Ποιες εκλογές τώρα και ποια αντιπολίτευση! Στην Κουμουνδούρου και τις παράπλευρες οδούς «με τα τσιγαριστά και τις σπαλομπριζόλες» το μέγα θέμα που συνέχει σύμπαντα τον μηχανισμό της «κόκκινης οικοδομής» είναι η επόμενη μέρα σε συνθήκες γενικευμένης συντριβής, η οποία είναι εξαιρετικά πιθανό να πάει και κάτω από το 15%.
Η αναρώτηση για το τι πρόκειται να συμβεί σε ένα κομματικό μηχανισμό που αποδομείται πολιτικά, ιδεολογικά και εκλογικά με διαστημική ταχύτητα από την κοινωνία των πολιτών και δίνει, πλέον, την εικόνα του αποσυνάγωγου διαπερνάει οριζόντια όλες τις τάσεις και όλες τις ομάδες, ο αναβρασμός για το τι θα ακολουθήσει τη νέα συντριβή είναι διάχυτος, το ίδιο και η απελπισία των πραιτωριανών του συστήματος Τσίπρα, που αντιλαμβάνονται πως την Κυριακή γίνονται εκλογές για να μάθε η χώρα ποια αντιπολίτευση θα έχει, η κυβέρνηση είναι γνωστή.
Στις κατ΄ιδίαν συνομιλίες τους άπαντες δείχνουν ( με το ένα ή περισσότερα δάχτυλα) τον κ. Τσίπρα, ως τον βασικό –ίσως αποκλειστικό-, υπεύθυνο της κατάρρευσης του αφηγήματος της δήθεν κυβερνώσας αριστεράς, η ένταση της υπόδειξης είναι ευθέως ανάλογη με την «τάση» από την οποία εκπορεύεται, όλοι περιμένουν πως οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων ( μερικοί την αναμένουν και πριν από αυτά, αμέσως μετά το πρώτο exit poll) και την ίδια ώρα, οι ίδιοι άνθρωποι δημοσίως ξεπλένουν τον κ. Τσίπρα!
Η κατάσταση τους περιγράφεται με τον όρο «αριστερός ιδρυματισμός». Έχει σχέση με την ιστορική παράδοση του χώρου υπέρ λαϊκών ηγετών μακράς πνοής (και θητείας), συνδέεται με τις δυσκολίες που πάντα προκύπτουν στην αριστερά για μια ομαλή διαδοχή, περιέχουν ισχυρή δόση κομματικού μεσσιανισμού, διαμορφώνονται ως στάση και συμπεριφορά από την κυρίαρχη αριστερή μυθολογία για τους «ιστορικούς ηγέτες».
Στον ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε να εκδηλώνεται αμέσως μετά τις εκλογές της 21ης Μαΐου, με τον Τσίπρα παραιτημένο και αλλόφρονα στους διαδρόμους, την ηγετική του ομάδα άφωνη και μιζεριασμένη, την Έφη (μία είναι η Έφη) να δέχεται το δαχτυλίδι, τους Τσακαλώτους να εγγυώνται αυτή την μετάβαση και μια εμφανή διάθεση «να καθαρίσουμε εδώ και τώρα τη μπουγάδα» να κυριαρχεί στον 7ο όροφο της Κουμουνδούρου.
Στο μεσοδιάστημα από τις 21 Μαΐου μέχρι σήμερα ήταν λογικό να βρουν χώρο και να κυριαρχήσουν οι ιστορικές παραδόσεις της αριστεράς υπέρ του ηγέτη και να ξεκινήσει ένα ξέπλυμα των ιστορικών ευθυνών του ( ευθέως ανάλογες με την παροιμιώδη ανικανότητα του) για την εκλογική εικόνα της κατάρρευσης με μια σειρά δικαιολογίες που είναι, στην καλύτερη περίπτωση, παιδικές.
Ο «ξεφτίλας που ήρθε η ώρα να μας αδειάσει τη γωνιά» της 21ης Μαΐου άρχισε να γίνεται « ένα μεγάλο asset για την αριστερά και τη χώρα», η πασίγνωστη παραίτηση του έγινε «σκέψη για παραίτηση», η κωλοτούμπα του υπέρ του προεδρικού θώκου ονοματίστηκε « δεν έχω το δικαίωμα να αφήσω την παράταξη μόνη της».
