Επί τέσσερα συναπτά έτη η TsiproRagkousides Co& Friends αναζητούσαν με μανία «έναν νεκρό» για να επενδύσουν πάνω στο φέρετρο του και να απογειώσουν το αριστερό ηθικό πλεονέκτημα.

Στην μανία αυτής της αναζήτησης έφτασαν στο σημείο να υιοθετήσουν ακόμη και την διαβόητη «μαϊμού-Μαρία» στον Έβρο, κούμπωνε στο κινηματικό αφήγημα με τις ponemenes psyxoules, που πεθαίνουν από την ανάλγητη «Χούντα Κούλη» αναζητώντας την οδό προς την ελευθερία, σιγώ τώρα που θα χαλούσε μια υπέροχη ιστορία μια τόσο αστεία λεπτομέρεια, όπως αυτή που αποδείχθηκε.

Τι συμβαίνει και σήμερα με 57+ νεκρούς και μιας ολόκληρη κοινωνία παγωμένη εμφανίζονται από αμήχανοι έως πελαγοδρομούντες, σε κάθε περίπτωση ενοχικοί και πάντα αδύναμοι να αναπτύξουν ένα κίνημα όπως το φαντάζονται, ικανό να απειλήσει την Κυβέρνηση και την πολιτική ηγεμονία του Κυριάκου Μητσοτάκη;

Συμβαίνουν δύο τινά: Πρώτο, κυβέρνησαν για 4plus χρόνια κι είχαν καθοριστική εμπλοκή στο μαύρο, στο δολοφονικό χάλι του δημοσίου, υπερασπιζόμενοι την συνδικαλιστική μαφία και τις δημοσιοϋπαλληλίστικες συμμορίες που λυμαίνονται ο,τιδήποτε κρατικό στη χώρα εδώ και δεκαετίες ( ευγενής χορηγία της γενιάς της μεταπολίτευσης), συνεπώς ο αντιπολιτευτικός τους λόγος είναι μειωμένης έως ανύπαρκτης αξιοπιστίας, υπάρχουν και περιπτώσεις, όπως η ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ για 45 εκατομμύρια ευρώ που καταλήγει κωμικός.

Αν στην θητεία αυτή προσθέσει κανείς και την διαχείριση στο Μάτι και στην Μάνδρα, τότε η εικόνα είναι καταστροφική για τους ΠολακοΣπίρτζηδες.

Δεύτερο, ότι οι νεκροί «δεν είναι δικοί τους». Δεν είναι κάθε είδους και φυράματος «αγωνιστές», δεν πέθαναν στο πεζοδρόμιο, δεν καθαγιάστηκαν στους αριστερούς αγώνες, δεν πότισαν με το αίμα τους τις διεκδικήσεις του λαού, δεν μπορούν να γίνουν αφίσα, ούτε σύνθημα, δεν είναι αριστερά αναλώσιμοι, δεν πουλάνε αριστεροφροσύνη κι επαναστατικότητα. Συνεπώς δεν βολεύουν το κλασσικό αφήγημα των κάθε λογής ιδεοληπτικών και δεν υπηρετούν τις προτεραιότητες των εμμονικών τύπου Φίλη.

Γι’ αυτό το λόγο ο μέγας επαναστάτης της Κουμουνδούρου άλλαξε τροπάριο στη Βουλή και εκτός εαυτού ( δεν είναι και δύσκολο) πούλησε πάλι «μαθητές» ( σε μια απόπειρα να αναστήσει το χαμένο 2008) καταγγέλλοντας την κακιά κυβέρνηση που τους ρίχνει χημικά και ζητώντας να μην μετρήσουν οι απουσίες τους από τις κινητοποιήσεις!!!

Γκαντεμιά μεγάλη, αλλά έτσι είναι η ζωή! Μια κορυφαία τραγική κι επώδυνη στιγμή  μιας χώρας ολόκληρης, που πενθεί τον εντελώς άδικο θάνατο 57+ ανθρώπων σε ένα τρομακτικό δυστύχημα, μια «μαζική δολοφονία» αθώων και ανυποψίαστων επιβατών ενός τρένου από τα κορυφαία λάθη του συστήματος του ΟΣΕ ( ο σταθμάρχης είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου),  εμφανίζεται να μην μπορεί να υπηρετήσει τις παραδοσιακές αριστερές εκλογικές επιδιώξεις, να αδυνατεί να οδηγήσει την πολιτική αντιπαράθεση στην κορύφωση που είναι απαραίτητη για να προκύψει η αριστερή εναλλακτική κυβερνητική πρόταση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σήμερα, όσο και να φαίνεται παράδοξο, μεγαλύτερο πολιτικό πρόβλημα από την κυβέρνηση στην διαχείριση των συνεπειών αυτής της κορυφαίας τραγωδίας!

