Η διαγραφή Σαμαρά ήταν μια τολμηρή αλλά και επιβεβλημένη κίνηση από τον Μητσοτάκη, ο οποίος απέδειξε ότι δεν είναι δέσμιος κανενός και με "χειρουργικές" κινήσεις, ενισχύει το ηγετικό του προφίλ, κάνοντας αυτό που πρέπει να κάνει με αφοπλιστικό τρόπο.
Μεγάλος χαμένος είναι ο Σαμαράς, ο οποίος δεν φεύγει από τη Νέα Δημοκρατία ως ήρωας, καθώς ξύπνησε μνήμες από το παρελθόν.
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Αν δεν είχε ρίξει τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και δεν είχε ιδρύσει την Πολιτική Άνοιξη, η Νέα Δημοκρατία ίσως κέρδιζε μια δεύτερη τετραετία, ώστε να συνεχιστεί το νοικοκύρεμα της χώρας. Αντ΄ αυτού, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τα προσωπικά του απωθημένα, στράφηκε κατά του "πατέρα" του, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, τον οποίο πρόδωσε, ανοίγοντας τον δρόμο για την επιστροφή του Ανδρέα Παπανδρέου.
Μετά από αρκετά χρόνια απουσίας, τον επανέφερε ο Καραμανλής και το 2009 κέρδισε στις εσωκομματικές εκλογές την Ντόρα Μπακογιάννη, ποντάροντας στο αντι-μητσοτακικό θυμικό μιας παράταξης που έχει "καραμανλικό" DNA. Έγινε πρωθυπουργός και μαζί με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, κράτησαν όρθια τη χώρα, αλλά ήδη είχε προκαλέσει μεγάλη ζημιά από το 2009 με τα "Ζάππεια" και την αντιμνημονιακή ρητορική του, η οποία είναι ανεπίτρεπτη για έναν οικονομολόγο και μάλιστα αμερικανοσπουφασμένο. Όφειλε να γνωρίζει την τραγική κατάσταση των οικονομικών του κράτους το 2009, όταν ξέσπασε η διεθνής κρίση, λόγω της κατάρρευσης της Lehman Brothers.
Στα χρόνια των μνημονίων ακούγαμε τον Αντώνη Σαμαρά να δηλώνει ότι "όποιος ψηφίσει μνημόνια θα το κουβαλάει μια ζωή ως βάρος στη συνείδηση του", αφού είχε πει πριν ότι δεν θα ψήφιζε μνημόνιο, ούτε... νεκρός! Όλα αυτά όμως πήγαν στον κάλαθο των αχρήστων, καθώς αποδείχθηκαν "φούσκες". Ο Σαμαράς δεν ελέγχεται για τις τελικές αποφάσεις τους, αλλά για το γεγονός ότι με τη ρητορική του έκανε... μάγκα τον Τσίπρα. Το μόνο θετικό που μπορούμε να βρούμε είναι ότι στήριξε τον Κυριάκο Μητσοτάκη στις εσωκομματικές εκλογές του 2016, αλλά τα έκανε... μαντάρα τον τελευταίο χρόνο! Είναι διπρόσωπος και επιρρεπής στο λάθος.
Ο Σαμαράς είχε... θυμώσει με τον Μητσοτάκη, γιατί ο τελευταίος δεν του έκανε τα χατίρια. Δεν τον συμβουλευόταν ως πρώην πρωθυπουργό και γενικώς έβλεπε τον... μικρό Κυριάκο να του κλέβει τη δόξα με τα αποτελέσματα σε όλα τα επίπεδα. Από ένα σημείο και μετά, τα απωθημένα και τα κόμπλεξ, έκαναν τον Σαμαρά να... ζηλεύει τον Μητσοτάκη, ο οποίος αυτή τη στιγμή, σε πολιτικό επίπεδο έχει ξεπεράσει κατά πολύ το όποιο βεληνεκές διαθέτουν ο Σαμαράς και ο Καραμανλής.
