«Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις» το ιερατείο της Κουμουνδούρου, οι ιδιοκτήτες της επαγγελόμενης επανάστασης, οι επαγγελματίες άεργοι σωτήρες της ευρωπαϊκής ηπείρου χτύπησαν.
Τα κομματικά κοράκια του real estate, οι αγράμματοι αιώνιοι φοιτητές, οι κωμικοί επαναστάτες της δεκάρας, όλα τα φρύγανα μιας περιόδου ( της αντιπολίτευσης) που γέμισε την κοινωνία με καμένες ιδεοληψίες και καμένα μυαλά συσπειρώθηκαν απέναντι στον κοινό εχθρό: την πιθανότητα να αλωθεί (πολιτικά πάντα) το μαγαζάκι τους από το οποίο καλοπερνάνε, κονομάνε μια ζωή και σιτίζονται στο πρυτανείο ( του δημοσίου ή του κόμματος) από έναν ξένο ( και αμερικανοθρεμμένο και gay με σύμφωνο συμβίωσης, που μιλάει και άπταιστα αγγλικά) προς τα χρηστά ήθη της κομμουνιστικοφροσύνης των απογόνων του Στάλιν και του Ζαχαριάδη σε πιο ροζ χρώμα!
Έφτασαν στο σημείο να περιγελούν τον πέμπτο υποψήφιο για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ με φράσεις « δεν γνωρίζει καν τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ», αυτοί, οι οποίοι, όταν τους τον πλάσαρε ο άχαστος ηγέτης για το ψηφοδέλτιο επικρατείας (σε μη εκλόγιμη, προς τιμήν και των δυο, θέση), έσκυψαν το κεφάλι όπως έκαναν πάντα, δέχθηκαν ασμένως την απόφαση του «ηγέτη», λούφαξαν στις τρύπες τους ( τις αποκαλούν μεταξύ τους «συνιστώσες»), ξέχασαν και τις επαναστάσεις και τους λενινισμούς και το κακό σπυρί του καπιταλισμού, την Goldman Sach, έκαναν χαρούλες με τον νεοφερμένο και φωτογραφίζονταν μαζί του για λίγη από την σκληρή καπιταλιστική λάμψη του, αυτοί οι γυφτοειδείς του νεοβαλκανικού σοσιαλισμού.
Βεβαίως η αντίδραση είναι αναμενόμενη, όπως και όλα που θα ακολουθήσουν, το πανηγύρι τώρα ξεκίνησε, οι τύποι είναι επιστήμονες στην απαξίωση, στην διαβολή και στην συκοφαντία, έφαγαν οι ίδιοι και οι κομματικοί τους πρόγονοι δεκάδες αντιπάλους και τους έκαναν μια χαψιά, έτσι πορεύτηκαν μια ζωή, έτσι επιβίωσαν, έτσι έγιναν νοματαίοι και υπουργάρες, σιγά τώρα μην κωλώσουν με ένα «διάτρητο κομμουνιστικά, αναλφάβητο πολιτικά και άσχετο κομματικά» υποψήφιο, τον οποίο μάλιστα προωθεί ο Πολλάκης ( μέχρι κι ένας Μπαλτάς, ο γνωστός «της αριστείας που είναι παρακμή», εξανέστη από την σχέση αυτή), άρα τι καλό να προκύψει από έναν που συναγελάζεται με τον πασίγνωστο λαϊκιστή;
Η υπόθεση «υποψηφιότητα Κασσελάκη» αποκτάει κάθε μέρα και νέο ενδιαφέρον, η επιρροή της δημόσιας εικόνας και του λόγου του (ακόμη άνευρος και προς διαμόρφωση, αλλά ισχυρός και επιδραστικός) έφτασε μέχρι του σημείου το συστηματάκι της Κουμουνδούρου να «κλείσει» την ψηφοφορία μεταξύ δήθεν των «μελών», όπου «μέλη» θεωρούνται οι πασίγνωστοι παρεπιδημούντες κάτι ετοιμόρροπα γραφεία και κάτι θεόκλειστες μια πενταετία τώρα αίθουσες κομματικών οργανώσεων, επαγγελματίες χαβαλέδες και ουτιδανοί της αριστεροσύνης, απολειφάδια του Κύρκου και του Δρακόπουλου.
Είναι ξεκάθαρο πως ο νεαρός (με όλα τα κουσούρια του κι άλλα τόσα μαζί) διέσπασε ή καλύτερα διέρρηξε τα, έτσι ή αλλιώς ετοιμόρροπα, τείχη της Κουμουνδούρου, η τρύπα που άνοιξε επιμένει να τροφοδοτεί με «φως» τα σκοτάδια της λενινιστικής παρακμιακής γραφειοκρατίας και να απειλεί την αυτοτροφοδοτούμενη από μίσος και απελπισία αναπαραγωγή της, είναι εξαιρετικά λογικό να διαμορφωθούν μπλοκ και να προκύψουν αντιδράσεις, άλλωστε εκκρεμεί ακόμη μια παρέμβαση του Αλέξη, ο οποίος «δεν λέει κουβέντα, κρατάει κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα».
Τοις πάσι είναι γνωστό πως στην υποψηφιότητα του κ. Κασσελάκη υποκρύπτεται ( ουσιαστικά ή εντέχνως μένει να το δούμε) ο ίσκιος του Αλέξη Τσίπρα. Η αρχική επιλογή του νεαρού και για το ψηφοδέλτιο επικρατείας και-κυρίως- η σύμπτωση της κατάθεσης της υποψηφιότητας του με το ταξίδι του «άχαστου ηγέτη» στις ΗΠΑ εδραιώνουν μια δημόσια πεποίθηση πως «κάτι παίζει» μεταξύ αυτών των δύο, κάτι ισχυρό τους συνδέει, κάτι διαφαίνεται πως θέλει να πει (αλλά δεν το λέει) ο τέως ηγέτης αυτού του μορφώματος. Είναι από τις περιπτώσεις εκείνες που ισχύει η ρήση «κανείς δεν ξέρει τι να πει, τα λέει όλα η σιωπή» προς το πολιτικότερο βεβαίως, όλοι όμως, όταν τους ρωτήσεις, είναι σίγουροι πως ο νεαρός του «εφοπλιστικού σοσιαλισμού» είναι «τέκνο πολιτικό» του κ. Τσίπρα, η πεποίθηση αυτή έχει μπετοναριστεί και δεν αλλάζει.
Το έργο θα έχει πολλά επεισόδια ακόμη οδεύοντας προς την εκλογική διαδικασία, το βέβαιο είναι πως η υποψηφιότητα του κ. Κασσελάκη θα στείλει πιθανότατα την εκλογή σε δεύτερο γύρο (με την προϋπόθεση πως οι υποψηφιότητες θα παραμείνουν πέντε, καθώς ήδη πολλά ακούγονται), η Έφη της « κανονικότητας που δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την αριστερά» θα χρειαστεί να περιμένει να δει αν και με ποιες συμμαχίες θα καθίσει στην καρέκλα του γραφείου του 7ου ορόφου της Κουμουνδούρου.
Ως τροφή για σκέψη παραθέτω ένα σενάριο: την διαμόρφωση «δύο κόσμων» στην εκλογική διαδικασία με Έφη και Ευκλείδη παρέα «μπορστά στον κίνδυνο να χαθεί ο έλεγχος του κομματος» και απέναντι τους τον κ. Κασσελάκη, παρέα με Παππά και πρώην ΠαΣΟΚογενείς κάθε είδους, γεφυρατζήδες, ΡΕΝΕδες, προεδρικούς και ακροκεντρώους.
Σκεφθείτε το κι αφήστε το να υπάρχει. Τώρα ή κάποια στιγμή στο μέλλον θα προκύψει έτσι ή αλλιώς.
Υ.Γ. Χειρότερο ξεκίνημα κυβέρνησης «δεύτερη φορά κεντροδεξιά» δεν έχει καταγραφεί στην ιστορία! Στην ουσία ζούμε τα απόνερα από μια «ύβρι» απέναντι στους Θεούς της πολιτικής που διαπράχθηκε από το Μαξίμου, τη στιγμή που κάποιος πίστεψε πως το «όλοι σας και μόνος μου» μπορεί να λειτουργήσει και το 2023!
Όσα γύρω μας συμβαίνουν και τρομάζουν ή αγανακτούν την κοινωνία των πολιτών είναι η απάντηση των Θεών στον «υβριστή τους».
Κι εδώ η λύση είναι μια και απλή: κατεβασμένο μέχρι το χώμα το κεφάλι, αποδοχή της «ήττας» που οι Θεοί αποφάσισαν για να τιμωρήσουν τον «βλάσφημο», επάνοδος στις εργοστασιακές ρυθμίσεις που απέδωσαν υπερβολικά καλά στην πρώτη θητεία και μεταρρυθμίσεις, μεταρρυθμίσεις, μεταρρυθμίσεις παντού. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να σωθεί η παρτίδα (και η πατρίδα)!