Για να συνεννοηθούμε: αυτό το πολιτικό χαμαιτυπείο που αναδύθηκε τις τελευταίες μέρες, με αφορμή τις «διακοπές» του πρωθυπουργού στην Αρίστη και την δήθεν παραβίαση εκ μέρους του γιου του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη των περιοριστικών μέτρων της καραντίνας (καθότι θετικός στον covid -19), από τα υπόγεια της Κουμουνδούρου και όλους τους συνδεδεμένους υπονόμους της καθ' ημάς αριστεράς του κ. Αλέξη Τσίπρα δεν είναι «παρακμή, ξεφτίλα ή αίσχος».
Αν αυτή η οργανωμένη και σχεδιασμένη επίθεση με κάθε διαθέσιμο troll των 0,60 ευρώ η ανάρτηση αντιμετωπιστεί ως «παρακμή, ξεφτίλα και αίσχος», δηλαδή ως μια απλή παρέκκλιση που εμφιλοχώρησε συγκυριακά σε μια δήθεν διαφορετική και αποδεκτή κανονικότητα, άρα είναι κάτι σαν μια παρασπονδία, προκύπτει τεράστιος ο κίνδυνος να χαθεί η μπάλα, να απολέσει, δηλαδή, το δημοκρατικό τόξο της χώρας την ουσία της επίθεσης και να καταναλωθεί σε περιφερειακές συγκρούσεις με ένα πολιτικό οργανισμό, τον ΣΥΡΙΖΑ, που έχει καταστεί ταυτόσημος με την ακραία πολιτική αλητεία.
Η επίθεση των απανταχού Τσιπραίων, κάθε εμβέλειας και επιρροής, σε βάρος της του πρωθυπουργού και της οικογένειας του είναι η επιτομή, ο σκληρός πυρήνας της αριστερής πολιτικής στη χώρα ή, τουλάχιστον, της αριστεράς που εκφράζεται από το μόρφωμα της Κουμουνδούρου, είναι «η ψυχή» των συριζαίων, είναι η βαθύτερη φύση τους.
Ό,τι ειπώθηκε, γράφτηκε, «καταγγέλθηκε», υπονοήθηκε, κοινοποιήθηκε σε βάρος του προσώπου του πρωθυπουργού και της οικογένειας του είναι η αριστερή κανονικότητα, αυθεντική και μεγαλοπρεπής, είναι το αριστερό dna, είναι η νοοτροπία με την οποία ζουν και συμπεριφέρονται όλοι οι εγγεγραμμένοι σε αυτή την πολιτική συνομοταξία, είναι η ζώσα αριστερή πολιτισμική γλώσσα.
Όλο αυτό το μίσος και η εχθροπάθεια, όλος αυτός ο μισανθρωπισμός έχουν μια δομική σχέση με την αριστερά και τις παραφυάδες της, είναι σύμφυτα με την ιδεολογία της και την πολιτική της πρόταση, γεννιούνται μαζί της, εξελίσσονται μαζί της, υπάρχουν για να την προσδιορίζουν σε όλες της τις εκφράσεις και τις εκφάνσεις, είναι η περιβόητη ταξική πολιτική πρακτική απέναντι στην οποία ο κάθε αντίπαλος είναι υποψήφιος να θυσιαστεί στον ένα και μοναδικό αριστερό θεό, στην αυθεντία του οποίου κλίνουν το γόνυ όλοι οι επί γης μύστες του.
Οι Τσιπραίοι δεν βρίζουν σκαιότατα τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την οικογένεια του από κομματικό καθήκον, αν έτσι ήταν θα διατηρούσε κανείς την ελπίδα πως αύριο θα μπορούσε να διαφοροποιηθεί η έννοια του καθήκοντος και να γίνουν άνθρωποι.
Οι Τσιπραίοι υβρίζουν με κάθε διαθέσιμο μέσο και λεξιλόγιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη επειδή αυτή είναι η φύση τους, επειδή η πολιτική (ου μην και η φυσική) εξόντωση του αντιπάλου είναι δομικό στοιχείο της πολιτικής τους ύπαρξης, επειδή ο αντίπαλος υπάρχει μόνο για να δικαιώνει δια της θυσίας του την μεγαλοφυή αριστερή θεωρία της δικτατορίας ενός δήθεν προλεταριάτου (για την Περιστέρα ήταν «οι αρμοί της εξουσίας»), η οποία στο μυαλό του κάθε Τσίπρα είναι ταυτόσημη με την ίδια την δημοκρατία.
Στην ουσία οι συριζαίοι κάνουν αυτό για το οποίο στρατολογούνται, αυτό για το οποίο προετοιμάζονται, αυτό που τους ενώνει και τους διαχωρίζει ταυτόχρονα από κάθε αντίπαλο, αυτό που μαθαίνουν ως μοναδική αλήθεια: να εξοντώνουν με κάθε μέσο, με κάθε τρόπο, χωρίς ίχνος τσίπας, έναν υπαρκτό ή ανύπαρκτο αντίπαλο, αν αυτός δεν υπάρχει, κανένα πρόβλημα έχουν το παγκόσμιο know how στην κατασκευή του από την εποχή του πατερούλη Ιωσήφ Βησαριονόβιτς ακόμη…
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπάρχει, συνεπώς τους βγάζει από τον κόπο να ανακαλύπτουν αντιπάλους και να κατασκευάζουν ομολογίες, οι διάφοροι Βιζίνσκι της Κουμουνδούρου πολύ χαίρονται που ο πρωθυπουργός «δικαιώνει» τη μυθολογία τους και που διαγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα εφεύρει τα αληθοφανέστερα fake news και θα τα διακινήσει γνωρίζοντας ότι είναι ένα κορυφαίο ψέμα και την επόμενη ώρα θα αποκαλυφθεί, άλλωστε κι ο Γκέμπελς τα ίδια έκανε κι έγινε διάσημος επικοινωνιολόγος.
Σκληρή η αλήθεια, αλλά μοναδική και απελευθερωτική. Αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, να αλλάξει δεν πρόκειται, θα φλερτάρει πάντα με τα όρια του συνταγματικού τόξου, θα επιχειρεί να εξοντώσει τους αντιπάλους του με όποιο μέσο κρίνει πρόσφορο, θα μετέρχεται κάθε πολιτικής και επικοινωνιακής απάτης έτοιμος να δικαιολογήσει τα πάντα και τους πάντες αρκεί να ενεργούν στο όνομα του και για τα συμφέροντα του όπως ο ίδιος τα αντιλαμβάνεται.
Αν αναρωτιέστε «οι απέναντι τι ακριβώς κάνουν για όλα αυτά;» χάνετε τον καιρό σας. Δεν υπάρχει απάντηση. Οι «απέναντι» στην Κουμουνδούρου ζουν ακόμη τις ενοχές τους απέναντι στην αριστερή ιδεολογική κυριαρχία και αυτομαστιγώνονται για τα τελευταία εβδομήντα χρόνια της νεότερης πολιτικής ιστορίας της χώρας. Και σε αυτούς η εγγενής πολιτική κακομοιριά είναι εγγεγραμμένη στο dna τους.