Ο Σαμαράς φαίνεται ότι πήρε τα... πάνω του με τον ντόρο που προκλήθηκε λόγω του νόμου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και στη συνέχεια περιέφερε δεξιά και αριστερά τις απόψεις του περί ενδοτισμού στα ελληνοτουρκικά. Χωρίς να έχει συμβεί απολύτως τίποτα που να δικαιολογεί μια τέτοια στάση, προσπαθούσε να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του. Είδε ως... χαριεντισμό τη συζήτηση που είχαν ανοίξει σε ένα τραπεζάκι στη Βουδαπέστη, οι Μητσοτάκης, Χριστοδουλίδης, Ερντογάν και Ράμα. Δεν σκέφτηκε ότι ο Τούρκος πρόεδρος, ο οποίος δεν αναγνωρίζει ένα πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, την Κύπρο, συζητούσε με τον πρόεδρο Χριστοδουλίδη.
Ο Σαμαράς δεν θέλησε να διαφυλάξει την υστεροφημία του και οι ψυχολόγοι ή οι... ψυχίατροι είναι αυτοί που θα μπορούσαν να δώσουν εξήγηση για τη... λύσσα του απέναντι στον Μητσοτάκη. Αντί να σκεφτεί ότι μετά τον Μητσοτάκη, υπάρχει το χάος, εντούτοις επέλεξε να "πριονίζει" την καρέκλα του σημερινού πρωθυπουργού, ο οποίος έχει αποκαταστήσει πλήρως την εικόνα της Ελλάδας σε διπλωματικό και οικονομικό επίπεδο σε ολόκληρο τον πλανήτη. Και σκεφτείτε ότι ο Μητσοτάκης είναι ο πρωθυπουργός που επί των ημερών του η Ελλάδα θωρακίζεται ποιοτικά έναντι της τουρκικής απειλής.
Επιπλέον, είναι ανεπίτρεπτο για τον Σαμαρά να μην αντιλαμβάνεται ότι όταν σε απειλεί κάποιος, τότε πρέπει να κερδίσεις χρόνο μέχρι να γίνεις πιο ισχυρός. Δημιουργείς δηλαδή κάποιες προσδοκίες στον αντίπαλο, μέχρι να τον αιφνιδιάσεις. Ο Σαμαράς είναι έμπειρος σε τέτοια θέματα, αλλά οι αντιδράσεις του δείχνουν έναν άνθρωπο παρορμητικό. Όταν είσαι πλήρως θωρακισμένος, τότε περνάς στην αντεπίθεση και διαμορφώνεις εσύ την ατζέντα. Ούτε αυτό δεν θέλει να καταλάβει ο Σαμαράς, ο οποίος πραγματικά δεν ξέρουμε τι ψάχνει στα 73 του χρόνια. Μπορεί να θέλει να είναι παρών μέχρι να μπει στην πολιτική ο γιος του. Είναι μια εξήγηση...
Ο Σαμαράς φαίνεται ότι είναι πολύ... ενοχλημένος, βλέποντας τον Μητσοτάκη κυρίαρχο του πολιτικού παιχνιδιού. Ακόμη και αν η Νέα Δημοκρατία δεν κερδίσει την αυτοδυναμία το 2027, ο Μητσοτάκης αποτελεί εθνικό κεφάλαιο και κορυφαίο συνομιλητή με όλους τους εταίρους και συμμάχους της χώρας, έχοντας παράλληλα το προβάδισμα και το συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των εγχώριων πολιτικών του αντιπάλων. Επιπλέον, εξελίσσεται στον μακροβιότερο πρωθυπουργό της Μεταπολίτευσης από την πλευρά της Κεντροδεξιάς. Μπορεί να εξελιχθεί και στον μακροβιότερο αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, κάτι που σίγουρα δεν αρέσει στους δύο πρώην πρωθυπουργούς και αρχηγούς της ΝΔ, Σαμαρά και Καραμανλή. Ναι, όλα τα παραπάνω... ενοχλούν πολύ τον Σαμαρά, ο οποίος, έχοντας φύγει από τη Νέα Δημοκρατία για 10 και πλέον χρόνια, νόμιζε ότι θα επιστρέψει και θα του χρωστούν τα ρέστα όλοι!
