Στο περιθώριο της νεοναζιστικής εισβολής του Πούτιν στην γειτονική Ουκρανία με την επίκληση του «δικαιώματος της Ρωσίας να έχει μια αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη να την περιβάλλει για την ασφάλεια της απέναντι στο NATO» ( κάτι θυμίζει αυτή η δικαιολογία, κάτι θυμίζει…» και στην εσωτερική επικαιρότητα «ο τιτανοτεράστιος Βασίλης Δημάκης βγήκε από τη φυλακή με προορισμό το ΕΚΠΑ και τη σχολή που φοιτά… κι έγινε μπουχός!».
Αντιεξουσιαστής «με τα ούλα του» ο νεαρός, με 44 χρόνια καταδίκες για ληστείες «δια την επανάστασιν βεβαίως – βεβαίως», ντούρος υπέρ της αριστερής ανάγνωσης του κόσμου, νοσταλγός μιας ιστορικά ακαθόριστης και αδύνατης επανάστασης, κλασικός κλαψιάρης μόλις συλλαμβάνεται και «ζήτω τα ανθρώπινα δικαιώματα» (όπως αυτός και οι όμοιοι του τα καταλαβαίνουν) «έκοψε καπίστρι» και τώρα τον αναζητεί η αντιτρομοκρατική φτου κι απ΄την αρχή!
Αν δεν υπήρχε στην ημερήσια διάταξη το έγκλημα που συντελείται από τις ορδές του Πουτινισμού στην Μαριούπολη, στο Χάσκοβο και στην υπόλοιπη Ουκρανία η απόφαση του κ. Δημάκη «να κόψει το βραχιολάκι» και να την κάνει «για άλλες πολιτείες, εξωτικές» θα ήταν μέγα θέμα στην εσωτερική επικαιρότητα, τώρα ασχολήθηκε μαζί του «και με τη αδύνατη επανάσταση» που επαγγέλλεται ο νεαρός μόνο το Τμήμα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ και εξ αντανακλάσεως η Νέα Δημοκρατία.
Η ανακοίνωση των επαγγελματιών δικαιωματιστών του ΣΥΡΙΖΑ είναι καταπέλτης εναντίον της «ακροδεξιάς κυβέρνησης» (προφανώς και κατά της ακροδεξιάς πλειοψηφίας που την ψήφισε και την στηρίζει έκτοτε), βρίθει καταγγελιών εναντίον του σωφρονιστικού συστήματος της χώρας, μεταφέρει την ευθύνη της θρασύτατης απόδρασης του νεαρού τρομοκράτη «στη δραματική κατάσταση που επικρατεί στις ελληνικές φυλακές».
Για να διαφυλάξει «τον χώρο» από την σκληρή κριτική για τις παπαρολογίες που εκτοξεύει κατά περιόδους υπερασπιζόμενος κατά συρροή δολοφόνους και αμετανόητους τρομοκράτες (την υπεράσπιση των οποίων ενώπιον της «ακροδεξιάς» κοινωνικής πλειοψηφίας έχουν εργολαβικά αναλάβει οι Συριζαίοι δικαιωματιστές) η ίδια ανακοίνωση «εκφράζει τον προβληματισμό του Τμήματος Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ για την απόφαση (αν είναι δική του) του κ. Δημάκη να κόψει το βραχιολάκι» και την ίδια ώρα διατυπώνει την αγωνία των «επαναστατών του μπαμπά» για την υγεία του Βασίλη Δημάκη κι «ελπίζει να είναι καλά και να μην κινδυνεύει η ζωή και η υγεία του».
Η ανακοίνωση είναι από την αρχή έως το τέλος μια πλήρης απόδειξη της εχθροπάθειας, της κοινωνιοπάθειας που διακρίνει τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, ένας «ύμνος» στην πολιτική παράνοια απέναντι στην αστική δημοκρατία, ένας «θρίαμβος» του συμψηφισμού μεταξύ μιας φαντασιακής «ακροδεξιάς» κοινωνικής πλειοψηφίας και της «υποχρέωσης του επαναστάτη» να δραπετεύει από τις φυλακές αν αυτό είναι δυνατό «για να συνεχίσει τον επαναστατικό αγώνα του».
Είναι ένα δημόσιο κάλεσμα και στους υπόλοιπους «επαναστάτες» να πράξουν κάτι ανάλογο, μόλις βρουν την ευκαιρία, απέναντι σε μια «ακροδεξιά» κυβέρνηση, τιμωρία της οποίας είναι η διαρκής επανάσταση και η εδραιωμένη αντίληψη των «επαναστατών» αυτού του φυράματος πως η δραπέτευση «μέρα μεσημέρι» είναι μια καθαγιασμένη επαναστατικά πράξη. Συνεπώς, «να μην διανοηθεί η ακροδεξιά κοινωνία να τον πειράξει αν ξανασυλληφθεί» επειδή θα βρει απέναντι της την αριστερή πρωτοπορία των άπλυτων συμπλεγματικών αγράμματων αληταράδων, οι οποίοι έχουν κληρονομήσει το ηθικό πλεονέκτημα να κάνουν και να λένε ό,τι γουστάρουν χωρίς καμία επίπτωση… λόγω επανάστασης κι ένα δικαίωμα να υπερασπίζονται, όπως αυτοί καταλαβαίνουν δολοφόνους και ληστές, αρκεί αυτοί να δηλώνουν «υπέρ της επανάστασης».
Αντιλαμβάνεστε πως μια τέτοια ανακοίνωση με αυτό το περιεχόμενο για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα που αφορά στην οργάνωση και στη λειτουργία κάθε κοινωνίας θέτει, αντικειμενικά, σοβαρότατα θέματα για την βέβαιη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στη λίστα των πολιτικών σχηματισμών που εντάσσονται στο λεγόμενο «συνταγματικό τόξο», δηλαδή στα κόμματα που σταθερά, μόνιμα και συστηματικά υπερασπίζονται το κράτος δικαίου στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Είναι ξεκάθαρο πως η συμπλεγματική αριστερή παθογένεια, δομικό στοιχείο του χώρου και εγγεγραμμένο στο dna των μελών και των στελεχών αυτών των κομματικών σχηματισμών, παρέα με την επαναστατική ιδεοληψία και την εμμονική προσκόλληση στις καταργημένες στην πράξη μαρξίζουσες δοξασίες του 19ου αιώνα είναι κυρίαρχη στον ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις νησίδες σύγχρονου στοχασμού που εμφανίζονται από καιρού εις καιρόν για πολύ συγκεκριμένα ζητήματα (π.χ. Τσακαλώτος για τα κυβερνητικά μέτρα στήριξης).
Το θέμα χρειάζεται να τεθεί στον δημόσιο διάλογο συστηματικά και οργανωμένα, ο κοινοβουλευτισμός και η συνταγματική τάξη στη χώρα δεν μπορεί να τίθενται εν αμφιβόλω από μερικά άπλυτα ενεργούμενα, ούτε να παρακολουθεί με παραλυτική αδιαφορία η αστική δημοκρατία έναν εσμό αγράμματων ιδεοληπτικών να την κατατρώει για να την καταστρέψει.
Ότι μέχρι σήμερα ο κοινοβουλευτισμός και οι υπερασπιστές του παραμένουν αδρανείς (στην ουσία αυτό κάνουν) αναμένοντας «να περάσει η αριστερή μπόρα με την πειθώ και την επιρροή των δυτικών αξιών» είναι έγκλημα που θα πληρωθεί σκληρά.