Το οριστικό τέλος της κομματοκρατούμενης συνδικαλιστικής δικτατορίας, που γεννήθηκε στις μεταπολιτευτικές μέρες της δόξας της αριστερής ιδεολογικής κυριαρχίας, επιβλήθηκε περίπου ως «άγιο δισκοπότηρο» της αριστερής κοινωνικής ευαισθησίας, κατέληξε σε μια στυγνά ελεγχόμενη από την σταλινογενή αριστερά παρασυνδικαλιστική χούντα και οδήγησε τη χώρα (παρέα με άλλες αμαρτίες) στο τεράστιο έλλειμμα και στα μνημόνια είναι, πλέον, γεγονός.
Η ολοκλήρωση της τεχνολογικής υποδομής για την υλοποίηση των διατάξεων του νέου συνδικαλιστικού νόμου, μέσω της οποίας επιβάλλεται, επί ποινή ακυρότητας των αποφάσεων, η συμμετοχή του συνόλου των εργαζομένων στις διαδικασίες και στις αποφάσεις των σωματείων δια της εξ αποστάσεως ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, δημιουργεί ένα νέο καθεστώς και εξοβελίζει, στην πράξη, την αριστερή συνδικα-ληστ(ρ)ική μονοκρατορία.
«Είναι μεγάλος ο καημός», είναι κατανοητή η βαρύτατη ήττα των παραδοσιακών ηγητόρων του κομματοκρατούμενου συνδικαλισμού να είναι αναγκασμένοι να οργανώνουν και να διεκδικούν τις όποιες αξιώσεις τους με αναφορά στο σύνολο των εργαζομένων της επιχείρησης ή του τομέα της οικονομίας στον οποίο δραστηριοποιούνται, η εκ γενετής αδυναμία τους να λειτουργήσουν στο φως δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τα πράγματα και οδηγεί τα γνωστά συνδικαλιστικά κομματόσκυλα σε πρόωρη συνταξιοδότηση.
Καριέρες αριστερής ευαισθησίας απειλούνται, επαναστάσεις της κακιάς ώρας ακυρώνονται, κομματικές επενδύσεις αποσυντονίζονται, ένα ολόκληρο σύστημα κομματικής πατρωνίας πάνω στην κοινωνία και στους εργαζόμενους καταρρέει με πάταγο, διαφορετικό από αυτόν που ονειρεύεται ο κ. Τσίπρας και διαλαλεί στη Βουλή.
«Δράστης» αυτής της τρομακτικά σημαντικής για την επόμενη μέρα της ελληνικής κοινωνίας (και της οικονομίας) εξέλιξης, (ποιος άλλος;) ο Κυριάκος Πιερρακάκης!.
Το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης που διευθύνει έβαλε πόδι, μέσω του λογισμικού «ΖΕΥΣ», στις διαδικασίες των γενικών συνελεύσεων των συνδικαλιστικών σωματείων, η πληρότητα και η φερεγγυότητα του συστήματος είναι δεδομένη και αποδεδειγμένη στην πράξη, μέχρι σήμερα όπου έχει εφαρμοστεί δεν έχει παρατηρηθεί η παραμικρή αμφισβήτηση των αποτελεσμάτων, από την ώρα, μάλιστα, που διατίθεται δωρεάν προς χρήση στους «συνδικάλες» καταπίπτει και η ύστατη απόπειρα να αρνηθεί κάποιος τη χρήση του.
Η εξέλιξη είναι απείρως σημαντικότερη από την ελάχιστη σημασία που της δόθηκε επικοινωνιακά, περίπου χάθηκε (ως ένα βαθμό δικαιολογημένα) στον ορυμαγδό των εξελίξεων που ακολούθησαν την στυγερή δολοφονία του Άλκη Καμπανού από τα τάγματα θανάτου των οπαδών του ΠΑΟΚ. Στην ουσία πρόκειται για μια κανονική, με όλους τους τύπους, αληθινή επανάσταση, από εκείνες που γράφουν ιστορία και επαναπροσανατολίζουν τις κοινωνικές προτεραιότητες.
Με την έναρξη της εφαρμογής της νέας τάξης πραγμάτων στις γενικές συνελεύσεις σωματείων και ομοσπονδιών των εργαζομένων ένα ολόκληρο σύστημα ποδηγέτησης της εργατικής τάξης (αυτής που έχει απομείνει) και συνολικά των εργαζομένων χρειάζεται να αποφασίσει, γρήγορα μάλιστα, αν θα προσαρμοστεί ή θα διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη, πολλές αριστερές ψυχούλες θα κλάψουν με μαύρο δάκρυ για όσα είχαν και όσα έχασαν, πολλοί Φωτόπουλοι θα ψάξουν ώμους για να ακουμπήσουν και να παρηγορηθούν.
Πρόκειται για μια κορυφαία στιγμή του πρότζεκτ « η τεχνολογία στην υπηρεσία της δημοκρατίας». Η ψηφιακή επανάσταση που συντελείται στη χώρα αναβαθμίζεται σε κυρίαρχοπαράγοντα των εξελίξεων και μπορεί, πλέον, να διαμορφώνει τους βασικούς όρους με τους οποίους θα εξελιχθεί μια κοινωνία και να υπερασπίζεται, με τα ψηφιακά της όπλα, τις αρχές και τις αξίες της αστικής δημοκρατίας δυτικού τύπου, που τόσο έχουν υποφέρει στα χέρια της εγχώριας αριστερής συνδικαλιστικής νομενκλατούρας όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Αυτή τη φορά η εν εξελίξει ψηφιακή επανάσταση, η μόνη που ομαλά προχωράει στην ελληνική κοινωνία και κατακυριεύει κάθε παλιό, αναχρονιστικό, αντιπαραγωγικό μοντέλο κρατικής και κοινωνικής δραστηριότητας για «να του αλλάξει τα φώτα», στοχεύει – και το κάνει με απόλυτη επιτυχία- στην καρδιά της δημοκρατίας, που παραμένει πάντα η διασφαλισμένη με κάθε κόστος λαϊκή συμμετοχή.
Μετά από τόνους ψευδολογιών και εκατομμύρια επικλήσεις της κατακαημένης δημοκρατικής συμμετοχής, που είχε καταντήσει εργαλείο διαχείρισης και «κονόμας» στα χέρια των αριστερών συνδικαλισταράδων, σήμερα, όλες οι εξαγγελίες για την εξασφαλισμένη δυνατότητα του καθενός να είναι παρών στα γεγονότα που τον αφορούν και να διαχειρίζεται μια σημαντική και κρίσιμη ψήφο εξ αποστάσεως, είναι η κοινή πραγματικότητα από την οποία κανένας δεν μπορεί να ξεφύγει.
Ο κ. Πιερρακάκης πιστώνεται, ακόμη και να μην το θέλει, την δεύτερη σε τρέχουσα αξία, μετά το μοναδικό πρόγραμμα εμβολιασμού, μεταρρύθμιση, αλλά πρώτη σε επίδραση στην πορεία για τον μετασχηματισμό της παραδοσιακής ελληνικής κοινωνίας σε μία σύγχρονη, λειτουργική και αξιοκρατική εκδοχή της.
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