Η έκφραση προβληματισμού από έναν πρώην πρωθυπουργό, σε καμία περίπτωση δεν απαγορεύεται. Ίσα ίσα, επιβάλλεται. Ωστόσο, πρέπει να υπάρχει μέτρο και η τοποθέτηση να μην βγάζει προς το έξω μια εικόνα... εκδίκησης ή πικρίας, λόγω μη εκπλήρωσης προσωπικών επιθυμιών και... ρουσφετιών. Για να μην πούμε ότι αν ασχοληθούν οι... αστρολόγοι με την περίπτωση Σαμαρά, θα τα ρίξουν όλα στο ζώδιο που εκπροσωπεί, τους Διδύμους!
Ο Μεσσήνιος πολιτικός με τη... λύσσα που βγάζει απέναντι στον Μητσοτάκη βάζοντας μπροστά την ταμπέλα του "υπερ-πατριώτη", δείχνει ότι δεν αντιλαμβάνεται τη σημασία που έχει για το ελληνικό success story, η παρουσία του Μητσοτάκη στη διακυβέρνηση της χώρας. Έδειξε να μη σέβεται μια εθνική προσπάθεια που γίνεται κάτω από αντίξοες συνθήκες και με εξαιρετικά γεγονότα που συνέβησαν κατά τα τελευταία 4-5 χρόνια, με πανδημία, πολέμους, ενεργειακή κρίση κλπ.
Ο Σαμαράς λειτούργησε κατά τρόπο απαράδεκτο και ενδεχομένως να μην περίμενε τη διαγραφή του. Αν νόμιζε ότι ο Μητσοτάκης έχει... γαϊδουρινή υπομονή, μόνο και μόνο για να καταγράφει σε ένα βιβλίο, τις προσωπικές απόψεις ενός πρώην πρωθυπουργού, τότε δεν έχει ένστικτο. Αν προκάλεσε τη διαγραφή του επίτηδες, τότε είναι υπόλογος, γιατί υποσκάπτει την πολιτική σταθερότητα στη χώρα. Ως οικονομολόγος και σπουδασμένος στις ΗΠΑ, ο Σαμαράς, θα έπρεπε να... πίνει νερό στο όνομα του Μητσοτάκη. Αν είναι πραγματικός πατριώτης πρέπει κάθε μέρα να δηλώνει πόσο τυχερή είναι η χώρα που έχει τον Μητσοτάκη στο τιμόνι. Τα πεπραγμένα των τελευταίων ετών και η θέση της χώρας, έπρεπε να τον έχουν... προβληματίσει.
Ο Αντώνης Σαμαράς θα έπρεπε να είναι πιο ανήσυχος για την πορεία της χώρας και το ενδεχόμενο να μπλέξει σε περιπέτειες. Κάποτε αναδείχθηκε σε πρώτη... μούρη, λόγω του Σκοπιανού. Δεν άφησε τον Μητσοτάκη το 1993 να βρει την άκρη, αλλά τον έριξε. Σήκωσε σκόνη κατά των μνημονίων, στα οποία ήταν νομοτελειακό ότι θα μπαίναμε, οργάνωσε τα Ζάππεια, εφάρμοσε μνημόνιο ως πρωθυπουργός και ας έλεγε ότι δεν ψηφίζει μνημόνια, ούτε... νεκρός! Το ίδιο έλεγε μάλιστα και για το ενδεχόμενο συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ πριν από 12 χρόνια, αλλά διαψεύστηκε παταγωδώς. Βολική η δικαιολογία για τη συγκρότηση κυβέρνησης που θα απέτρεπε την έξοδο της χώρας από το ευρώ, αλλά ο Σαμαράς τη ζημιά του την έκανε. Σήκωσε το... λάβαρο του αντιμνημονιακού αγώνα και έστρωσε τον δρόμο στον Τσίπρα! Loser κατ΄ εξακολούθησιν λοιπόν, ο Αντώνης Σαμαράς και ας κόπτεται για τα συμφέροντα της χώρας. Με τη στάση του, τα έκανε όλα... μαντάρα!
