Με αυτό τον όρο χαρακτηρίζεται στο άρθρο η περιορισμένη ανοχή συνανθρώπων μας στους περιορισμούς λόγω covid (μάσκας κλπ) και η αντίδραση/αντίσταση ενός μέρους εξ’αυτών σε αυτούς.
Του Λάμπρου Γ.Ροϊλού(*)
Ασφαλώς η δυσμενής επίδραση των περιορισμών στην κοινωνική και οικονομική ζωή, ψυχολογία, φυσική κατάσταση κλπ των ανθρώπων, καθώς και οι αντιδράσεις και η ποικιλία της ανοχής που δείχνουν αυτοί, είναι αναμφισβήτητες και απόλυτα εξηγήσιμες.
«Αυτό που πέτυχα με τη φιλοσοφία, ήταν να κάνω με τη θέλησή μου αυτά που οι άλλοι τα κάνουν επειδή φοβούνται τους νόμους». Τάδε έφη ένας Αριστοτέλης.
Σε αυτό το πνεύμα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης διατύπωσε το εύστοχο σλόγκαν, «το δικό μας εμβόλιο θα είναι το φιλότιμο μας».
Έτσι ακολουθώντας την παραίνεση του μεγάλου μας αυτού προγόνου, για την άμβλυνση της μη ανοχής των περιορισμών αυτών, παραθέτω τις πιο κάτω σκέψεις/διαπιστώσεις.
Όταν έκανα καθημερινά το καλοκαίρι ψαροντούφεκο για 2-2,30 ώρες την ημέρα, με τον αναπνευστήρα να αναπνέω από το στόμα μόνο, ούτε σκεπτόμουν την επίδραση στην αναπνοή μου και αν και πόσο μπορεί να με βλάπτει αυτό.
Όταν πήγαινα σε καφετέριες να παρακολουθήσω κάποιο ποδοσφαιρικό αγώνα κυπέλου γιατί τον μετέδιδε άλλο συνδρομητικό κανάλι από αυτό που ήμουν συνδρομητής, ανέπνεα τις αναθυμιάσεις από το τσιγάρο των παρευρισκομένων, συμπαρακολουθούντων τον αγώνα (που ντουμάνιαζε τον χώρο) χωρίς να με επηρεάζει τόσο αυτό, ούτε να με αποτρέπει από το να το ξανακάνω.
Με «καρότο» συνεπώς, η μη ανοχή και οι δυσμενείς φυσικές επιπτώσεις παρακάμπτονται.
Εδώ θα μου πείτε στην πανδημία ποιο είναι το καρότο;
Μα η προστασία της υγείας και της ζωής μας και των συνανθρώπων μας. Αλλά αυτό χρειάζεται και συλλογική συνείδηση, η οποία ιδίως στην τωρινή ατομικιστική εποχή, μας λείπει.
Λείπει και η λογική του ότι περιοριζόμαστε τώρα προσωρινά σε αυτά που μας κάνουν να θέλουμε να ζούμε, για να ζούμε ώστε να μπορούμε να τα θέλουμε, και να τα απολαύσουμε για πολλά ακόμα χρόνια. Δυστυχώς η λογική αυτή έπαψε πλέον να είναι «κοινή», αλλά έγινε εξεζητημένη. Εξ’ου και η υιοθέτηση θεωριών συνομωσίας και η καλλιέργεια μιας εικονικής πραγματικότητας (π.χ. ότι η πανδημία δεν υπάρχει, ότι είναι κατασκευασμένη κ.ο.κ.).
Η άρνηση αυτή μας βοηθά να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα «στρουθοκαμηλίζοντας». Απλά το διαγράφουμε και δεν υπάρχει πια να μας βασανίζει.
