Οι οιωνοί είναι εξαιρετικά αρνητικοί. Στις Ηνωμένες Πολιτείες τείνει να δημιουργηθεί ντόμινο πτωχεύσεων. Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τα παλιρροϊκά απόνερα έχουν φτάσει και στην Ευρώπη. Τραπεζικοί κολοσσοί δοκιμάζονται στα Χρηματιστήρια Αξιών και τα κράτη σπεύδουν ως αρωγοί χρηματοδότησης για να αποφευχθούν τα χειρότερα.
Το πρώτον η κρίση που έχει ξεκινήσει, επιβεβαιώνει ότι η λειτουργία της Οικονομίας, δεν υπακούει σε σύνορα. Δεν είναι συνεπώς και σε μια πρώτη αυτονόητη παραδοχή ζήτημα χιλιομετρικών αποστάσεων η ταχύτητα και η ένταση επέλευσης των όποιων συνεπειών. Ούτε και δικαιολογείται οιαδήποτε μακαριότητα και εφησυχασμός για τη διαχείριση του προβλήματος. Διαφορετικά το σοκ θα είναι πρόσθετα οδυνηρό.
Σε ένα δεύτερο χρόνο πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι κλυδωνισμοί στη ρευστότητα και τη φερεγγυότητα των Τραπεζών, δε συναρτώνται από τον βαθμό έκθεσής τους στην πυοφορρούσα Τράπεζα. Ακόμα και οι συναλλαγές σε παράγωγα προϊόντα που περιλαμβάνουν έμμεσα υπηρεσίες και αξιώσεις της πτωχεύσασα Τράπεζας αρκούν για να αποδομήσουν τη συναλλακτική και χρηματιστηριακή αξιοπιστία κάθε τρίτης συμμετέχουσας Τράπεζας. Ως αποτέλεσμα οι μέτοχοι θα σπεύσουν να πουλήσουν μετοχές και οι καταθέτες να αναλάβουν τις αποταμιεύσεις τους. Και επειδή τα διαθέσιμε ως τρέχουσα ρευστότητα είναι κλάσμα μόνο των καταθέσεων που έχουν δεχτεί οι Τράπεζες, προκύπτει και η αδυναμία πληρωμής των οφειλομένων και η πτώχευση.
Η χώρα μας έχει πικρή εμπειρία. Και έχει επανειλημμένα ματώσει μέσα από τις συνεχείς επανακεφαλαιοποιήσεις. Μια νέα δοκιμασία συνιστά Γολγοθά. Σε Κοινοτικό επίπεδο απαιτούνται πρωτοβουλίες και ενίσχυση των εφεδρικών αποθεματικών. Μόνο τότε οι πιέσεις θα κοπιάσουν. Και ο τυφώνας των Τραπεζών δε θα εξελιχθεί σε μοιραίο τυφώνα της Οικονομίας.