Σε μια πρωτοφανή Ύβρι που δεν έχει προηγούμενο στην μεταπολιτευτική ιστορία προχώρησε χθες ο ανεκδιήγητος Τσίπρας.
Με την Αμετροέπεια το Θράσος και την προκλητική Έπαρση που τον διακρίνει, χαρακτήρισε συλλήβδην ως "ετερόκλητο όχλο" τα εκατομμύρια των διαδηλωτών για την Μακεδονία της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης αλλά και ολόκληρου του Πλανήτη - όπου υπάρχουν Έλληνες.
Ο άθλιος επικεφαλής των Εθνομηδενιστών του Μαξίμου, που ο "σοφός λαός" επέλεξε να τον βγάλει απο την Χρεοκοπία, νομίζει πως "ντηλάροντας" το όνομα Μακεδονία με τους Γερμανούς και τους Αμερικανούς πάτρωνες του, θα διασωθεί πολιτικά.
Το παιδί είναι βαθιά νυχτωμένο, οι μέρες του είναι μετρημένες.
Αφού αποτελεί Συμπαντική Νομοτέλεια, πως μετά την Ύβρι έπεται η Νέμεσις
Lykavitos.gr
Δείτε τι γράφει για τον ΑΘΛΙΟ Τσίπρα, σήμερα ο Γιάννης Σιδέρης στο Liberal.gr
Ετερόκλητοι όχλοι συλλαλητηρίων
Όμως η χθεσινή ομιλία του πρωθυπουργού φαίνεται να δικαιώνει όσους είχαν ισχυριστεί ότι επέσπευσε την δρομολογημένη υπόθεση της Novartis, λόγω συλλαλητηρίων.
Τρομοκρατήθηκε και τρομοκρατήθηκε διττά:
Αφενός υπαρξιακά: Με την είσοδο στα μνημόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ την κραυγή των πλατειών, το πάθος των δρόμων, τα οικειοποιήθηκε ως όχημα για την εξουσία. Θεώρησε όμως πως θα ήταν εσαεί ο αποκλειστικός νομεύς τους ( βλέπετε τον κόσμο να διαδηλώνει; είχε διερωτηθεί ο κ. Τσίπρας σε συνέντευξη) και τρόμαξε όταν είδε ότι ο προνομιακός του χώρος κατελήφθη από «αλλότρια» πλήθη.
Αφετέρου πρακτικά: Με τόσο πλήθος και τόσο πάθος στο δρόμο καθίσταται δύσκολη και απονομιμοποιημένη η όποια εύκολη και ετεροβαρής «λύση» του Σκοπιανού, για να μπορεί να καυχάται ότι έλυσε αυτό που οι άλλοι δεν μπορούσαν για 25 χρόνια.
Έτσι απευθυνόμενος κυρίως στην ηγεσία της ΝΔ, διερωτήθη πομπωδώς: «Μήπως ορισμένοι γνωρίζοντας πολύ καλά τι έρχεται, έσπευσαν να αλλάξουν τις πάγιες θέσεις τους μπας και βρουν κάλυψη στους ετερόκλητους όχλους των συλλαλητηρίων; Να πουλήσουν πατριωτισμό για να διαπραγματευτούν συγκάλυψη;».
Ας του απαντήσουν αυτοί που ρωτήθηκαν.
Εμείς βρεθήκαμε, δημοσιογραφική ανάγκη, στο Αθηναϊκό συλλαλητήριο. Είδαμε ανθρώπους πασών των γεναιών, ήρεμους, χαρούμενους, με μια αθώα (ας την πούμε και «αφελή» αγάπη προς την Πατρίδα, αν υπάρχει αφελής αγάπη προς την πατρίδα) και με γνώση του θέματος «Μακεδονία» που ενδεχομένως να περιορίζεται σε αυτή που αποκόμισαν από το σχολείο.
Ανθρώπους όμως που δεν συντάχτηκαν με τα σποραδικά συνθήματα κάποιων ακραίων «προδότες - αλήτες - πολιτικοί», κάτι που δεν είχαν κάνει οι «αγανακτισμένοι». Που τραγουδούσαν εν χωρώ τα τραγούδια του Μίκη, σε μια ειρηνική συνύπαρξη. Που ανέμιζαν τις γαλανόλευκες με σεβασμό, ως έμβλημα της εθνότητά τους και δεν τη θεωρούσαν «ένα κομμάτι πανί», όπως πολλοί εκ των συντρόφων του ΣΥΡΙΖΑ.
Ήταν οι συμπαθείς πολίτες της διπλανής πόρτας. Δεν άφριζαν, δεν έστησαν κρεμάλες, δεν οργίστηκαν, δεν φώναξαν «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή», δεν έδειραν κανέναν Τέλογλου και κανέναν Χατζηδάκη, δεν χαρακτήρισαν καν «προδότες» τον ίδιο τον Πρωθυπουργό και τον ΥΠΕΞ του.
Έχουμε παρακολουθήσει αναρίθμητες συγκεντρώσεις. Αν σε κάποια δεν υπήρχαν όχλοι κ. πρωθυπουργέ, ήταν αυτή!