Το πρόβλημα δεν είναι η Ιτάλια

Όσοι νομίζουν ότι η Ευρώπη κινδυνεύει από τον παραπαίοντα Μπερλουσκόνι, τη θρησκευόμενη Μελόνι και τον γελωτοποιό Σαλβίνι, πλανώνται πλάνην οικτράν. Το τρίο το πολύ να σχηματίσει κυβέρνηση για 10 με 12 μήνες και μετά θα αρχίσουν οι καυγάδες.

Ας μη μας διαφεύγει ότι τα τελευταία 77 χρόνια, η Ιταλία γνώρισε 69 κυβερνήσεις, που σημαίνει περί τους 13 μήνες και μια εβδομάδα μέσο χρόνο ζωής. Κατά τα άλλα, η Ιταλία είναι η 8η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο, παραδίδει παγκόσμια μαθήματα εμπορικής φαντασίας και design και στη λίστα του Forbes φιγουράρουν δέκα επιχειρηματίες της, με συνολική περιουσία περί τα 6 τρισ. δολάρια.

Τις ποδοσφαιρικές της ομάδες τις παρακολουθούν από την τηλεόραση κάπου 400 εκατομμύρια φίλαθλοι κάθε Σαββατοκύριακο, ενώ η ιταλική pizza είναι το κατ’ εξοχήν παγκόσμιο επώνυμο προϊόν.

Το να επιστρέψει η χώρα αυτή με τα 40.000 ευρώ κατά κεφαλήν ετήσιο εισόδημα στους μελανοχιτώνες του γελοίου Μπενίτο Μουσολίνι, είναι γερό καλαμπούρι για τους αγρίους της πολιτικής.

Πόσο μάλλον που μια τέτοια εξέλιξη είναι αδύνατη από τη δομή και οργάνωση του ιταλικού κράτους. Υπό αυτή την έννοια εντελώς φαιδρά και ανιστόρητα είναι τα περί «επιστροφής του φασισμού» και οι προβλέψεις ότι η χώρα οδεύει προς έξοδο από την Ε.Ε. Πιστή στο ΝΑΤΟ και έντονα φιλοαμερικανική, τα παιχνίδια της Ιταλίας με τον Πούτιν υποθέτουμε ότι ούτε ο ίδιος ο πρώην καγκεμπίστας δεν μπορεί να τα καταλάβει. Γι’ αυτό και έστειλε συγχαρητήρια στη Μελόνι και στον Σαλβίνι.

Όπως έγραψε ο Πέτρος Λάζος, πολύ εύστοχα, «....είναι σαφές ότι η ευκαιρία για την εκλογή της Μελόνι και του υπόλοιπου τσίρκου, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε εξωθεσμικές παρεμβάσεις (για να το πούμε κομψά) που... έπεισαν τον καθηγητή Giuseppe Conte του M5S (Movimento Cinque Stelle - Κίνημα Πέντε Αστέρων) να ρίξει την κυβέρνηση Draghi και να διχοτομήσει το κόμμα του. Ο μεγάλος Ιταλός τραπεζίτης αποδείχθηκε δεινότατος και ανυπέρβλητος αντίπαλος για τον δικτάτορα Πούτιν ως πρωθυπουργός, οπότε κάποιοι επεδίωξαν και πέτυχαν την απομάκρυνση του. Από του σημείου αυτού όμως, μέχρι να θεωρείται πως η διάδοχος του θα στείλει την χώρα στην αγκαλιά της Μόσχας, υπάρχει αχανής απόσταση. Μια απόσταση που δεν γίνεται καλυφθεί από κανένα άλμα, λογικό ή παράλογο!...».

Αυτοί όμως που επισείουν τον κίνδυνο του «φασισμού» στην Ιταλία ή τη Σουηδία, άλλο πρόβλημα προσπαθούν να συσκοτίσουν. Και που είναι η σιωπηρή και διαβρωτική διείσδυση του Ισλάμ στα ευρωπαϊκά όργανα και κυρίως την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Υπάρχουν πλέον σαφέστατες ενδείξεις ότι συγκεκριμένα λόμπι των Αδελφών Μουσουλμάνων αποκτούν προσβάσεις στην Επιτροπή, διαχέουν την προπαγάνδα τους μέσω διαφόρων προγραμμάτων, όπως το Erasmus για παράδειγμα, παράλληλα δε στρατολογούν και αποκαλούμενους περιφρονητικά από τον Λένιν «χρήσιμους ηλίθιους». Αυτούς δηλαδή που στο όνομα της δημοκρατίας προετοιμάζουν το έδαφος για να αποκτήσει και η Ευρώπη «αστυνομία ηθών» όπως το Ιράν.

Θεωρώ πολύ πιο επικίνδυνες για την Ευρώπη αφίσες της Επιτροπής που για να διαφημίσουν το εκπαιδευτικό πρόγραμμα Εράσμους, παρουσιάζουν κοριτσάκια με μαντίλες (την ώρα που οι Ιρανές γυναίκες δίνουν αγώνα ύπαρξης), παρά τα πολιτικά παιγνίδια της Μελόνι και κομπανία. Ακόμα περισσότερο, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ ας δείξουν πυγμή απέναντι στον Ερντογάν που αισίως έφτασε τα 143 τζαμιά στην καρδιά της Ευρώπης και πιθανότατα θα διαπιστώσουν ότι αυτό θέλουν όσοι στη Γαλλία και αλλού ψηφίζουν ακροδεξιά γιατί απλά μετά την 7η νυκτερινή κάποιοι τραμπούκοι τους απαγορεύουν να κυκλοφορούν.

Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις