Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, στο Βέλγιο, ως μετανάστης, πτυχιούχος στην οικονομία, είχα τακτικές πολύωρες συζητήσεις με τον εγκυρότερο τότε Βέλγο μαρξιστή, τον Μπόμπ Κλάσενς, καθηγητή τέχνης και κορυφαίο στέλεχος του ΚΚ Βελγίου.  

Σε μια από τις συζητήσεις μας, είχε αναφερθεί στο πρόβλημα της μετανάστευσης, σ’ ένα Βέλγιο που τότε φιλοξενούσε 650.000 Ιταλούς, 30.000 Έλληνες, 40.000 Ισπανούς, 10.000 Πορτογάλους και είχε αρχίσει να δέχεται Τούρκους, Μαροκινούς, Τυνήσιους και Κογκολέζους.

Του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου

«....Όλος αυτός ο κόσμος....», μας έλεγε ο Μπόμπ Κλάσενς, «.....είναι η ελπίδα για το ΚΚ Βελγίου, το οποίο σήμερα δεν μπορεί να ξεπεράσει σε βουλευτικές εκλογές το 3% του εκλογικού σώματος. Είναι σαφές ότι πρόκειται για επιτυχία των Βέλγων ρεβιζιονιστών σοσιαλιστών, οι οποίοι με την πολιτική τους ενισχύουν την βελγική αστική τάξη με νέα κοινωνικά στρώματα Και αν αυτό συνεχιστεί το ΚΚΒ θα πάψει να υπάρχει σε λίγα χρόνια λόγω έλλειψης προλεταρίων Ο εγχώριος καπιταλισμός έτσι θα χρειάζεται νέα εργατικά χέρια για τα ανθρακωρυχεία, τις χαλυβουργίες και γενικά τη βαριά βιομηχανία που μόνο η μετανάστευση θα του προσφέρει.....».

Την ίδια περίπου άποψη είχαν τότε και φιλελεύθεροι καθηγητές μου στο πανεπιστήμιο, δίνοντας όμως περισσότερο βάρος στην ανανέωση που οι μετανάστες θα μπορούσαν να προσφέρουν στον τότε βελγικό βιομηχανικό ιστό. Η άποψη αυτή όμως ποτέ δεν δικαιώθηκε και από το 1970 και μετά τα περισσότερα βελγικά ανθρακωρυχεία έκλεισαν, οι δε χαλυβουργίες πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. 

Εξάλλου, η ενδοευρωπαϊκή μετανάστευση είχε σταματήσει και σε χώρες όπως το Βέλγιο και η Γαλλία εντυπωσιακή ήταν η άνοδος μεταναστών από τις γαλλόφωνες χώρες της Βορείου Αφρικής. 

Οι περισσότεροι όμως από τους μετανάστες αυτούς έφθαναν στο Βέλγιο και τη Γαλλία περισσότερο για να τύχουν πολιτικής και κοινωνικής προστασίας, παρά για να συμμετάσχουν στην εγχώρια βιομηχανική παραγωγή. Ακόμα χειρότερα, πολλοί από αυτούς νέους μετανάστες έπαιζαν ενεργό ρόλο στην παραοικονομία, γεγονός που ενοχλούσε τα οργανωμένα συνδικάτα. 

Την ίδια εποχή συνειδητά απαρατήρητη περνούσε από τα γαλλικά και βελγικά  μαζικά μέσα επικοινωνίας, μια τηλεοπτική συνέντευξη του βασιλιά του Μαρόκου Χασάν Β΄, στη διάσημη τότε Γαλλίδα δημοσιογράφο Αν Σίνκλαιρ. Συγκεκριμένα η δημοσιογράφος, είχε ρωτήσει το βασιλιά του Μαρόκου σε ποιο βαθμό οι μουσουλμάνοι της Βόρειας Αφρικής που μετανάστευαν στη Γαλλία, το Βέλγο και το Λουξεμβούργο, θα ενσωματώνονταν στις τοπικές δυτικού τύπου κοινωνίες.

«....Αυτό ξεχάστε το», απάντησε ο Χασάν Β΄. «Σε καμμιά περίπτωση οι μετανάστες αυτοί δεν πρόκειται να ενσωματωθούν και ούτε καν σκέπτονται κάτι τέτοιο. Αντίθετα, πιστεύω ότι αρκετοί από αυτούς θα προσπαθήσουν να φέρουν στη Δύση πνευματικές και θρησκευτικές αξίες του Ισλάμ και να γίνουν η γέφυρα μεταξύ Αράβων και Ευρώπης.....».

Γιός του βασιλιά Μωάμεθ Ε΄ του Μαρόκου, ο Χασάν Β΄ θεωρείτο ευσεβής μουσουλμάνος απόγονος του Προφήτη Μωάμεθ και υπήρξε σημαντικός φίλος του Ισραήλ, στο νεοσύστατο κράτος του οποίου είχαν εγκατασταθεί πάνω από 200.000 Μαροκινοί Εβραίοι.

