβερνήσεις για ποικίλους λόγους να τηρούν «σιγήν ιχθύος», σε περιπτώσεις εμπρησμών όμως, αυτό ενθαρρύνει ακόμα περισσότερο τους εμπρηστές να δολοφονούν τη φύση και ανθρώπους και να καίνε περιουσίες.
Απόρρητες εκθέσεις στην Ισπανία και τη Γαλλία, κάνουν ξεκάθαρα λόγο για εμπρησμούς δασών και καλλιεργειών από τρομοκράτες, μαφιόζους και ψεκασμένους πυρομανείς, με το γεγονός να μην παίρνει δημοσιότητα για λόγους προστασίας της κοινωνικής ειρήνης. Το ερώτημα είναι έως ποιο όριο μπορεί να πάει αυτή η περίφημη προστασία της κοινωνικής ειρήνης;
Με πιο απλά λόγια, πρέπει να ξεχειλίσει ο υπόνομος της ανομίας και της εγκληματικής ασυδοσίας για να καταλάβουμε ότι κάτι τρέχει; Διότι αν το έγκλημα είναι το έσχατο σκαλί της παραβατικότητας, τότε κάποιοι θα πρέπει να σαρκάζουν.
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
