Ισχυρή υποψηφιότητα να ηγηθεί του κινήματος των αντιεμβολιστών θέτει, πλέον, ο Αλέξης Τσίπρας.
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΥΦΑΝΤΗ
Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλέξει, σε αυτό το κορυφαίο ζήτημα της δημόσιας υγείας ( με έντονες οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές επιπτώσεις) να πατάει σε δύο βάρκες:
να εμφανίζεται δημοσίως ως υπερασπιστής του εμβολιασμού και, ταυτόχρονα, να εργάζεται ιδιωτικά (κυρίως μέσα από τα ΜΜΕ επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ) για την αποτυχία του εμβολιαστικού προγράμματος με στόχο να καταρρεύσει η εμβολιαστική αλυσίδα, να προκύψουν και πάλι συνθήκες έξαρσης της πανδημίας (ειδικά με την μετάλλαξη Δ) και να συμπαρασύρει στην κατάρρευση και την κυβέρνηση.
Ισχυρός του σύμμαχος σε αυτή την επαμφοτερίζουσα στάση η ίδια η αντιεμβολιστική συνιστώσα στην κοινωνία και στα social media.
Σαφώς ενισχυμένη από την τρομακτική ισχύ των απλοϊκών ιδεοληπτικών προσεγγίσεων, τείνει ευήκοο ους στις πολιτικές επεξεργασίες της Κουμουνδούρου, αισθάνεται ότι η επιρροή της ενισχύεται από την επικοινωνιακή ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και προσβλέπει στην πολιτική υποστήριξη που η αξιωματική αντιπολίτευση μπορεί να της προσφέρει, έστω και άτυπα.
Στην ουσία πρόκειται για ένα εξαιρετικά ισχυρό και δυναμικό αυτόνομο κοινωνικό κίνημα πολιτών που αποδεικνύεται πολύ ανθεκτικό, διαθέτει μια καταπληκτική ικανότητα να προσαρμόζεται σε κάθε εξέλιξη και να ανακαλύπτει συνεχώς θεωρίες συνομωσίας και εμφανίζει, καθημερινά και περισσότερο, ένα αντικυβερνητικό λόγο που βρίσκει έδαφος στο χάος των ιδεοληψιών.
«Στην ποδιά των κάθε λογής αντιεμβολιαστών» σφάζονται στην Κουμουνδούρου όλοι οι παρακοιμώμενοι της ηγετικής ομάδας, προσβλέποντας στην προοπτική να αλιεύσουν το κόμμα και ο Τσίρας σημαντική επιρροή σε αυτό το παρανοϊκό και ψεκασμένο μεν, ισχυρότατο και συγκροτημένο δε, κίνημα, η αυτοοργάνωση του οποίου κρίνεται εξαιρετικά προχωρημένη, ώστε η ίδια να θέτει, πλέον, ζητήματα να εκφραστεί κεντρικά πολιτικά.
Η βασική δικαιολογία όσων εντός του ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζονται (προεξάρχοντος του Πολακισμού και των παραφυάδων του) να εμπλακούν στην πολιτική διαχείριση της αντιεμβολιαστικής συνιστώσας και να επενδύσουν στη δυναμική που την διακρίνει είναι πως «δεν δημιουργήσαμε εμείς το ρεύμα, είναι προϊόν της αλλοπρόσαλλης κυβερνητικής πολιτικής, εμείς το βρήκαμε έτοιμο και θέλουμε να το εκφράσουμε πολιτικά, επειδή δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε».
Ο Τσίπρας έλκεται σημαντικά από την ιδέα να περιβάλλει και δημοσίως με (πολιτική) στοργή την κατηγορία αυτή των πολιτών.
Δέχεται εισηγήσεις να συνομιλήσει ευθέως μαζί τους και να εμφανιστεί να υπερασπίζεται τον ακραίο δικαιωματισμό τους, συνεργάτες του επιμένουν πως «δεν πρέπει να χαθεί αυτή η ευκαιρία να αποκτήσουμε κοινωνική επιρροή και να ανακατέψουμε την τράπουλα», αλλά κωλύεται μέχρι στιγμής να κάνει το τελικό βήμα, περιορίζεται σε μια στάση αναμονής.
Αυτό που τον ελκύσει περισσότερο από όλα είναι η ισχυρή αντικυβερνητικά βάση στην οποία διαμορφώνεται το αντιεμβολιαστικό κίνημα, η ένταση που το διακρίνει σε σχέση με όλες τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες και η ταχύτητα με την οποία απορρυθμίζει κάθε κυβερνητική επιλογή με την επίκληση κάθε είδους ιδεοληψίας, η οποία βρίσκει χώρο και γήπεδο και αναπτύσσεται ταχύτατα.
Διστάζει, προς το παρόν, να προσχωρήσει στον ιδεοληπτικό πολακισμό, αισθάνεται πως αν αγκαλιάσει τους αντιεμβολιαστές θα δώσει γήπεδο στον Μητσοτάκη να κερδίσει όλους τους νομοταγείς και τους εκσυγχρονιστές και διακρίνει ότι μια τέτοια επιλογή του θα ανατινάξει την απαραίτητη συναίνεση εντός του ΣΥΡΙΖΑ, η αριστερή πτέρυγα του οποίου είναι σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση, επενδύει στον εμβολιασμό και εμφανίζεται να εκπροσωπεί τον αριστερό ορθολογισμό απέναντι στην νεοκομμουνιστική παλαβομάρα.
Η εντολή, όμως, που έχει δοθεί στα κομματικά ΜΜΕ και σε αυτά της στενής επιρροής της Κουμουνδούρου είναι να ενισχύεται καθημερινά η αντιεμβολιαστική λογική με πρόσχημα τον δικαιωματισμό και τα ζητήματα συνταγματικότητας που τίθενται από την πιθανότητα να αποφασίσει η κυβέρνηση υποχρεωτικό εμβολιασμό σε μεγάλες κοινωνικές ομάδες (ηλικιακές ή παραγωγικές).
Η ΑΥΓΗ (κατά βάση) και τα υπόλοιπα ΜΜΕ στα οποία ο λόγος του ΣΥΡΙΖΑ περνάει έχουν, πλέον, σταθερό αντιμεβολιαστικό προσανατολισμό, επικαλούμενα θέματα δικαιωμάτων και δήθεν κοινωνικής συνοχής, ενώ την ίδια ώρα η συμμετοχή τους στην απαραίτητη θετική επικοινωνιακή διαχείριση του θέματος των εμβολιασμών είναι από ασθενής έως ανύπαρκτη.
Στο επόμενο χρονικό διάστημα, με την κυβέρνηση να αποφασίζει να διαχειριστεί το τεράστιο πρόβλημα να προκύψει η ανάγκη για νέα, τοπικού χαρακτήρα, λοκ ντάουν και να ενισχυθεί θεσμικά ο διαχωρισμός των πολιτών με βάση τον εμβολιασμό, ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο Τσίπρας ετοιμάζονται να ενισχύσουν την πολιτική έκφραση των αρνητών του εμβολιασμού παίζοντας το παιχνίδι του δικαιωματισμού σε όλα τα επίπεδα.
Προσβλέπουν, δε, να αποτυπωθεί σύντομα και στις δημοσκοπήσεις η επιλογή τους αυτή, ώστε να ξεκολλήσουν από τον πέριξ του 20% χώρο και να αποκτήσουν νέα δυναμική.