Στα μουλωχτά και μακριά από τα αγριεμένα πλήθη, πέρασε ο Κώστας Γαβρόγλου το νομοσχέδιο του για την Παιδεία. Όλα στο πόδι με την διαδικασία του επείγοντος, πέρασε ένα ν/σ που συγκέντρωσε την μήνιν όλων χωρίς εξαίρεση.

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Από την πανεπιστημιακή και μαθητική κοινότητα, μέχρι τα κόμματα της Αντιπολίτευσης στο σύνολό τους. Αυτή η αρνητική ομοθυμία ήρθε απέναντι σε μια κυβέρνηση με την οριακή πλειοψηφία του ενός, που την εξασφάλισε μετά την διάλυση του κόμματος του πρώην εταίρου του.

Όλα άρχισαν την περασμένη εβδομάδα τα μεσάνυχτα της Τρίτης όταν κατατέθηκε στη Βουλή τα μεσάνυχτα το νομοσχέδιο Γαβρόγλου με περιεχόμενο 226 άρθρα που είχαν αναπτυχθεί σε 1.129 σελίδες. Την επομένη το μεσημέρι είχε προγραμματισθεί η συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής.

Θα έπρεπε οι βουλευτές σε πέντε ώρες την Τετάρτη το πρωί, να διαβάσουν τις 1.129 σελίδες. Πράγμα ακατόρθωτο για τα ανθρώπινα δεδομένα. Θα έπρεπε να περιμένει λίγα χρόνια ο υπουργός της Παιδείας να αποκτήσουν οι εκπρόσωποι του Έθνους συνεργάτες με τεχνητή νοημοσύνη,  προκειμένου να λύσουν τον γρίφο της ανάγνωσης του ογκωδέστατου νομοσχεδίου.

Και δεν έφθανε αυτό, ο υπουργός της αμάθειας, της ήσσονος προσπάθειας και της αποδοχής του δόγματος ότι η αριστεία είναι ρετσινιά, πέρασε από το νομοσχέδιο του, οκτώ άσχετες τροπολογίες άλλων υπουργείων και πάνω από είκοσι εισηγήσεις βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που ήθελαν να στηθούν νέες Πανεπιστημιακές Σχολές στις εκλογικές τους περιφέρειες.

Κάτι ήθελαν να πουλήσουν στα χωριά τους, που θα επισκεφθούν επ' ευκαιρία του Πάσχα. Κάτι ανάλογο έγινε και πριν ένα μήνα, στο παρά πέντε των Δημοτικών Εκλογών με το σπάσιμο των δήμων σε πέντε νησιά στο Αιγαίο και στο Ιόνιο.

Αν είχε κάποιος την υπομονή να τους ακούσει Μεγάλη Δευτέρα και μεγάλη Μεγάλη Τρίτη, που συζητήθηκε στην ολομέλεια το ν/σ, θα έβλεπε την πληθώρα των βουλευτών στο πεντάλεπτο τους να ζητούν την ίδρυση μιας Πανεπιστημιακής Σχολής στο χωριό τους και τον υπουργό να ανταποκρίνεται θετικά λέγοντας, μόνο για τα προσχήματα, ότι πρέπει να εγκριθεί και από τις αρμόδιες πρυτανικές Αρχές.

Ο κατά τα άλλα πανεπιστημιακός κ. Γαβρόγλου, αγνόησε επιδεικτικά τις αντιρρήσεις των συναδέλφων του καθηγητών Πανεπιστημίου, αγνόησε επίσης την Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής, που έπρεπε να γνωμοδοτήσει για την πληθώρα των σχολών, που μοίραζε ο υπουργός  σαν πασχαλινά αβγά και τέλος αγνόησε το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, που έχει τον πρώτο λόγο, μια και υπολογίζει το κόστος της κάθε μιας νομοθετικής ρύθμισης.

