Του Τάσου Παπαδόπουλου
Τόσο η μείζον Αντιπολίτευση όσο και οι λοιποί της Βουλής πλην του Κινήματος Αλλαγής, από την κομμουνιστική αριστερά μέχρι την ακραία δεξιά με διάφορες αιτιάσεις, που ενίοτε έμοιαζαν με παιδικές δικαιολογίες, μας είπαν ότι αποχωρούν και δεν μετέχουν στην εν λόγω ψηφοφορία.
Τι σημαίνει αυτό. Ότι οι ίδιοι με την συμπεριφορά τους αρνούνται να συμμετάσχουν σε μια κορυφαία δημοκρατική διαδικασία και με την ψήφο τους, θετική ή αρνητική δεν έχει σημασία, να επιδοκιμάσουν ή να αποδοκιμάσουν μια πρωτοβουλία 30 βουλευτών, που προήλθε από νεώτερα στοιχεία που προέκυψαν από τις μέχρι τώρα καταθέσεις μαρτύρων στην προανακριτική.
Είναι αστείο από τη μια, όταν κατηγορήθηκαν δύο πρώην πρωθυπουργοί και οκτώ υπουργοί από δύο προστατευόμενους μάρτυρες να συρθούν σε μια διαδικασία με 10 κάλπες στη Βουλή, και από την άλλη να είναι άνευ σημασίας οι μαρτυρίες τεσσάρων δικαστικών, που καταγγέλλουν ευθέως τον παρεμβατικό ρόλο του Παπαγγελόπουλου.
Άλλοτε ο Π. Πολάκης και άλλοτε ο Σ. Λάππας, μας είπαν ότι γνωρίζουν την ταυτότητά των προστατευόμενων μαρτύρων, με τον πρώτο να προσθέτει ότι λάλησαν, γιατί τους έπιασαν με την γίδα στην πλάτη.
Αν είναι τα ίδια πρόσωπα με αυτούς που προσήλθαν ενώπιον των ανακριτικών αρχών στις ΗΠΑ, τότε έχουν ίδιο όφελος, μια και θα πληρωθούν γι’ αυτή την δουλειά, από το πρόστιμο που θα επιβληθεί στην Novartis. Αυτό σημαίνει ότι είναι άκυρη η μαρτυρία τους εν Ελλάδι. Ο ελληνικός ποινικός κώδικας απαγορεύει ρητά αμοιβές μαρτύρων.
Από τη μια βλέπουμε ασμένως και άκριτα ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν ήταν στην κυβέρνηση να στήνει κάλπες για δέκα πολιτικά πρόσωπα και από το την άλλη, συνεπικουρούμενος από την αριστερή του πτέρυγα με ολίγη ακροδεξιά, κι από την άλλη να μπερδεύουν εσκεμμένα το σκάνδαλο Novartis που αφορά ένα πλήθος γιατρών με τους πολιτικούς τους αντιπάλους, για τους οποίους σε κομματικά στελέχη ο πολλά βαρύς Π. Πολάκης είχε δηλώσει, ότι αν δεν βάλουμε μερικούς στη φυλακή δεν κερδίζουμε τις εκλογές.
Βέβαια το υπερβολικό κόστος του φαρμάκου, που είναι ένα πραγματικό γεγονός, που ζημίωσε το δημόσιο όχι κατά διακόσια και πλέον δις που ισχυρίζεται ο Π. Πολάκης, αλλά περίπου δέκα δις, έχει να κάνει με περίοδο Κ. Καραμανλή, μια και αφορά τα έτη 2004 έως το 2009.
Αυτή όμως την περίοδο, που θα ήγειρε και αξιώσεις αποζημίωσης από τη Novartis την έβγαλε εκτός κάδρου ο ΣΥΡΙΖΑ στις έρευνές του και προτίμησε να οδηγήσει την όλη διαδικασία στην περίοδο 2010-2014. Μια περίοδο που όλοι οι τότε υπουργοί, προσπάθησαν και υπό την πίεση της τρόικας, να επαναφέρουν το κόστος της ετήσιας δαπάνης για το φάρμακο σε λιγότερο από τρία δις.
Με την αποχή από την ψηφοφορία ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συν αυτώ, επιχειρούν να απονομιμοποιήσουν την εν λόγω διαδικασία. Και το ερώτημα που τίθεται είναι, τι φοβούνται και δεν συναινούν στην δικαστική εκκαθάριση της όλης υπόθεσης; Κάτι που έκανε ήδη ο Α. Λοβέρδος που ζήτησε να αρθεί η ασυλία του προκειμένου να οδηγηθεί η ερευνώμενη υπόθεση στη δικαιοσύνη.
Παραμένει όμως με πολλά ερωτηματικά η στάση της ανακρίτριας Ε. Τουλουπάκη, που δεν έχει αποφανθεί μετά από δύο και πλέον χρόνια για τους Γεωργιάδη και Αβραμόπουλο.
Τι είδους και ποιους σκοπούς άραγε εξυπηρετεί αυτή η παρατεταμένη ομηρία; Φαίνεται ότι ούτε ο εγκλεισμός της πανδημίας, δεν την βοήθησε να ολοκληρώσει την έρευνα της.
Ο λαός λέει καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται. Και με αυτή την έννοια καλό θα ήταν το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, να σοβαρευτεί και να πάψει να παίζει με τους θεσμούς μια και τα δύσκολα είναι μπροστά μας…