Ο Σαμαράς πρέπει να εύχεται να παραμείνει ο Μητσοτάκης όσο περισσότερο γίνεται, προσφέροντας εθνική υπηρεσία στον τόπο. Αντί να κάνει τον σταυρό του για να είναι στο τιμόνι ο Κυριάκος, δείχνει ότι εύχεται πολιτική αστάθεια! Δεν βλέπει γύρω του τι γίνεται; Τι θέλει επιτέλους ο Σαμαράς με τόσα ανοικτά μέτωπα στο εξωτερικό και στο εσωτερικό με ένα ΠΑΣΟΚ που δεν πείθει, μια Αριστερά που είναι διαλυμένη και σκορπισμένη σαν τα... πουλιά της... κλώσας και κάτι δεξιές και ακροδεξιές φιγούρες που "πουλάνε" πατριωτισμό και υπόσχονται σωτηρία από τον Πούτιν;
Από την άλλη, ο Μεσσήνιος πολιτικός μπορεί να αναθάρρησε γιατί το ποσοστό της ΝΔ στις Ευρωεκλογές ήταν ελαφρώς χαμηλότερο από το ποσοστό που έλαβε ο ίδιος το 2012 στον β΄ γύρο των εθνικών εκλογών (18% στον α΄ γύρο και 29% στον β΄ γύρο). Όπως και να ΄χει, το πλέον εκνευριστικό στην περίπτωση Σαμαρά, είναι ότι δεν είπε μια καλή κουβέντα για τα επιτεύγματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην οικονομία. Το γεγονός ότι στην Ελλάδα υπάρχει αυτή τη στιγμή ένα σπουδαίο success story, το οποίο διαφημίζεται σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, θα έπρεπε να κάνει τον οικονομολόγο Αντώνη Σαμαρά, να είναι διαφορετικός. Ωστόσο, φαίνεται ότι υπερισχύουν προσωπικά κίνητρα και... ιδιοτροπίες, που δεν του... επιτρέπουν να βγει και να αποθεώσει τον Μητσοτάκη.
Ο Σαμαράς θα έπρεπε 24 ώρες το 24ωρο να διαφημίζει το ελληνικό success story και ως βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας να ενισχύει την εικόνα της. Θα μπορούσε να επαναπατρίσει πολλούς ψηφοφόρους, οι οποίοι πήγαν σε δεξιότερα κόμματα, γιατί τάχα η ΝΔ έγινε... ΣΥΡΙΖΑ. Το γεγονός ότι ενισχύονται πολλοί ακροδεξιοί ανισόρροποι στην Ευρώπη, δεν σημαίνει ότι έτσι πρέπει να γίνει και εδώ. Αν ο Σαμαράς ήθελε να προσφέρει στη ΝΔ θα έπρεπε να πείσει όλους αυτούς που πήγαν πιο δεξιά, ότι κάνουν λάθος και η πολιτική με βάση τους διεθνείς συσχετισμούς, έχει άλλους κανόνες. Δεν βοήθησε ούτε στο ελάχιστο την κυβέρνηση Μητσοτάκη τα τελευταία χρόνια και έδειξε ότι περίμενε στη... γωνία για να πάρει... εκδίκηση, επειδή ο Κυριάκος δεν τον συμπεριλαμβάνει μέσα στο κύκλο των συνομιλητών του.
Πολλές φορές στην πολιτική, κάποιοι βγαίνουν μπροστά και μιλάνε για το Α θέμα, αλλά επί της ουσίας αυτό αποτελεί... βιτρίνα. Από πίσω μπορεί να κρύβονται πολύ μεγαλύτερα συμφέροντα και οι... μπροστινοί τους, προσπαθούν να... θολώσουν τα νερά, παίζοντας διάφορους ρόλους. Σε κάθε περίπτωση, δεν θα αμφισβητήσουμε το... ενδιαφέρον του διαγραφέντος πρώην πρωθυπουργού και αρχηγού της ΝΔ για τα εθνικά θέματα. Όμως, δεν μπορεί να αμφισβητεί και να υπονομεύει τον αγώνα που δίνει ο Μητσοτάκης για τη χώρα.
Ο Σαμαράς θα μπορούσε να επισημάνει τους κινδύνους της πολιτικής αστάθειας και να αναδείξει τον Μητσοτάκη ως τη μοναδική λύση για την πολιτική σταθερότητα και τη διακυβέρνηση του τόπου. Όχι μόνο δεν έκανε κάτι τέτοιο, αλλά έκανε τα ακριβώς αντίθετα. Κρίμα, γιατί απαξιώθηκε στη δύση της πολιτικής του διαδρομής. Η ιστορία μάλλον δεν θα είναι και τόσο φιλική μαζί του...