Όταν πρόκειται για την επιβίωση και την ακεραιότητα της χώρας, δεν υπάρχουν άλλα συμφέροντα πέραν από αυτά του εθνικού καθήκοντος.
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Πελατειακό κράτος, διαπλοκές και άλλα παρόμοια δεν χωράνε στο ταψί, όταν πρόκειται για την άμυνα της χώρας. Γρήγορα και αποτελεσματικά η Ελλάδα πρέπει να δείξει προς πάσα κατεύθυνση ότι η οποιαδήποτε εναντίον της επιβουλή θα έχει πολύ υψηλό κόστος για όποιον αποφασίσει κάτι τέτοιο.
Εξάλλου, οι ηγέτες - τραμπούκοι, όπως ο εξ Ανατολών γείτονάς μας για παράδειγμα, μόνον αυτή τη γλώσσα καταλαβαίνουν. Και αν αυτό το γνώριζαν κάποιοι γελωτοποιοί της δυτικής διπλωματίας, πολλά δεινά θα είχαν αποφευχθεί στον πλανήτη μας.
Θα πρέπει, λοιπόν, ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, πρώτον, να αποφασίσει τί θα γίνει με την άμυνα της χώρας.
Δεύτερον, στις συζητήσεις του στα Ευρωπαϊκά Συμβούλια, στους Φινλανδούς, που κάποτε ήσαν πνευματική και ιδεολογική αποικία των Σοβιετικών και στους αρχιτσιγκούνηδες εκ γενετής Ολλανδούς, να τους εξηγήσει ότι η Ελλάδα είναι το πρώτο τείχος απέναντι σε μια ισλαμική πανδημία.
Όσοι δεν γελάνε με την έκφραση αυτή, πολύ απλά δεν γνωρίζουν τί περιμένει τα παιδιά και τα εγγόνια τους όταν η εξισλαμιζόμενη Αφρική θα έχει δύο δισεκατομμύρια κατοίκους, ενώ το Ισλάμ παγκοσμίως θα φθάνει τα 6 δισεκατομμύρια. Θα καλύπτει δηλαδή το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Όταν, λοιπόν, η Ελλάδα ζητάει ευρωπαϊκή οικονομική αλληλεγγύη δεν είναι ζητιανιά, αλλά πράξη πρόβλεψης και σωφροσύνης.
Ναι μεν η χώρα πρέπει να είναι τόπος υποδοχής και αλληλεγγύης, όχι όμως για δολοφόνους και θρασύδειλούς τζιχαντιστές. Ούτε η χώρα μας θα πρέπει να δέχεται να πτύει πάνω της ένας αυταρχικός και αδίστακτος ψευτοσουλτάνος.
Κατά τα λοιπά, οι επικοινωνιακοί εγκέφαλοι του Μαξίμου και όχι μόνον ας ρίχνουν και καμιά ματιά στα όσα για παράδειγμα γράφουν τον τελευταίο καιρό οι Γιάννης Μαρίνος και Στέφανος Μάνος. Ας ακούσουν τις παρατηρήσεις του επίτιμου αρχηγού του ΓΕΕΘΑ και ακαδημαϊκού στρατηγού Δημήτρη Σκαρβέλη.
Τόσον ο στρατηγός, όσον και οι περισσότεροι από τους μέχρι τώρα διατελέσαντες αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν τις κυβερνήσεις των τελευταίων 20 χρόνων για την επείγουσα ανάγκη εκσυγχρονισμού τους.
Διότι όσο ακμαίο και αν είναι το φρόνημα και η πατριωτική αυταπάρνηση των στελεχών και του μονίμου προσωπικού, που επανδρώνουν το αμυντικό μας σύστημα, δεν αρκούν αν αυτό δεν διαθέτει και τον αναγκαίο σύγχρονο εξοπλισμό και τον συνεχή εκσυγχρονισμό του.