Επίσης, ο Χασάν Β΄ μετά την άνοδο του φανατικού Ισλάμ στην Τεχεράνη, είχε προβλέψει, πως η παράνομη μετανάστευση θα γινόταν όπλο στα χέρια των Ιρανών μουλάδων και θα αποτελούσε αφετηρία για την άνοδο της ισλαμικής τρομοκρατία, τόσο στη Δύση όσο και στη Μέση Ανατολή..

Και από την άποψη αυτή δεν είχε άδικο. Οι εκθέσεις των μαροκινών υπηρεσιών ασφάλειας που διαχρονικά έγιναν γνωστές στη Γαλλία και το Βέλγιο, περιγράφουν το ιρανικό καθεστώς των «Φρουρών της Επανάστασης» ως μια μοναδική στον κόσμο κρατική μαφιόζικη οργάνωση, με πολλά δισεκατομμύρια δολλάρια μοιρασμένα σε συγκεκριμένα τραπεζικά κέντρα , μεταξύ των οποίων και αυτά της Τουρκίας.

Επισημαίνονται επίσης οι ρόλοι που το Ιράν έχει αναθέσει στις τρομοκρατικές οργανώσεις Χεζμπολάχ και Χαμάς, από τις οποίες η πρώτη ιδρύθηκε το 1982 μετά από εντολή του «Υπέρτατου Οδηγού» της Επανάστασης  Αγιατολλάχ  Χομεϊνί.

Με βάση λοιπόν την ιδρυτική πράξη και διακήρυξη του Αγιατολλάχ Χομεϊνι για τη σύσταση των «Φρουρών της Επανάστασης», στόχος της τελευταίας είναι «....η κατάκτηση του μη μουσουλμανικού κόσμου και η εγκατάσταση στα εδάφη του  κορανικών αρχών και  νόμων μετά τον σχηματισμό ισλαμικής κυβέρνησης, άξιας αυτού του ονόματος και υπό την ηγεσία ενός ιμάμη. 

Στο πλαίσιο αυτό, κάθε ενήλικος και ενεργός άνδρας έχει χρέος να πάρει εθελοντικά μέρος στον Ιερό Πόλεμο, ώστε ο νόμος του Κορανίου να εγκατασταθεί από τη μια στην άλλη άκρη της γης.... Κάθε λαϊκή εξουσία, όποια και αν είναι η μορφή της, είναι εκ των πραγμάτων άθεη και έργο του Σατανά. Έχουμε καθήκον να την σταματήσουμε και να καταπολεμήσουμε τις επιπτώσεις της. Η «σατανική εξουσία», δεν μπορεί παρά μόνον να προκαλέσει «τη διαφθορά πάνω στη γη», που είναι το ύπατο κακό που πρέπει να πολεμήσουμε και να ξεριζώσουμε. Για να πετύχουμε αυτό το στόχο μας, δεν υπάρχει άλλη λύση, από αυτήν της ανατροπής όλων των κυβερνήσεων που δεν υπακούουν στον ισλαμικό νόμο και άρα είναι διεφθαρμένες και άρα φορείς  διαφθοράς....». 

Στη βάση αυτών που προηγούνται, ο Χομεϊνι καλούσε τους μουσουλμάνους «....να ξεσηκωθούν και να ανατρέψουν διεφθαρμένες εξουσίες με θυσία του εαυτού τους και της περιουσίας τους, αν αυτό ήταν αναγκαίο....».

Μετά από αυτή τη διακήρυξη του «Ύπατου Οδηγού» του Ιράν θα μπορούσε κάποιος διπλωμάτης να μας πει τι έχουμε να συζητήσουμε με τους μουλάδες; Προφανώς το πότε θα μας επιτεθούν και πως;

Επίσης οι διάφοροι «ανθρωπιστές» που κόπτονται για τα δικαιώματα των μεταναστών, μπορούν να μας εξηγήσουν πως γίνεται και 10.000 Μαροκινοί «μετανάστες» ζήτησαν άσυλο στη Γαλλία, την Ιταλία και το Βέλγιο, προερχόμενοι από το Ιράν, το Αφγανιστάν και τη Συρία;

Πήγαν δηλαδή «εκδρομή» στις χώρες αυτές από το Μαρόκο και μετά έκριναν ότι είναι καλύτερο να εγκατασταθούν στη Γαλλία για παράδειγμα; 

Τέλος, αν τα ερωτήματα αυτά θεωρούνται «ακροδεξιά» θα μπορούσαν οι «όμορφες ψυχές» της ακροαριστεράς να μας πουν γιατί με εντολή του Χομεϊνί το 1981 κρεμάστηκαν όλα τα στελέχη του Ιρανικού ΚΚ, δηλαδή του Τουντέχ;