Όσο και αν προσπαθεί να καταστεί μέρος της λύσης ή να ταυτιστεί με την λύση δεν του βγαίνει. Αντίθετα, κάθε μέρα που περνάει αποδεικνύεται πως αυτός είναι το πρόβλημα, στην ουσία οι πολιτικές του είναι που σήμερα κρίνονται, δοκιμάζονται και διερευνώνται.

Στην κατεύθυνση αυτή οι αποκαλύψεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τις πολιτικές Σπίρτζη στον ΟΣΕ είναι τρομακτικές, στην ουσία είναι για εισαγγελέα, δεν είναι καθόλου απίθανο να δούμε σύντομα έναν ακόμη υπουργό της Κουμουνδούρου να κάθεται στο σκαμνί και να περιμένει ετυμηγορία.

Η αξιωματική αντιπολίτευση ( τέτοια κατάντια ποτέ άλλοτε στην Ελλάδα) χρειάζεται να βρει την ικανότητα να απολογηθεί για τις πολιτικές της στις μεταφορές 4+ χρόνια, να δικαιολογήσει με αριστερή επάρκεια την ιδιωτικοποίηση «μπιρ παρά» της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της με τις μαφίες του ΟΣΕ και τις συμμορίες των τρένων, να αποκαταστήσει τις κυβερνητικές παλαβομάρες της στην υλοποίηση των συμβάσεων που οδήγησαν στο πάγωμα την αναβάθμιση του σιδηροδρόμου, να πείσει για την δική της άμωμη (κατά Πέρκα) θητεία και διαχείριση.

Ότι σε όλη αυτή την αντιπολιτευτική αγωνία αναζητείται και δεν βρίσκεται πουθενά ο κ. Σπίρτζης, αρμόδιος υπουργός επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ότι έχει μουγγαθεί «η Χρηστάρα», ότι στόμα έχει και μιλιά δεν έχει ο εργολαβικός κουμπάρος και ότι η επίσημη γραμμή των Τσιπραίων είναι «μια στο καρφί και μια στο πέταλο» χωρίς κανένα βασικό αντιπολιτευτικό αφήγημα πέραν της συναισθηματικής εκμετάλλευσης των άδικων θανάτων και μερικών χαβαλετζίδικων προσεγγίσεων της Πέρκα, μόνο τυχαίο δεν είναι.

Είναι σκληρή η ζωή, αλλά αυτή είναι! Ένας ΣΥΡΙΖΑ στο καναβάτσο, να αναζητεί οποιαδήποτε διαφυγή από τα έργα του και να προσφέρεται θυσία στις σταλινικές θεωρίες περί των κακών ιδιωτικοποιήσεων του Κουτσούμπα για να βρει ρόλο στις πλατείες και στους δρόμους, είναι ένας πεθαμένος ΣΥΡΙΖΑ.

Υ.Γ. Όποιος στην επιστολή Μητσοτάκη στον Ντογιάκο διαβλέπει «επηρεασμό» και καταγγέλλει κυβερνητική παρέμβαση στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, έχει πρόβλημα όρασης και να το κοιτάξει.

Η επιστολή Μητσοτάκη, δημόσια παρακαλώ, εκφράζει αγωνία και σφοδρή επιθυμία η υπόθεση των Τεμπών να εξεταστεί σε όλο της το βάθος με τους καλύτερους δυνατούς όρους, υπό την εποπτεία δύο εκ των σημαντικότερων εισαγγελέων (Ντογιάκος, Δασκαλόπουλος) των τελευταίων δεκαετιών.

Ότι την «παρέμβαση» την ανακάλυψε ο κολλητός της «ξανθής αγαπημένης θημωνιάς», που την έκανε πρόεδρο στην Επιτροπή Ανταγωνισμού παρέα με την Χρυσή Αυγή είναι η κατάντια αυτής της χώρας, από την οποία τάχιστα χρειάζεται να φύγουμε.