Σήμερα, σε συνθήκες τεκτονικής συντριβής του ΣΥΡΙΖΑ υπό την ηγεσία του, ο κ. Τσίπρας «ελάχιστα ή καθόλου ευθύνεται για το μαύρο χάλι, οι σύμβουλοι του και οι γύρω του είναι που έχουν τις ευθύνες και τον συμβούλευσαν λάθος». Κανονική διαδικασία ξεπλύματος «με μπλε και πράσινους κόκκους στο κομματικό πλυντήριο», μέχρι κι «ο πιο ωραίος άντρας στην Αθήνα» (κατά την κυρία Ράνια Τζίμα), κατά κόσμον Γαβριήλ Σακκελαρίδης «αναστήθηκε» πολιτικά για να στηρίξει αυτή την εικόνα του ηγέτη που αποσυντίθεται με ταχύτητα φωτός, που ομιλεί και κανείς δεν τον ακούει.
Είναι σαφές πως η νέα εκδοχή για τις ευθύνες της ήττας και τα πρόσωπα που βαρύνονται με τις «λάθος συμβουλές προς τον άχαστο ηγέτη», οδηγούν στο συμπέρασμα πως στον ΣΥΡΙΖΑ είναι εξαιρετικά πιθανό να ζήσουν μια νέα περίοδο «στελεχοφαγίας» με αποκαθηλώσεις, αναδιατάξεις και αποκεφαλισμούς σε μια πορεία εσωτερικού σπαραγμού και ανθρωποθυσιών, που θα καταλήξει να αποθεώσει (και πάλι) τον κ. Τσίπρα και την καλή του πρόθεση να ακούει λάθος ανθρώπους.
Όσοι πίστεψαν πως ο κ. Τσίπρας θα επιβεβαιώσει τον λόγο του απέναντι στην Έφη και τον Ευκλείδη, θα αποχωρήσει ησύχως και θα παραδώσει την εξουσία στην (κατά τεκμήριο) πολιτικότερη διάδοχο του είναι καιρός να το ξανασκεφτούν.
Όχι κατ΄ανάγκη επειδή ο ίδιος ο κ. Τσίπρας δεν επιθυμεί να αποχωρήσει ή επειδή αρνείται να υλοποιήσει τη συμφωνία, αλλά επειδή ο αριστερός ιδρυματισμός (συνδυασμένος με ένα ισχυρό αίσθημα επιβίωσης των κομματικών σφουγγοκωλάριων) θα αποδειχθεί ισχυρότερος από την ομαλή πολιτική διαδοχή και στο τέλος θα επιβληθεί στο κόμμα και στα πρόσωπα, καθώς «ΣΥΡΙΖΑ χωρίς Τσίπρα είναι σκορδαλιά χωρίς σκόρδο».
Αυτή η κωμική διαπίστωση σηματοδοτεί τη σοβαρότητα και την επάρκεια όλων αυτών των πρωτογενώς γραφικών άεργων ιδεοληπτικών που η βάσκανος μοίρα τους έφερε σε θέση να διοικήσουν τη χώρα, τουτέστιν τους έκανε νοματαίους αυτούς που δεν είναι σε θέση να διοικήσουν περίπτερο, χωρίς αναφορά στο κράτος.
Στο κάτω-κάτω της γραφής οι τύποι αριστεροί δηλώνουν, όχι μαλάκες να αφήσουν το μέλι από τα δάχτυλα τους να το γλύφουν άλλοι.
Υ.Γ. Η περαιτέρω συντριβή αυτού του μορφώματος στις 25 Ιουνίου είναι η εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για να εξελιχθεί ταχύτατα η χώρα σε μια κανονική αστική δημοκρατία δυτικού τύπου και να διεκδικήσει μια θέση στην νέα κατανομή εργασίας που διαμορφώνει η τεχνητή νοημοσύνη στην 4η βιομηχανική επανάσταση.
Τσίπρας χωρίς μέλλον (!)
Το μίσος δεν είναι ούτε πολιτική ούτε ιδεολογία
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