Και να ήταν μόνο αυτές οι στραβοτιμονιές  του κ. υπουργού. Οι εθνοπατέρες της γιαλαντζί πλειοψηφίας , δεν είδαν ότι η ίδρυση σχολών που αποδεδειγμένα είναι κορεσμένες επαγγελματικά στην αγορά εργασίας όπως η Νομική της Πάτρας, ή η παρουσία 34 νέων  πολυτεχνικών σχολών, μέσω της τυπικής και όχι ουσιαστικής αναβάθμισης των ΤΕΙ, σε μια χώρα που ο κλάδος μαστίζεται από την ανεργία, τόσο στην οικοδομή όσο και στην βιομηχανία, ουδέν προσθέτει, παρά νέους με πτυχία και χωρίς ανάλογη εργασιακή δραστηριότητα.

Αλλά η κατεδάφιση δεν σταματάει εδώ. Ακόμη και τα πρότυπα και πειραματικά σχολεία, αλυσοδένονται, και στην ουσία υποβαθμίζονται μια και κάθε τους κίνηση θα τελεί υπό το άγρυπνο βλέμμα του υπουργείου. Στην ουσία θα μετατραπούν σε σχολεία χωρίς καμιά διαφοροποίηση στο πρόγραμμα, που θα ορίζεται αυστηρά και θα ελέγχεται από τους γραφειοκράτες του υπουργείου.

Όμως, όπως όλοι γνωρίζουν τα παιδιά που φοιτούν σε αυτά τα σχολεία, είναι εκείνα που εμφανίζουν ιδιαίτερες μαθησιακές δυνατότητες και η Πολιτεία τους έδινε ως τώρα την ευκαιρία να ξεχωρίσουν. Δεν ήταν οι ελίτ, που καθημερινά υποτίθεται ότι αντιστρατεύεται ο Αλέξης Τσίπρας και στην πραγματικότητα τους έχει συνδαιτημόνες, αλλά νέοι  που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να φοιτήσουν, στα ακριβά ιδιωτικά σχολεία.

Όταν πολλοί από τους σημερινούς κυβερνητικούς αξιωματούχους πήραν πτυχία με το συνδικαλιστικό πενταράκι, κάποιοι άλλοι λόγω της κομματικής τους ιδιότητας και ορισμένοι έγιναν καθηγητές χωρίς καν διδακτορικό, είναι φυσικό να απεχθάνονται κάθε νέο, που σπουδάζει πραγματικά και κάθε σπουδαστή που θέλει να ξεχωρίσει.

Όπως ο Κρέων θέλουν να κόψουν με το δρεπάνι τα στάχια που ξεχωρίζουν στο χωράφι, γιατί τους ενοχλούν μια και αντιστρατεύονται το πρότυπό τους, που δεν είναι άλλο από την ισότητα προς τα κάτω και το μια ζωή λάθρα βιώσαντες.

Με τις πανεπιστημιακές σχολές δύο ταχυτήτων που ιδρύουν, δημιουργούν πτυχιούχους με χαρτιά άνευ αξίας, που θα είναι οι αυριανοί ντιλιβεράδες και σερβιτόροι, που όμως οι γονείς τους καταξοδεύτηκαν για να τους σπουδάσουν σε κάποια επαρχιακή πόλη.

Ίσως πολλοί δεν έχουν καταλάβει ότι το δεύτερο καταστροφικό έργο αυτής της κυβέρνησης των προθύμων, μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών είναι ο νόμος Γαβρόγλου για την Παιδεία.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι ο υπουργός που ψήφισε αυτό το έκτρωμα,  μας ήρθε από το πουθενά, μέσω του ψηφοδελτίου Επικρατείας και όπως δήλωσε, θα αποσυρθεί μετά την ολοκλήρωση του θεάρεστου έργου του.

Το κακό είναι ότι ο νόμος, που ψηφίστηκε στα τέλη Απριλίου, θα ισχύσει από φέτος, πράγμα που σημαίνει ότι μαθητές και φοιτητές θα υποστούν μια ακόμη ταλαιπωρία, μέχρι το έκτρωμα αυτό, να περάσει στον κάλαθο των άχρηστων...

Καλή Ανάσταση