Ήρθε η προκαθορισμένη ημέρα λήξεως των Μνημονίων και της αξίζει, να κάνουμε έναν πρόχειρο απολογισμό, ώστε να γνωρίζουμε τί ακριβώς οφείλουμε στην Κυβέρνηση:
Έχουν κλείσει πολλές χιλιάδες επιχειρήσεις. Η ανεργία παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα.
Οι νέοι και κυρίως οι νέοι επιστήμονες, έχουν εγκαταλείψει μαζικά την χώρα.
Ο δείκτης των αυτοκτονιών, συνεπεία των Μνημονίων, είναι υψηλότατος.
Ο δείκτης των κατοίκων που διαβιούν κάτω από το επίπεδο της φτώχειας, όπως έχει καθοριστεί διεθνώς, εγγίζει το 1/3 του πληθυσμού.
Η υπερφορολόγιση των πάντων παραμένει σταθερή.
Έχουμε δραματικές μειώσεις των μισθών και των συντάξεων.
Δεν κινείται τίποτα στην αγορά.
Έχουμε πληρώσει και τις Τράπεζες με αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ.
Για όλα αυτά πανηγυρίζει η Κυβέρνηση, τα οποία όμως δεν μας τα αναφέρει, παρουσιάζοντας ταυτοχρόνως, για πολλοστή φορά, μία εικόνα τελείως διάφορη της πραγματικότητας από αυτή που βιώνουν οι πολίτες.
Η μόνη αλήθεια είναι, ότι απολύτως τίποτα δεν θα αλλάξει στην καθημερινότητά μας και οι συνθήκες εργασίας και διαβίωσης θα παραμείνουν σε πολύ δύσκολο σημείο.
Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, η χώρα δεν επιτρέπουν τον όποιο πανηγυρισμό αλλά τουναντίον επιβάλλουν περίσκεψη και συλλογικές πολιτικές αποφάσεις για το αύριο. Ένα αύριο, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι ατομικό – για συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων – αλλά γενικό για το σύνολο της κοινωνίας.
«Τέλος των Μνημονίων» λοιπόν … Και για να μην αναφέρουμε συνέχεια τους πολιτικούς μας, πρέπει να ασχοληθούμε και με τους πολίτες της χώρας, οι οποίοι, κάτω από το προσωπικό τους πρίσμα, επιλέγουν την επόμενη Κυβέρνηση. Σίγουρα, υπάρχει μερίδιο ευθύνης και στους πολίτες, αφού, πρώτα απ’ όλα, τόσα χρόνια μετά κανένας δεν έχει την δικαιολογία, ότι «δεν ήξερε».
Και μετά τις εκλογές, κανένας πολίτης δεν μπορεί να λέει, ότι «φταίνε οι άλλοι». Το κυριότερο, θεωρώ, είναι να μάθει ο πολίτης «να ψηφίζει» και όχι «να καταψηφίζει» για το κόμμα που θέλει να αναλάβει την Κυβέρνηση. Η διαφορά ανάμεσα σε αυτούς τους τρόπους σκέψης και ενέργειας είναι μεγάλη αλλά και εξίσου σημαντική, για να καθορίσει το μέλλον μας.