Τα παζάρια του ΣΥΡΙΖΑ στην αγορά του Αλ Χαλίλι

Διαβάζω τις εμβριθείς αναλύσεις διαφόρων δημοσιολογούντων, για τα τεκταινόμενα στον πολιτικό μας μικρόκοσμο. Η Ελλάδα, είναι, ίσως, η μοναδική χώρα στην οποία τα γεγονότα, έχουν από πολλών ετών μοναδικές σταθερές.

Του Γιάννη Μιχαήλ

Δύο από αυτές, είναι πότε θα γίνει κυβερνητικός ανασχηματισμός, αλλά και πότε η χώρα θα πάει σε πρόωρες Εκλογές. Ευφάνταστα σενάρια, τα οποία δεν απασχολούν άλλες προηγμένες κοινωνίες πολλών χωρών.

Άλλωστε, τι ενδιαφέρον προκαλεί η μετατόπιση ή η αποπομπή ενός υπουργού ή ενός υφυπουργού, ένα γεγονός που θα ξεχαστεί την επαύριον πού θα συντελεστεί; Σε ότι αφορά τις πρόωρες εκλογές, ένας πρωθυπουργός, ο οποίος εξελέγη πριν από 10 περίπου μήνες με σημαντική πλειοψηφία και σήμερα απολαμβάνει την καθολική αποδοχή του λαού, θα έκανε πολιτικό αυτοχειριασμό, εάν προσέφευγε σε εκλογές.

Επίσης, θα χαρακτηριζόταν ως τυχοδιώκτης, επειδή το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η παραμονή του στην εξουσία. Τέτοια δείγματα, όμως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει δείξει. Απεναντίας, η στάση του, είναι υπεύθυνη και έχει μοναδικό γνώμονα, την πρόοδο της χώρας και την ευημερία των πολιτών.

Επομένως, τέτοια σενάρια επιστημονικής φαντασίας, ακυρώνονται εν τοις πράγμασι.

Σε ότι αφορά τις διεργασίες που συντελούνται στον ΣΥΡΙΖΑ και τα τεκταινόμενα στο ετοιμόρροπο ΣΑΡΑΙ του κόμματος, οι απόψεις και οι πληροφορίες, που αφορούν τις φατρίες που κατοικοεδρεύουν στο οίκημα στο οποίο στεγάζοντας όλες οι αριστερές ΜΚΟ, (κάτι ξέρει ο Παπαδημούλης) είναι αληθινές.

Περιγράφονται με ακρίβεια οι διάφορες τάσεις, αλλά και η πανσπερμία των απόψεων, ενώ οι θορυβώδεις και άνευ ουσίας φωνές που ακούγονται θυμίζουν παζάρι, στην αγορά του Αλ Χαλίλι.

Στην μία πλευρά, παραμένουν οι… φρούραρχοι, δηλαδή οι πιστοί, που απέμειναν να στηρίζουν ακόμα τον αρχηγό. Συνέχεια, πάντως, λιγοστεύουν γιατί έτσι είναι η μοίρα των ηγετών. Όταν χάνουν την εξουσία, εξαφανίζονται διάφοροι ‘’λαγοπόδαροι’’ που την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια.

Οι άλλες τάσεις (53+, τα βουβά πρόσωπα, οι σκληροί του δόγματος Πολάκη, οι φανατικοί μουτζαχεντίν του κομμουνισμού, και τα περιφερόμενα ορφανά από κόμμα σε κόμμα, που πίστεψαν στην μεγάλη ιδέα της προοδευτικής συμμαχίας) διαγκωνίζονται μαχόμενοι με άσφαιρα πυρά. Τους διαφεύγει το γεγονός, ότι η Ελλάδα μπαίνει σε νέα εποχή και οι δήθεν αριστερές ιδέες που επικράτησαν την προηγούμενη δεκαετία των ταραχών, φθίνουν ραγδαία, γιατί έχουν σημείο αναφοράς τον περασμένο αιώνα.

Επίσης, αποδείχθηκε ότι ο ηγέτης Αλέξης Τσίπρας, δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά ένας διάττων αστέρας, η λάμψη του οποίου τρεμοσβήνει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, εν κατακλείδι, είναι ένα καράβι, χωρίς πυξίδα, που πλέει σε αχαρτογράφητα νερά. Με αυτά τα δεδομένα, δεν θα βρει τουλάχιστον σύντομα λιμάνι να αράξει… Αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα της πρώτη φοράς( και τελευταία) αριστεράς.