Δυστυχώς, το κόστος για αυτόν τον εκσυγχρονισμό είναι πολύ υψηλό και οι οικονομικές δυνατότητες της χώρας μας ήταν πάντα περιορισμένες.
Όμως, αυτός είναι προϋπόθεση για τη στοιχειώδη αμυντική μας αποτελεσματικότητα, αλλά και για την αναστολή των προθέσεων τού εξ Ανατολών γείτονά μας να δοκιμάσει την αμυντική μας ισχύ προκαλώντας θερμό επεισόδιο.
«Προβάλλουμε την αποφασιστικότητά μας απέναντι στην Τουρκία, αλλά οι πράξεις μας σε ό,τι αφορά την αμυντική μας θωράκιση δεν επιβεβαιώνουν τις ανησυχίες μας» επισημαίνει και ο πρώην υπουργός Στέφανος Μάνος.
Και ενδεικτικά υπογραμμίζει: «Το Ναυτικό πρέπει να υποστηρίζεται από ναυτικά ιπτάμενα μέσα, δηλαδή αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας, ελικόπτερα και drones, τα οποία δρουν ως πολλαπλασιαστές ισχύος. Και η πραγματικότητα;
Η Ελλάδα είχε παραλάβει προ δεκαετίας έξι αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας Λόκχιντ, που όμως παροπλίστηκαν το 2009 λόγω συμπλήρωσης ωρών πτήσεως και αδυναμίας της ελληνικής αεροπορικής βιομηχανίας να τα συντηρήσει.
Έκτοτε και για 10 χρόνια το Ναυτικό μας κινείται κατά κάποιον τρόπο στα τυφλά, όντας το μοναδικό στη Μεσόγειο που δεν διαθέτει αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας… Ανησυχούμε αλλά δεν καταλήγουμε σε αποφάσεις. Η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ) είναι χρεοκοπημένη εδώ και χρόνια.
Καταβροχθίζει τα λεφτά των φορολογουμένων, αλλά όταν τη χρειαζόμαστε δηλώνει αδυναμία. Δεν είναι σε καλύτερη κατάσταση και η Ελληνική Βιομηχανία Όπλων (ΕΛΒΟ) που τελεί υπό εκκαθάριση. Μονάδες και οπλικά συστήματα, είτε είναι ακινητοποιημένα, είτε λειτουργούν πλημμελώς, επειδή λείπουν απαραίτητα ανταλλακτικά».
Δυστυχώς, το μόνο εμφανές ενδιαφέρον των τελευταίων κυβερνήσεων αναφέρεται στην προμήθεια δύο πανάκριβων φρεγατών, οι οποίες ούτως ή άλλως μπορούν να παραδοθούν μετά κάποια χρόνια, ενώ ο Τούρκος μας απειλεί σήμερα.
Άραγε εξασφάλισε τουλάχιστον ο κ. Πρωθυπουργός στο πρόσφατο ταξίδι του στο Τελ Αβίβ την άμεση συνεργασία του έμπειρου και πάνοπλου Ισραήλ για την ενεργοποίηση των πολεμικών μας βιομηχανιών;
Μια τέτοια συνεργασία θα έφερνε ίσως την καλύτερη και ταχύτερη αναβάθμιση σε εξοπλισμό των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Αν το επιτρέπουν φυσικά οι συνδικαλιστές των χρεοκοπημένων πολεμικών μας βιομηχανιών που προς χάριν τους παραμένουν αναξιοποίητες», γράφει ο πολύπειρος Γιάννης Μαρίνος στο Βήμα της Κυριακής και κάποιοι θα πρέπει να σκεφτούν αυτά που επισημαίνει.
Την ώρα που Τουρκία και Ιράν βάζουν στο παιχνίδι και την Κίνα, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για άστοχους βυζαντινισμούς στη χώρα. Εξάλλου, ας μην ξεχνάμε ότι αυτούς τους τελευταίους τους πληρώσαμε πανάκριβα...