Η Κυβέρνηση, ένα και πλέον έτος μετά την έλευση του κορωνοϊού, έχει αντιμετωπίσει την πρωτόγνωρη πανδημία με επιτυχία και αυτό αποδεικνύεται από τους αριθμούς – οι οποίοι πάντα λένε την απλή αλήθεια.
Όλοι θυμόμαστε την πρώτη περίοδο αλλά πολύ περισσότερο, όλοι θυμόμαστε την πρόσφατη δεύτερη περίοδο, μαζί με τα σκληρά μέτρα που ελήφθησαν αλλά και την ακόμη πιο σκληρή πραγματικότητα με την καθημερινή ενημέρωση για τους νοσούντες συνανθρώπους μας και αυτούς που δεν τα κατάφεραν.
Οι αριθμοί αυτοί ήταν και παραμένουν εφιαλτικοί, αφού αφορούσαν ανθρώπους και ζωές. Τα εμβόλια που παρουσιάστηκαν, έχουν γίνει το πιο μεγάλο θέμα τόσο συζήτησης όσο και σφοδρής διαφωνίας.
Επιστήμονες έχουν τοποθετηθεί υπέρ και κατά, πολίτες ακολουθούν την ίδια διαδρομή, ειδικοί και μή ειδικοί καθημερινά και με παρρησία προσπαθούν, να πείσουν περί του δικαίου των ισχυρισμών τους και εν τέλει, μοιάζει να μην έχει τελειωμό αυτή η διελκυστίνδα.
Οφείλω να τονίσω, ότι είμαι υπέρ του διαλόγου και της κατάθεσης των εκατέρωθεν γνωμών ή επιστημονικών απόψεων. Αυτό σαν ένας πολίτης, ο οποίος πάντα γίνεται αποδέκτης των Κυβερνητικών αποφάσεων.
Εάν όμως ο καθ’ ένας μας βάλει τον εαυτό του στη θέση του υπεύθυνου για την αντιμετώπιση μια τέτοιας μή γνωστής καταστάσεως, με επίσης μή γνωστές προεκτάσεις και κυρίως, με κεντρικό σημείο αναφοράς την προστασία της ανθρώπινης ζωής, τότε τα πράγματα αλλάζουν και από «παντογνώστες» γινόμαστε πιο προσεκτικοί αλλά συνάμα καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις και συγκεκριμένα, την σωστή απόφαση. Ποια είναι αυτή; Εκ των υστέρων έχουμε την πολυτέλεια να κρίνουμε και να αξιολογήσουμε ως πιο σωστή, αυτή που οι αριθμοί επιβεβαιώνουν.
Η Χώρα έχει Κυβέρνηση και η Κυβέρνηση αυτή διαχειρίστηκε την πανδημία, λαμβάνοντας από την αρχή διάφορες αποφάσεις τόσο επί της υγείας όσο και επί της καθημερινότητάς μας, με τελικό σκοπό την θετική έκβαση. Αν θυμηθούμε, για κάθε μία απόφαση που πάρθηκε, υπήρχε πληθώρα αντιδράσεων και τηλεοπτικών εμφανίσεων που την κατακεραύνωναν. Τι σημαίνει αυτό; Δεν όφειλε η Κυβέρνηση, να αποφασίζει; Ή φοβούμενη από τις αντιδράσεις η Κυβέρνηση, θα άφηνε τον κόσμο έρμαιο στην πανδημία;
Σήμερα, οι αποφάσεις αυτές επέτρεψαν την σταδιακή επιστροφή στην καθημερινότητα και κυρίως, με τις λιγότερες δυνατές απώλειες – οδυνηρές σε κάθε περίπτωση.
Οι εμβολιασμοί προχωρούν και έρχονται πάλι οι αριθμοί, να μας επιβεβαιώσουν την πραγματικότητα: τεράστια μείωση των εισαγωγών στις ΜΕΘ και αντιστοίχως, τεράστια μείωση των ανθρώπων που δεν τα κατάφεραν. Τι μπορεί να μην είναι κατανοητό; Ότι ο εμβολιασμός συμβάλει μόνο θετικά στην αντιμετώπιση του κορωνοϊού; Κι’ όμως, οι συζητήσεις περί της αξιοπιστίας του εμβολίου καλά κρατούν.
Η νοητική υπέρβαση όμως των πολεμίων του εμβολίου, η οποία αφορά την πολυτέλεια του να έχουν ακόμη την υγεία τους εξ’ αιτίας όλων των μέτρων που κατέκριναν και εξ’ αυτής να έχουν την ευχέρεια της διαφωνίας, δεν μπορεί να γίνεται εσαεί αποδεκτή.
Τελευταία αφορμή για τη δημόσια «μάχη» δίνουν τα πρόσφατα μέτρα αναφορικά με την παρουσία στους διάφορους χώρους των εμβολιασμένων και των μή εμβολιασμένων. Οι πρώτοι που αντιδρούν είναι οι επιχειρηματίες της εστίασης κλπ αλλά και οι μή εμβολιασμένοι και σίγουρα, θα ακολουθήσουν και κάποια κόμματα της αντιπολίτευσης. Σίγουρα, το κάθε μέτρο έχει θετικά σημεία και άλλα που χρήζουν βελτίωσης. Δεν μπορείς όμως, να αρνείσαι τα πάντα, σαν να είναι αυτοσκοπός σου και ο κάθε κλάδος να νοιάζεται μόνο για τα δικά του συμφέροντα.
Όλοι μαζί θα βοηθήσουμε, στο να βρεθεί η πιο καλή λύση και θα αντιμετωπίσουμε από κοινού και αυτό το θέμα. Τίτλοι δε, περί «κοινωνικών διαχωρισμών» κ.λπ. είναι άνευ αντικειμένου και μόνο καλό δεν κάνουν.
Σε κάθε περίπτωση, οφείλουν να θυμούνται οι αιωνίως αντιδρούντες συνάνθρωποί μας, ότι οι αντίστοιχοι εμβολιασμένοι είναι η συντριπτική πλειοψηφία και έχουν εξ’ ίσου δικαιώματα, ασχέτως του ότι δεν φωνασκούν για τη φωνασκία και μόνο.