Oruc Reis: Η αχίλλειος πτέρνα της Τουρκίας και η αρχή του τέλους του Ερντογάν

Η Τουρκία το αποφάσισε λοιπόν, πάμε σε πολεμική αναμέτρηση. Ο Ερντογάν και οι σύμβουλοί του μεθυσμένοι από την αλαζονεία και την εξάπλωσή τους σε όλα τα μέτωπα αποφάσισαν, ότι ήρθε η ώρα να τελειώνουν με τη Ελλάδα και να «σπάσουν» τα δεσμά της Τουρκίας και να δώσουν τέλος στον «αιώνα της άμυνας», όπως γράφουν, προδικάζοντας για τον Αύγουστο ότι είναι ο μήνας της νίκης και ότι η δύναμη καθορίζει τα πάντα στη Μεσόγειο.

Του Γιάννη Μήτσιου*

Η αλήθεια είναι ότι η Τουρκία χωρίς μεγάλες αντιστάσεις έκανε μια μεγάλη παρουσία σε πολλές χώρες και μέτωπα, στην ευρύτερη περιοχή, χωρίς όμως τη σιγουριά της νίκης και της ασφαλούς διαχείρισης όλων αυτών, έως τώρα.

Με την έξοδο του ερευνητικού «Orus Reis», και του συνόλου του στόλου της, η Τουρκία επιδιώκει με την επίδειξη δύναμης να εκβιάσει την Ελλάδα και να την καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου, δημιουργώντας τετελεσμένα χωρίς να ρίξει ούτε μια σφαίρα.

Έτσι σχεδίαζε και ο Μουσολίνι το΄40 που στο τέλος «έφαγε τα μούτρα του» στα βουνά της Πίνδου. Μια πολεμική αναμέτρηση με την Ελλάδα δεν θα είναι περίπατος για την Τουρκία και θα είναι η αρχή του τέλους του Ερντογάν.

Αλλιώς να χρησιμοποιείς ξένους μισθοφόρους, να μάχεσαι με αντάρτες και αλλιώς να αντιμετωπίσεις έναν οργανωμένο στρατό με πλοία, αεροπλάνα και χερσαίες δυνάμεις.

Ο «τσαμπουκάς» των θρασύδειλων γυρνάει μπούμεραγκ. Από μια πολεμική αναμέτρηση με την Ελλάδα, μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σύμμαχο του ΝΑΤΟ, θα εκτεθεί πολλαπλώς ενώ θα δυσκολευτεί να αντέξει την παρουσία της στη Λιβυή και στη Μέση Ανατολή.

Ποιος θα στηρίξει την Τουρκία εν μέσω πολεμικής σύγκρουσης με την Ελλάδα; το Κατάρ; η Ιταλία; η Μάλτα ή οι ΗΠΑ, η Αγγλία, η Γερμανία και η Ρωσία; Ακόμη και ουδέτεροι να μείνουν στην αρχική φάση στο τέλος θα διαπιστώσουν ότι η πολιτική του μεγαλοϊδεατισμού και της τουρκικής αλαζονείας δεν θα συμφέρει κανέναν στην περιοχή αφού το γεωπολιτικό τοπίο θα γίνει περισσότερο απρόβλεπτο και επικίνδυνο για όλους.

Τα γεωπολιτικά ρήγματα που θα προκαλέσει θα είναι πολύ δύσκολα να καλυφθούν. Ποια θα είναι π.χ. η επόμενη μέρα για την ατλαντική συμμαχία (ΝΑΤΟ); Ποιες θα είναι οι ευρωτουρκικές σχέσεις μετά από μια πολεμική σύγκρουση με χώρα μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Πως θα διακινηθούν τα αγαθά της προς τον έξω κόσμο κλείνοντας την Εγνατία π.χ.; Στην Αμερική τι θα ζυγίσει περισσότερο τα δολάρια του Ερντογάν ή οι ψήφοι των Eλληνομερικανών;

Με ανεργία στο 14% και τη λίρα πάνω από 8,7 με το ευρώ, με μειωμένα συναλλαγματικά αποθέματα (μόλις 46 δισεκατομμύρια δολάρια), πως θα «ταΐσει» τους πολίτες ο Ερντογάν; Με την μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί δε γεμίζουν τα στομάχια των πολιτών.

Η αμφισβήτηση και η εσωτερικές πιέσεις θα ενταθούν καθιστώντας το όραμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» ανέφικτο και την Τουρκία εκτεθειμένη σε νέες περιπέτειες.

Όσο για εμάς, απαιτείται πίστη, εθνική ομοψυχία, ενότητα και αποφασιστικότητα, διότι όποτε το κάναμε πράξη νικήσαμε.

* πολιτικός- επιστήμων, διεθνολόγος, ΜΑ Πανεπιστημίου Northeasten Βοστώνης, Μέλος της ΔΕ της «Ελεύθερης Πατρίδας»