Πορευόμαστε την οδό του μαρτυρίου;

Η παγκόσμια γεωπολιτική θεώρηση επί προεδρίας Τράμπ έχει μεταβληθεί άρδην και αφού αυτή ακολουθούν οι ΗΠΑ, αντίστοιχα θα κινηθούν και οι υπόλοιποι.

Tης Θάλειας Χούντα*

Ο Αμερικανός Πρόεδρος έχει τονίσει πολλές φορές, ότι η οικονομία της χώρας του είναι το βασικό, ίσως και μοναδικό, κριτήριο, το οποίο καθορίζει τις αποφάσεις και κινήσεις του και εσχάτως διατυπώθηκε η άποψη, ότι και το προσωπικό οικονομικό κριτήριο έχει σημαντικό ρόλο στη λήψη αποφάσεων.

Τι σημαίνει αυτή η απλή διατύπωση; Ό,τι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, δεν ισχύει στον βαθμό που το βιώναμε ή το φανταζόμαστε. Η πολιτική εναρμόνιση – ταύτιση οικονομίας και εθνικής στρατηγικής είναι πλέον ωμή μπροστά σε όλο τον κόσμο, θέτοντας αυτομάτως τους κανόνες περί δικαίου ή περί συμμαχιών σε δεύτερη μοίρα.

Έχεις ισχυρή οικονομία; Ό,τι και να κάνεις, θα παρακαμφθεί. Η οικονομία σου διολισθαίνει; Όπου φτωχός και η μοίρα του, όπως λέει ο λαός μας. Έχει ο πλανητάρχης οικονομικά συμφέροντα στη χώρα σου; Είσαι πολύ τυχερός.

Η πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου στις ΗΠΑ αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα στην πράξη για την αναθεωρημένη οικονομική εξωτερική πολιτική, που η υπερδύναμη εφαρμόζει.

Η Τουρκία, που τους τελευταίους μήνες και με σωρεία ενεργειών της αποτελεί «κόκκινο πανί» για την διεθνή κοινότητα και δη τους Ευρωπαίους εν ΝΑΤΟ συμμάχους της, ξεπερνά γρήγορα και όσο πιο ανώδυνα γίνεται τα προβλήματα και παραμένει δυνατός παίκτης και συνομιλητής των δύο Ηγετών του κόσμου. Δαπανά μεν τεράστια ποσά για εξοπλισμό, αποκτά δε τεχνογνωσία, αφού συμμετέχει σε στάδια της κατασκευής των οπλικών συστημάτων. Το κέρδος της μακροπρόθεσμα είναι δεδομένο και στις ημέρες μας βιώνουμε τμήμα του κέρδους της αυτού. Κάνει οτιδήποτε θελήσει στην ευρύτερη περιοχή και δεν έχει συνέπειες από κανέναν.

Στη χώρα μας, έναντι όλων αυτών, έχουμε να αντιπαραβάλλουμε τον επιθανάτιο ρόγχο της αμυντικής βιομηχανίας, τα «καλά λόγια» που ανά καιρούς μας λένε, την αδράνεια και υποχωρητικότητα – έως σημείου παρεξηγήσεως και το φιλότιμο!

Σύγκριση δεν χωρεί, όπως δεν χωρεί και κανένα περιθώριο παρερμηνείας. Πορευόμαστε μόνοι μας, τον δρόμο που διαχρονικά επιλέξαμε, αφού αδυνατούμε, να ακολουθήσουμε ή έστω να παρακολουθήσουμε την διαρκώς μεταβαλλόμενη ροή των διεθνών πραγμάτων.

Και ενδεικτικά, τελικά είμαστε το έσχατο σύνορο και ηρωικό ανάχωμα της Ευρώπης ή είμαστε η βολική για όλα και όλες τις δοκιμές  χώρα της Ευρώπης;

Εύλογο είναι το ερώτημα, πώς αυτό που αντιλαμβάνεται ο κοινός νους, δεν το αντιλαμβάνονται οι πολιτικές Ηγεσίες μας; Την απλή αληθινή απάντηση οφείλουν κάποια στιγμή, να μας την δώσουν. Άλλως, ο καθένας έχει δικαίωμα να φαντάζεται πολλά και να αναφέρει περισσότερα.

* H Θάλεια Χούντα είναι δημοσιογράφος