Συμβάλει βέβαια και το γεγονός ότι είμαστε κάποιες γενιές «καλομαθημένων» αν αναλογιστούμε ότι τουλάχιστον τον 20ο αιώνα (για να μην πάμε σε εποχές τύπου «μεσαίωνα» σε επιστήμη και κοινωνικά δικαιώματα) οι γενιές των πρώτων 20 χρόνων του αιώνα αυτού πέρασαν αθροιστικά, και τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο, και την πανδημία της Ισπανικής γρίπης.
Ενώ την περίοδο των δεκαετιών του 30 και του 40 πέρασαν από μεγάλη οικονομική κρίση, τον 5ετή σφοδρότερο πόλεμο της ανθρωπότητας και την Γερμανική κατοχή με παντελή απαγόρευση κυκλοφορίας και παντελή παράλληλα έλλειψη τροφίμων/φαρμάκων. Συγκρίνετε τα αυτά με την απλή υποχρέωση να συμπληρώνετε απλό έντυπο/ή sms για να γεμίσετε το καλάθι σας στο σουπερμάρκετ και φαρμακείο μέχρι το αργότερο 9 το βράδυ. Τι τρομερό και φοβερό!!
Συγκρίνετε την τωρινή απαγόρευση των συναθροίσεων ή αντιδράσεων/αντιστάσεως στα περιοριστικά μέτρα με εκείνες που έζησαν προηγούμενες γενεές όταν απαγορεύονταν αυτά επί Γερμανικής κατοχής, επί ποινή εκτελεστικού αποσπάσματος και αναλογιστείτε την διαφορά. Ή και αυτά επί Χούντας του 1967.
Υπάρχει βέβαια σαφής περιορισμός των ατομικών ελευθεριών που βασίζεται σήμερα εξ’ ανάγκης στις προβλεπόμενες από το άρθρο του 44 παρ. 1 του Συντάγματος ΠΝΠ (πράξεις νομοθετικού περιεχομένου), ή θα μπορούσε να βασιστεί και στο άρθρο 48 του Συντάγματος περί θέσεως σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης, για το γενικώτερο καλό και δημόσιο συμφέρον.
(Ανεξάρτητα από το ότι χρειάζονται και κάποιες τροποποιήσεις στο Σύνταγμα μας, που δεν είχε προβλέψει παρόμοια κατάσταση πανδημίας).
Η ειδοποιός διαφορά από την δικτατορία είναι ότι η εφαρμογή των μέτρων, είναι περιορισμένη χρονικά και ποιοτικά (για όσο διαρκεί ο μεγάλος κίνδυνος από την πανδημία) σαν απολύτως αναγκαία για την προφύλαξη της δημόσιας υγείας και ζωής, ελεγχόμενη για το μέτρο από τα ΜΜΕ, την νομοθετική εξουσία (Βουλή), την αντιπολίτευση και την ελευθερία έκφρασης, καθώς και τους εν γένει Δημοκρατικούς Θεσμούς. Αυτούς ντε, που ο ΣΥΡΙΖΑ τους αποκαλούσε και «αρμούς της εξουσίας» και είπε ότι θέλει να τους ελέγξει κατά την 2η παρουσία του στην εξουσία. Καμία σχέση με την 2η Παρουσία της συντέλειας του κόσμου-σημειώστε-αν και θα είχε με αυτή ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά και συνέπειες! Ιδίως αν ας πούμε βρισκόταν το τελευταίο 18μηνο στην εξουσία.
Καταλήγουμε, κρίνοντας τις ψευδείς/παραπλανητικές διαδόσεις του «κινήματος της μάσκας» μέσα από το διαδίκτυο και τα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης» με το ακόλουθο Αριστοτέλειο (κυριολεκτικά, Άριστο και τέλειο) ρητό:
«Του πειθανωτέρους είναι τους απαιδεύτους των πεπαιδευμένων εν τοις όχλοις.»
«Πιο πειστικοί για τον όχλο είναι οι αμόρφωτοι από τους μορφωμένους.»
*Συντ δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω-συγγραφέας-ερευνητή
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
