Και ενώ στην Κουμουνδούρου ο Στέφανος Κασσελάκης ανασυνθέτει, όπως τον ίδιο και την παρέα του βολεύει, ό,τι απόμεινε από τον «κυβερνητικό» (Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου!) ΣΥΡΙΖΑ και η κυρά Όλγα έχει βγει στο αντάρτικο για να υπερασπιστεί την καρέκλα της που τρίζει και την πρωθυπουργική μνήμη του Αλέξη Τσίπρα απέναντι στην «κασσελακική ταλιμπάν» Θεοδώρα Τζάκρη, στο ΠΑΣΟΚ όλα φαίνονται να έρχονται στα ίσια τους με την αναμενόμενη (δηλαδή βέβαιη) υποψηφιότητα της κυρίας Άννας Διαμαντοπούλου για τη θέση της προέδρου του «κινήματος».
Του Χρήστου Υφαντή
Πρόκειται για μια εξαιρετικά ευτυχή εξέλιξη, η οποία διαμορφώνει ήδη ένα νέο πλαίσιο στην προεδρική εκλογή και ουσιαστικοποιεί την προεκλογική διαδικασία προσφέροντας (σχεδόν δια της επιβολής) ένα καθαρό και συγκεκριμένο πολιτικό οδικό χάρτη για να αποκτήσει ο χρόνος σημασία και να διασφαλίσει το ΠΑΣΟΚ τον αναγκαίο πολιτικό χαρακτήρα της εκλογής, ο οποίος μέχρι σήμερα είναι ζητούμενο.
Κακά τα ψέματα, όλους τους έως τώρα επισήμως υποψήφιους για τη θέση του κ., Ανδρουλάκη (και τον ίδιο παρέα) αν τους βάλεις σε ένα μπλέντερ και τους στύψεις, μισή Διαμαντοπούλου δεν βγάζεις, όσο και να χτυπιέσαι μαζί με το μηχάνημα.
Δεν είναι εξ ορισμού κακό, με την έννοια ότι δεν είναι όλοι για όλα, όσο και αν επιθυμούν να εμφανίζονται με ανάλογες ιδιότητες, η κυρία Διαμαντοπούλου είναι ένα (τουλάχιστον) level πάνω από τους υπόλοιπους τόσο ως πορεία στο πολιτικό γίγνεσθαι όσο –και το σημαντικότερο- ως προοπτική για το δεύτερο (αυτή την περίοδο) βασικό πυλώνα της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στη χώρα.
Γιατί, το κανονικό ΠΑΣΟΚ αυτό είναι, αυτό ήταν πάντα και σε αυτό χρειάζεται να επιστρέψει δόξη και τιμή, απορρίπτοντας την επιδιωκόμενη από κάποιους μετατροπή του σε δορυφόρο του ΣΥΡΙΖΑ ή, ακόμη χειρότερο, σε συνιστώσα ενός ελληνικής εκδοχής «Νέου Λαϊκού Μετώπου» με τον Κασσελάκη ( ή και τον ασθμαίνοντα ως αιωνίως υποψήφιο Αλέξη Τσίπρα) σε ρόλο Μελανσόν, για να πανηγυρίζουν οι εγχώριοι πουτινόφιλοι και να θριαμβολογούν οι «χαμασίτες» του εσωτερικού αριστεροφασισμού.
Την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στις κλασσικές εργοστασιακές του αυθεντικές σοσιαλδημοκρατικές ρυθμίσεις μπορεί να την υποστηρίξει ή και να την διασφαλίσει μόνο μια προσωπικότητα που διαθέτει το αναμφισβήτητο πολιτικό κύρος και την ικανότητα διείσδυσης στον κεντρώο χώρο ταυτόχρονα με τις εγγυήσεις που μπορεί να δώσει στην κοινωνία των πολιτών ότι δεν θα ξανακυλήσουμε στις περιόδους των καραφλοκοράκων με τα πλουμιστά πουκάμισα και τις ιδεοληπτικές αυταπάτες, που έπαιξαν τη χώρα κορώνα-γράμματα για να ικανοποιήσουν το μετεμφυλιακό απωθημένο τους.
Η κυρία Διαμαντοπούλου αυτό ακριβώς εγγυάται με την υποψηφιότητα της, εγγύηση που έχει πολύ μεγάλη ανάγκη η χώρα για να κανονικοποιηθεί η πολιτική ζωή και να διασφαλιστεί η ικανή εναλλακτική λύση, είτε ως αυτόνομη κυβερνητική επιλογή, είτε ως συνεργαζόμενη πολιτική δύναμη σε περιόδους κρίσης.
Η προοπτική αυτή είναι η μόνη ικανή να προσφέρει στο χειμαζόμενο ΠΑΣΟΚ τον ιστορικό κυβερνητικό χαρακτήρα που έχει απωλέσει από ετών και να το εκτινάξει σε πολιτικό κυβερνητικό υποκείμενο και σε αριθμούς, μεγιστοποιώντας την επιρροή του στον κεντρώο χώρο και στο αντί-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, το οποίο τα τελευταία χρόνια «λυμαίνεται» ( ορθά, με τις πολιτικές του) ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της προεδρικής εκλογής στο ΠΑΣΟΚ είναι δευτερεύοντα ή τριτεύοντα, στην ουσία δεν έχουν καμία σημασία από την ώρα που η κυρία Διαμαντοπούλου τα εγγυάται ανεπιφύλακτα, με την πορεία της και τις γνωστές απόψεις της, συνεπώς παρέλκει κάθε αναφορά «στην πολιτική και την ιδεολογική κατεύθυνση του κινήματος» κ.λ.π.
Αν το ΠΑΣΟΚ (και όσοι γύρω του αγωνιούν για μια κανονική, κι όχι κουτσή, κοινοβουλευτική δημοκρατία) φτάσει στις κάλπες του Οκτωβρίου για να εκλέξει «τον επόμενο πρωθυπουργό», είναι ξεκάθαρο πως η Άννα Διαμαντοπούλου δεν έχει αντίπαλο.
Αν, αντίθετα, πορευτεί στις κάλπες με όλες τις αυτοδιοικητικές ιδεοληπτικές εμμονές διάφορων πανεπιστημιακών χαβαλέδων που θα έριχναν την θερμοκρασία στην Αθήνα πέντε βαθμούς, αλλά «ας όψεται η χώρα που κινδυνεύει και πρέπει να τη σώσουν παρέα με τον Ζαχαριάδη και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ», τότε θα γελάσει και το πολύχρωμο ερίφιο με όσα θα ακολουθήσουν.
Η επιλογή είναι στα χέρια όσων θα ξεκουνηθούν να πάνε να ψηφίσουν και χρειάζεται να είναι περισσότεροι από κάθε άλλη φορά.
Παγκόσμιο χρέος και χαζοχαρούμενες πολιτικές
Δικαιοσύνη και Σκοπιμότης
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
