Δηλαδή, 630 εκατ. ευρώ παραπάνω! Κάτι που δέχθηκε αδιαμαρτύρητα η ανάδοχος εταιρία. Και η οποία προφανώς θα δεχόταν με ακόμα μεγαλύτερη… ικανοποίηση το ευτελές τίμημα των μόλις 483 εκατ.
Οσο για το πού θα πήγαιναν τα 630 εκατ. -ή έστω μέρος αυτών- αν δεν παρενέβαινε η Επιτροπή Ανταγωνισμού της Ε.Ε., πολλές υποθέσεις μπορούν να γίνουν…
Υπάρχει εισαγγελικό ενδιαφέρον;
Ωστόσο, παρότι το θέμα «έκλεισε», παραμένει εντελώς ανοιχτό.
Καθώς η έγκριση του ευτελούς τιμήματος των 483 εκατ. για την εκμετάλλευση του «Ελ. Βενιζέλος» για άλλα 20 χρόνια αποφασίστηκε σε διυπουργική σύσκεψη.
Και φέρει τις υπογραφές 5 υπουργών.
Η έγκριση δόθηκε τον Σεπτέμβριο του 2017 με απόφαση της διυπουργικής επιτροπής αποκρατικοποιήσεων.
Η απόφαση έχει τις υπογραφές του υπουργού Οικονομικών Ευκλ. Τσακαλώτου, της Ε. Αχτσιόγλου, του τότε υπ. Ανάπτυξης Δ. Παπαδημητρίου, του Γ. Σταθάκη ως υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας τότε και του Χρ. Σπίρτζη.
Εχει άραγε εισαγγελικό ενδιαφέρον να διερευνηθεί με ποια κριτήρια και γιατί συμφωνήθηκε ένα τόσο χαμηλό τίμημα, το οποίο στη συνέχεια σχεδόν τριπλασιάστηκε, χωρίς την παραμικρή διαμαρτυρία του «θιγόμενου», που βάζει τα χρήματα;
Ο νόμος ελέγχει μόνο το αποτέλεσμα ή και την απόπειρα διάπραξης αποτελέσματος, το οποίο ζημιώνει σοβαρά το Ελληνικό Δημόσιο;
Αξίζει άραγε να διερευνηθεί πώς και γιατί η διυπουργική επιτροπή κατέληξε να δεχθεί το ευτελές τίμημα των 483 εκατ.;
Αξίζει να εξετασθεί γιατί θεωρήθηκε «έτος αναφοράς» το 2012, που ήταν η χειρότερη χρονιά της κρίσης για το «Ελ. Βενιζέλος» και όχι μεταγενέστερες χρονιές, όπως έκανε η Επιτροπή Ανταγωνισμού της Ε.Ε.;
Και γιατί έγινε άραγε αυτό; Από ανικανότητα ή από σκοπιμότητα;
Δεδομένου ότι λαμβάνοντας ως «έτος αναφοράς» τη χειρότερη χρονιά της κρίσης, το βέβαιο αποτέλεσμα είναι να πέφτει το τίμημα.
Από άγνοια ή από σκοπιμότητα έγινε άραγε αυτό, που παραλίγο να κοστίσει στον ελληνικό λαό 630 εκατ.;