ΔΕΝ ΞΕΡΩ πώς να το πω αλλά νιώθω ότι υπάρχει γενικώς μια κατάσταση ατονίας στην κοινωνία μας. Δεν είναι λόγω καλοκαιριού. Και βέβαια υπάρχει ένα μέρος του πληθυσμού που αποτελεί την μειοψηφία και που βρίσκεται σε απόγνωση.
Tου Νίκου Λαγκαδινού
www.timesnews.gr
Μια απόγνωση που έχει τις ρίζες της σ’ εκείνο που ο Κίρκεγκορ περιγράφει: στη σκέψη ότι δεν υπάρχει λύση ή διέξοδο στη δυστυχία του ανθρώπου!!! Εξάλλου καθημερινά διαπιστώνεται ένα τεράστιο πρόβλημα που εμφιλοχωρεί στα καθ’ ημάς πολιτικά πράγματα: η ασυνεννοησία.
Μιλάμε αλλά φαίνεται πως δεν καταλαβαινόμαστε ή κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον. Κι αν δεν υπάρχει επικοινωνία, είναι δυνατόν να φτιάξουμε την κοινωνία μας;;;;
Εγώ, πάντως, δεν βλέπω να προτείνονται λύσεις. Εκείνο που βλέπω είναι πως όλα τα συνθήματα αχρηστεύτηκαν από τις εξελίξεις. Δεν είμαι σε θέση να προσδιορίσω τα αίτια που μας κάνουν εμάς τους λίγους να νιώθουμε μοναξιά. Ίσως θα έλεγε κανείς ότι μας έλειψαν οι μύθοι που συνενώνουν, οι κοινοί στόχοι, οι κοινές ουτοπίες. Ο καθένας σήμερα ψάχνει μονάχος του να βρει διεξόδους και λύσεις.
Και θα συνεχίσουμε να συναλλασσόμαστε με κάλπικες αξίες. Έχουν διαλυθεί τα κοινά ιδανικά. Το ψέμα και η υποκρισία έχουν εισχωρήσει για τα καλά στον εθνικό κορμό και αποτελούν μονάδες επικοινωνίας.
Και δεν περιμένουμε τίποτε καλό από τη λειτουργία του κατά συνθήκη «δημοκρατικού» πολιτεύματος, αφού αυτή είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ποιοτική σύνθεση του κοινοβουλίου που κι αυτή είναι απόρροια του τρόπου άσκησης και λειτουργίας της πολιτικής.
Θα μπορούσαν ν’ αποτελούν το φόβητρο και τον αποφασιστικό εχθρό του πολιτικού οι πολίτες, αλλά δυστυχώς είναι ελάχιστοι οι συνειδητοί πολίτες. Τέλος πάντων, ενώ βρισκόμαστε ως χώρα στου παπά το κουτάλι, δεν βλέπω σανίδα σωτηρίας, αφού η επικοινωνία είναι το αδύνατο σημείο μας.